Δημοσιεύθηκε στα blogs 19 & 20 / Απριλίου / 2013
Υπήρξαν, και ας ακούγεται σαν
παραμύθι, άλλες εποχές στις οποίες οι
ΡΕΠΟΡΤΕΡ των εφημερίδων εντόπιζαν ένα θέμα, έψαχναν τις ιδιαιτερότητές του,
ανακάλυπταν πτυχές κρυμμένες επιτήδεια και αποκάλυπταν σε εντυπωσιακά
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ τους πρωταγωνιστές, λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή και
γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για σχολιασμούς και ανάπτυξη
επιχειρηματολογίας υπέρ και κατά!…
Μετά
ακολούθησαν οι εποχές που η τεχνολογία άρχισε να καλπάζει και να βοηθάει να
γίνει ο «γύρος του κόσμου» με ασύλληπτες
ταχύτητες μετουσιώνοντας το γνωστό αριστούργημα του Ιουλίου Βερν που
απαιτούσε…ογδόντα μέρες να φαντάζει σαν γλυκό, αφελές παραμύθι για παιδιά.
Αλλά ο κόσμος άλλαξε αλλάξανε οι καιροί
είναι όλα ψέματα κι ας φαίνονται για…αλήθεια!...
Παράγωγο της Εποχής της Πληροφορικής (που
μας αφήνει, φοβάμαι, εσκεμμένα απληροφόρητους) είναι και η τηλεόραση που με
ψηφιακή τεχνολογία και σε «πραγματικό χρόνο» φέρνει τα γεγονότα στα μάτια
μας…άμεσα!
Στον Κόσμο όλο, και στην Ελλάδα, η
Τηλεόραση πρώτη μας δίνει ανάγλυφα τα οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά,
ψυχοκοινωνικά, αστυνομικά και άλλα δεδομένα που συνθέτουν το καθημερινό μας
πλαίσιο αναφοράς.
Στον κόσμο όλο υπάρχει πάντοτε
η υπόνοια ότι ‘καθώς η εικόνα αξίζει όσος χίλιες λέξεις’ κάποια πράγματα
παρουσιάζονται στο φιλοθεάμον τηλεοπτικό κοινό από οπτικές γωνίες που με το
πρόσχημα της ενημέρωσης ουσιαστικά εξυπηρετούν άλλους στόχους με τη βοήθεια της
σύγχρονης στρατηγικής (και των τεχνικών μέσων) της προπαγάνδας.
Είναι γνωστές οι θέσεις του
Νόαμ Τσόμσκυ πάνω στο θέμα αυτό…
Αυτή η ‘υπόνοια’ στην Πατρίδα
μας έχει αναχθεί σε επίσημη παράνοια και, για πολλούς από εμάς…δικαιολογημένα
καθώς η ΤιΒι και κάποια αστέρια της δεν μπαίνουν καν στον κόπο να… «καλυφτούν…»
Άλλαξαν πολλά και με έντονα δραματικό
τρόπο στην Ελλάδα της εισαγόμενης και εγχώριας τρόικα από τον Μάη του 2010
μέχρι σήμερα αλλά στα «πρωινάδικα», στις προ-και-μετά-μεσημβρινές life style
εκπομπές και στα βραδινά ‘μαγκαζίνα’ ΔΕΝ άλλαξε σχεδόν τίποτε.
Σε ότι αφορά τους ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ μας ή σύγχρονη
ΤιΒι είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού ως πασαρέλα, αποτελεί το παλκοσένικο του
πόθου όπου αναδεικνύονται μελλοντικοί Εθνοπατέρες και Εθνομητέρες και, φυσικά,
πρωταγωνιστούν αδιαλείπτως τα ίδια επί σειρά ετών πρόσωπα που έτσι κατάφεραν
και πέτυχαν μακροχρόνιες παρουσίες στο Κοινοβούλιο…
Τέλειωσαν οι φετινές φοιτητικές εκλογές, ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΖΟΝΤΑΣ, τη
γενικότερη στάση των Ελλήνων απέναντι στους ‘εραστές της Εξουσίας’ με θεαματική
ΑΠΟΧΗ αλλά πρώτη η ΔΑΠ, μετά η ΠΑΣΠ και ΟΛΟΙ οι άλλοι έσπευσαν να
χειροκροτήσουν τις…πρωτιές τους!
Τι
έχεις Γιάννη; Τι είχα πάντα;
Πλησιάζει το Πάσχα και θα είναι πολλά τα 24ωρα με Υπηρεσίες σε αργία και κλειστές Τράπεζες, και βιώνει η κοινή γνώμη μια διάχυτη ανησυχία
που αφορά, κυρίαρχα, στα ‘πονηρά’ τριήμερα και τετραήμερα ‘αργίας’.
Ακόμη
πιο έντονη, επιδέξια κρυμμένη για λόγους πολιτικής ευπρέπειας και καλών
δημοσίων σχέσεων, η αγωνία κατόχων θώκων Υπουργικής Εξουσίας στον 3-Κομματικό
Κυβερνητικό σχηματισμό.
Επίσης έντονη
(αλλά και πιο κρυφή) η αγωνία επίδοξων Υπουργών που θέλουν να συμμετάσχουν στην
Κυβέρνηση της… «Εθνικής μας Σωτηρίας!»
ΣΦΙΓΓΑ ο
πρώτος στην τάξη Πρωθυπουργός κ Σαμαράς αλλά και ο δεύτερος Πρωθυπουργός μας κ
Βενιζέλος και ο τρίτος Πρωθυπουργός μας κ Κουβέλης!
Λέτε να ληφθεί και να υλοποιηθεί η ‘Μεγάλη Απόφαση’
(μεγάλη όχι σε ότι αφορά το Κυβερνητικό έργο αλλά σε ότι αφορά την πιθανή
διατάραξη πολύ ευαίσθητων ισορροπιών) και να βιώσουμε ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ μέσα στην
περίοδο της Μεγάλης Εβδομάδας και του Πάσχα;
Πάντως, όπως μου λένε φίλοι που ‘γνωρίζουν’ κάτοχοι Υπουργικών θώκων
αλλά και στελέχη εντός και εκτός Κοινοβουλίου που ορέγονται τις Υπουργικές
καρέκλες και λιμουζίνες «ψήνονται» σαν πασχαλινά αρνιά…
