Δημοσιεύθηκε στα blogs 23-26/ Αυγούστου/ 2010 - Το αναδημοσιεύω καθώς μπροστά μας η 6η δόση, ο φόβος χρεοκοπίας και τα ατέλειωτα σενάρια για εθνικές εκλογές...
Με ορεκτικό τη μονιμότητα, κύριο γεύμα την διαβεβαίωση «βρέξει χιονίσει η καραβάνα θα γεμίσει» και επιδόρπιο ένα καλό εφάπαξ (και, φυσικά, ότι προκύψει από τα…»μπαξίσια») υπάρχει κοινός θνητός στον πλανήτη που να μπορεί να αντισταθεί στο δέλεαρ της απόκτησης του επίζηλου τίτλου του… «δημόσιου υπάλληλου;»
Πώς να αντισταθεί, λοιπόν, και ο Έλληνας σε αυτόν τον πειρασμό και να αφήσει όλα αυτά για μια θέση στον ιδιωτικό τομέα όπου ορεκτικό, κύριο γεύμα και επιδόρπιο συνοψίζονται στη διαπίστωση «αφού σε ξεζουμίσουνε σαν στυμμένο λεμόνι μετά, χωρίς την διασφάλιση της μονιμότητας, θα σε πετάξουν στα…αζήτητα της ανεργίας σε μια ηλικία που κανείς δεν θα σε θέλει!...»
Είναι εύλογη η έντονη επιθυμία του ατόμου για «αποκατάσταση» σε μια θέση στο ελληνικό Δημόσιο (όπου μάλλον κανείς δεν γνωρίζει πόσοι εργάζονται καθώς το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει καμιά 300,000, άλλες υπηρεσίες μιλούν για καμιά 800,000 περιλαμβάνοντας και απασχολούμενους σε Δήμους, Νομαρχίες και ΔΕΚΟ με τους «έκτακτους»). Και έτσι με την ΑΣΥΔΟΣΙΑ των Κομμάτων εξουσίας να φορτώνουν στις πλάτες ΟΛΟΥ του πληθυσμού αμέτρητους «κρατικοδίαιτους» αδιαφορώντας για το λογαριασμό που ΔΕΝ θα πληρώσουν αυτοί αλλά ΟΛΟΣ ο λαός μας έφτασε σε σημείο στο οποίο η εικόνα της σύγχρονης ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης να θυμίζει ΕΣΣΔ πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου…
Συνδυασμός, σχεδόν φονικός για τα Δημόσια-Οικονομικά αλλά ζωογόνος για τους απασχολούμενους στο Δημόσιο καθώς διασφαλίζει τη μονιμότητα έστω και εάν σήμερα η «καραβάνα» κατάντησε δακτυλήθρα.
Έτσι αιτιολογούνται και οι σχέσεις κράτους πολίτη στην πατρίδα μας που ήταν ανέκαθεν όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά ίσως θα πρέπει επί τέλους να τις δούμε και σαν εντυπωσιακά...ψυχοπαθολογικές. Τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονται στο να θεωρούν το κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεώτερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος σαν "τον καλό πατέρα, σίγουρο εργοδότη, παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την αλλαγή της κυβέρνησης για να αρμεχτεί από τα...δικά της παιδιά!"
Δεν είναι ΟΛΟΙ τους κακοί, αλλά τους κατηγορούμε, τους «βρίζουμε», τους απειλούμε, θεωρώντας τους «παρασιτικά όντα» και καταχραστές της εξουσίας ή, τους πολύ κακούς, τους εκλιπαρούμε για εξυπηρέτηση και επιπρόσθετα υποστηρίζουμε τις «πενιχρές τους αμοιβές» με το περιβόητο….λάδωμα!
Και αυτοί ως απλοί υπάλληλοι ή ως Δημόσιοι λειτουργοί υψηλών κλιμακίων και καθηγητές ΑΕ/ΤΕΙ κατέχοντες τη θέση εξουσίας μας θεωρούν υποτελείς, μας βλέπουν ως παρακατιανούς ΞΕΧΝΩΝΤΑΣ ότι εμείς είμαστε οι…εργοδότες τους!
Πριν μερικά χρόνια η Σουηδία αναίρεσε την μονιμότητα ενώ σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι προσπάθειες για μείωση του αριθμού των Δημοσίων υπαλλήλων εντείνονται. Στην πατρίδα μας πρόσφατα συζητήθηκε ο Κώδικας Δεοντολογίας Δημοσίων υπαλλήλων που προβλέπει αλλαγή στην συμπεριφορά τους απέναντι στους πολίτες και ακόμη…χρήση υπολογιστών για υπηρεσιακούς λόγους και όχι για πασιέντζες και παιχνίδια, απαγόρευση στο τσιμπολόγημα από…ταπεράκια, και στη χρήση κινητών, αποφυγή σύναψης στενών κοινωνικών σχέσεων με πρόσωπα των οποίων ουσιώδη συμφέροντα χειρίζονται στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, ανιδιοτέλεια και αποφυγή επηρεασμού τους από κομματικές πεποιθήσεις!...
Στην Ελλάδα της τρόικα οι Δημόσιοι υπάλληλοι έχουν υποστεί εντυπωσιακές μειώσεις σε μισθούς, επιδόματα και δώρα και επίκειται (θα γίνει κάποτε;) η ανακοίνωση και εφαρμογή του περιβόητου πλέον «ενιαίου μισθολογίου»…
Τα οικονομικά μας προβλήματα είναι ήδη τεράστια και καθώς «σβήνει» το Χρηματιστήριο και ανάβουν φωτιές τα spreads μπροστά μας διαφαίνονται τα πρώτα σημάδια…ΕΚΛΟΓΩΝ!
Εάν γίνουν στο άμεσο μέλλον εύχομαι να με διαβάσουν οι υποψήφιοι βουλευτές και να το συνειδητοποιήσουν τα Κομματικά στελέχη της όποιας αυριανής Κυβέρνησης προκύψει (εάν υπάρξει αυτοδυναμία) και ΟΛΟΙ οι φανατικοί ψηφοφόροι τους που, ως είθισται, με την αλλαγή Κυβέρνησης πάντα προσδοκούσαν τον…διορισμό, ότι το όνειρο είναι πλέον…ΕΦΙΑΛΤΗΣ!
