'Glass ceiling' keeps women away from top positions in business, academia and politics

                               
                                       Σύντομο σημείωμά μου στο Linkedin, 12 Σεπτεμβρίου 2020

    

   

     Στην έννoια της περιβόητης και ελάχιστα συζητημένης 'γυάλινης οροφής' (Glass-ceiling) αναφέρεται το σημερινό σύντομο σημείωμά μου στη σελίδα μου στο επαγγελματικό δίκτυο Linkedin (https://www.linkedin.com/company/linkedin) το οποίο εμφανίσθηκε το 2003 και ήδη συμμετέχουν σε αυτό περισσοτεροι από 675 εκατομμύρια επαγγελματίες σε ολόκληρη την Υφήλιο που απασχολούνται στον κόσμο των επιχειρήσεων, σε ακαδημαϊκά και ερευνητικά ιδρύματα και στην πολιτική.

      Κάθε επαγγελματίας επιτρέπεται να έχει μέχρι 30,000 μέλη στο προσωπικό του/της δίκτυο και το δικό μου δίκτυο έχει ήδη 30,000 μέλη και 30,120 "ακολούθους" (άτομα που δεν μπορούν να συμμέτέχουν ως μέλη αλλά παρακολουθούν τις δραστηριότητες αυτών που επιθυμούν ως "ακόλουθοι").

     Παρακάτω το σημερινό μου σημείωμα στην Αγγλική γλώσσα:
     
     The 'glass ceiling' concept symbolizes the reality of keeping women away from top positions in business, academia and politics.

Ξεχνάμε για λίγο τον Covid-19 για να θυμηθούμε τον Έρωτα!…

                                                             
                                                                          Στα Blogs 7, 8 & 9 Σεπτεμβρίου, 2020
  

     Καθώς αποχαιρετάμε το καλοκαίρι του 2020, ένα καλοκαίρι που όμοιό του ΔΕΝ έζησε καμία από τις 3 γενιές Ελλήνων που αθροίζουμε τα 10,5 περίπου εκατομμύρια κατοίκων σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, στην απίστευτης καλλονής απόληξη της χερσονήσου του Αίμου, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί το σημερινό μου άρθρο προτρέποντας να θυμηθούμε παλιοί και νέοι εκείνα που ξεπερνώντας τον covid-19, ομορφαίνουν τη ζωή...

     

     Οι αρχαίοι διατείνονταν «όμοιος ομοίω αεί πελάζει...» και η αρχαϊκή Μούσα σε μία κλασικά ρομαντική θεώρηση περιέγραψε τον έρωτα ως έναν «ανίκητο μαχητή...» και εμείς οι Νεοέλληνες πιστεύουμε πως «τα ετερώνυμα έλκονται».

     

     Δεν είναι θέμα ‘καλοκαιρινού προβληματισμού’ αλλά πάντα επίκαιρο το ερώτημα ποιόν ή ποια να επιλέξουμε ως ταίρι, ως σύντροφο, όσοι και όσες δεν διαθέτουνε ταίρι, και πώς να ξαναβρούνε εκείνη την εντυπωσιακά συγκινητική απογείωση του έρωτα, εκείνη την ανεπανάληπτα γλυκιά ζεστασιά του να ξέρει κανείς ότι και αγαπά και τον αγαπούν όταν συμβαίνει να είμαστε κιόλας δεσμευμένοι είτε με γάμο είτε με «ρητή συμφωνία»;

     Η επιλογή του προσώπου που θα καταλήξει να γίνει σύντροφος ή συντρόφισσά μας μοιάζει σε πολλές πτυχές της με τη διαδικασία της οικονομικής συνεργασίας ή συναλλαγής – χωρίς, βέβαια, να χαρακτηρίζεται από την ψυχρότητα ή και την πεζότητα των οικονομικών παραμέτρων.