Στα Blogs & Sites 11, 12 & 13 Ιουλίου, 2022
«Η Ελλάς
ανήκει εις την Δύσιν!»
Ιστορικά, πολιτιστικά, πολιτικά,
γεωγραφικά, αυτό αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη
πραγματικότητα, αλλά, όπως θυμάται η δική μου γενιά και μπορούν να διαβάζουν σε
ιστορικές ανασκοπήσεις οι νεότεροι, εκείνη η φράση έκτοτε διακωμωδήθηκε,
παρερμηνεύτηκε, λοιδορήθηκε…
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί Ιούλιο μήνα
του 2022, 48 χρόνια μετά τον Ιούλιο του 1974, την εισβολή της Τουρκιας στην
Κύπρο και την μεγαλειώδη υποδοχή των Αθηναίων στον μακαρίτη Κωνσταντίνο
Καραμανλή, όταν επέστρεφε στο τότε Διεθνές Αεροδρόμιο Ελληνικού της Αθήνας ως
επιβάτης στο Γαλλικό Προεδρικό αεροσκάφος του φίλου του ρ Ζισκά Βαλερύ Ντεσταίν
(που φιλοξένησε οικονομικούς μετανάστες και «πρόσφυγες» πριν πωληθεί στον κ
Λάτση) ότι μετά τις δύο δραματικές εξαιτίας της Πανδημίας χρονιές του 2020 και
2021, τώρα πάλι μήνα Ιούλιο στο καλοκαίρι του 2022 η ελληνική Οικονομία θα
αναπνεύσει εισπράτοντας μερικά δισεκατομμύρια από τουριστικό συνάλλαγμα αλλά
παραμένει «ενέχυρο» στα χέρια των πιστωτών..
Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει, μετά την
παράδοση της Ελλάδος στο ΔΝΤ από τον τότε Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου του
Ανδρέα, ότι οι δανειστές μας θα αξίωναν
να τους εκχωρήσουμε, να ιδιωτικοποιήσουμε, εθνικά μνημεία και εθνικούς χώρους,
όπως τα λιμάνια του Πειραιά (στους Κινέζους) και της Θεσσαλονίκης, τα
περιφερειακά μας αεροδρόμια και, άν συνεχίσουμε έτσι όπως το πάνε ίσως κάποια
στιγμή (Ημαρτον Κύριε), την Ακρόπολη, τους Δελφούς, τους βασιλικούς τάφους της
Βεργίνας και τον Λευκό Πύργο;
Είναι μια συνηθισμένη πράξη στο σύγχρονο
διεθνές οικονομικό στερέωμα να κάνεις «ιδιωτικοποιήσεις» σε ΔΕΚΟ, όπως ΔΕΗ,
ΟΤΕ, ΟΣΕ (το έχουν κάνει σχεδόν όλες οι άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε.) και άλλο σε
«Εθνικά Μνημεία» και στρατηγικής σημασίας λιμάνια, αεροδρόμια και «φιλέτα» γης,
όπως το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού!
Σκέφτομαι και υποθέτω ότι κάθε νοήμων Έλληνας και Ελληνίδα κάνει τις ίδιες σκέψεις:
