Αυτή η λακωνική παρέμβασή μου δημοσιεύθηκε στα blogs 23-26/ Αυγούστου/ 2008 (την επαναφέρω στην προσοχή σας καθώς ήδη ανακοινώθηκε ότι ο Κώστας Κεντέρης και η Κατερίνα Θάνου κρίθηκαν τελικά ΑΘΩΟΙ...Θα μείνει, όμως, στην ιστορία μαζί με την ΑΘΩΟΤΗΤΑ τους και το γεγονός ότι κάποιοι για "κάποιους άγνωστους για εμάς" λόγους τους στέρησαν το δικαίωμα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς της Αθήνας!...)
Ως γνωστόν, κάθε πράξη έχει ένα ή περισσότερα αποτελέσματα και κάθε αποτέλεσμα έχει μία ή περισσότερες ερμηνείες. Καθώς πέφτει η αυλαία στο Πεκίνο…Αναρωτήθηκε κανείς τι σημαίνει η Ολυμπιακή πορεία της πατρίδας μας όπου:
Το 1980 στη Μόσχα πήραμε 1 χρυσό και 2 χάλκινα μετάλλια
Το 1984 στο Λος Άντζελες πήραμε 1 αργυρό και 1 χάλκινο
Το 1988 στη Σεούλ πήραμε 1 χάλκινο
Το 1992 στη Βαρκελώνη πήραμε 2 χρυσά
Το 1996 στην Ατλάντα πήραμε 4 χρυσά και 4 αργυρά
Το 2000 στο Σίδνεϊ πήραμε 4 χρυσά, 6 αργυρά και 3 χάλκινα
Το 2004 στην Αθήνα πήραμε 4 χρυσά, 6 αργυρά και 4 χάλκινα
Το 2008 στο Πεκίνο, πήραμε (πέρα από τα μετάλλια των παιδιών μας)…
τον «μπούλο» που μας σέρβιρε με τη δήλωσή του ότι «Η Ελλάδα πήρε χρυσό στο doping!...» ο «πολύς» Πρόεδρος της ΔΟΕ Δρ Ζακ Ρόγκ (θα τον θυμόμαστε για πολλά χρόνια από εκείνο το «εφκαριστούμε Ελλάντα» - για τα 3,5 τρισεκατομμύρια δραχμές που κόστισε η φιέστα της Ολυμπιάδας του 2004 στην Ελλάδα και τον ελληνικό λαό.)
Μήπως απαιτεί πολύ περισσότερο και πολύ πιό σοβαρό ψάξιμο αυτή η «Άνοδος και η Πτώση» του Ελληνικού πρωταθλητισμού; Λέω, μήπως;…
