Εμβόλια, Κατάσκοποι, Hackers, Χρήμα: «Έφυγε» ο John le Carré,

                                                                        

                                                                                   Στα Blogs 17, 18 & 19 Δεκεμβρίου, 2020

     

     Στο προηγούμενο άρθρο μου «Μας νανούρισαν ως ‘Εμίρηδες’, ξυπνήσαμε ‘Κακομοίρηδες» που φιλοξενήθηκε εδώ αναφέρθηκα στη χρησιμότητα του αποκαλούμενου «πιασάρικου τίτλου» που λειτουργεί ως δέλεαρ για να κεντριστεί η προσοχή των αναγνωστών σε κάποιο κείμενό μας.

     Στο σημερινό άρθρο θα καταχρασθώ παραφραστικά την έννοια του όρου «ποιητική αδεία» ώστε με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του John le Carré ως μυστικού πράκτορα και επιτυχημένου συγγραφέα, να καλύψω με «μια συμβολική δρασκελιά» πηγαίνοντας ανατολικά, την απόσταση μεταξύ Λονδίνου και Μόσχας πηγαίνοντας δυτικά μεταξύ Λονδίνου και Νέας Υόρκης.  

     Και πριν κατηγορηθώ για καταχρηστική παράφραση της «ποιητικής άδειας» μπαίνω αμέσως τώρα στο θέμα μου.

     Το σημερινό άρθρο μου το ξεκινώ, από τον τίτλο, με μια επίκαιρα χρήσιμη αναφορά στο γεγονός ότι δεν είναι πια μαζί μας ο John le Carré (κατά κόσμον David Cornwell), ο παγκοσμίως γνωστός Βρετανός συγγραφέας κατασκοπικών μυθιστορημάτων που υπήρξε πράκτορας των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών ΜΙ-5 και ΜΙ6.

     Ο John le Carré καθιερώθηκε το 1963 με το best-seller μυθιστόρημά του (κάποιοι θεωρούν ότι περιέχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία) «Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο» το οποίο όταν μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη γνώρισε επίσης τεράστια επιτυχία ως κινηματογραφικό έργο με πρωταγωνιστή τον Richard Burton. 

     Από την στιγμή που εμφανίστηκε η νέα μετάλλαξη του κορονοϊού που ο Π.Ο.Υ. τον βάπτισε covid-19 και τον χαρακτήρισε ως «πανδημία» ξεκίνησαν ταυτόχρονα και οι εντατικές προσπάθειες για την ανεύρεση εμβολίου ικανού να αναχαιτίσει την νέα απειλή για το Ανθρώπινο γένος.

Μας νανούρισαν ως «Εμίρηδες», ξυπνήσαμε «Κακομοίρηδες»!..

                                                                                           

                                                                                        Στα Blogs 14, 15 & 16 Δεκεμβρίου, 2020

     

    Θα το ομολογήσω σήμερα με πολλή ειλικρίνεια: κάθε φορά που συνθέτω ένα σύντομο άρθρο για το διαδίκτυο, το θέμα του τίτλου αποτελεί πάντα σημείο αιχμής του προβληματισμού μου.  

     Σε ιστοσελίδες του διαδικτύου, όπως και σε όλα τα έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, αποτελεί πρόκληση τα άρθρα και τα σχόλια ως υπότιτλοι στην εικόνα να έχουν αυτό που στα δημοσιογραφικά γραφεία (και σε πανεπιστημιακά αμφιθέατρα) αποκαλούσαμε και συνεχίζουμε να χαρακτηρίζουμε ως «πιασάρικο τίτλο».

     Με άλλα λόγια καθώς τα μάτια των αναγνωστών βλέπουν τον τίτλο να ανοίγει η όρεξη με τη γνωστή σιωπηρή προτροπή στους αναγνώστες: «συνεχίστε να διαβάζετε περισσότερα».

     Ο σημερινός μου τίτλος αναδεικνύει τον συγκεκριμένο προβληματισμό και μαζί το περιεχόμενο του άρθρου μου καθώς ακούω, όχι πια σε καθημερινή βάση, αλλά κάθε φορά που συνομιλώ με συμπολίτες μας την ίδια ερώτηση:

     «Γιατί με τόσα που…μας κάνουν ΔΕΝ αντιδρούμε εμείς οι Έλληνες;»

     «Γίναμε καλοπερασάκηδες και τεμπέληδες και αράξαμε στους καναπέδες!».

     Είναι αυτό μια σοβαρή «αιτιολογία» όταν τυλιγόμαστε με κουβέρτες καθώς κλείσανε τα κοινόχρηστα καλοριφέρ και για πολλούς δεν υπάρχει πια χρήμα όχι για πετρέλαιο ή θερμάστρες αλογόνου, αλλά ούτε για…καυσόξυλα;

     «Μας ψεκάζουν…» λένε κάποιοι άλλοι αιτιολογώντας την απίστευτη υπομονή του ελληνικού Λαού που ξεπερνά εκείνη του Βιβλικού Ιώβ!…

     Όχι, δυστυχώς, δεν μας…ψεκάζουν!.. Ξεχάστε αυτή την εξήγηση…

     Και τι θα θέλατε να κάνουμε;