Στα Blogs 10 & 11 /
Ιουνίου / 2014
Η κ Angela Merkel, με την 3η
κατά σειρά εκλογή της στο ύψιστο αξίωμα της Γερμανικής Δημοκρατίας, «έγραψε»
ιστορία που επιβεβαιώνεται και από τη χρήση του τίτλου με τον οποίο την
προσφωνούν πια Ηγέτες και πολίτες.
Μέχρι την ημέρα της πρώτης
εκλογής της ως Καγκελαρίου της Γερμανίας ο τίτλος του Καγκελαρίου στη Γερμανική
γλώσσα ήταν «Herr Bundeskanzler» αλλά αυτό άλλαξε το 2004 καθώς θεωρήθηκε
«υποτιμητικό» για την πρώτη γυναίκα καγκελάριο που έκτοτε την προσφωνούν «Frau
Bundeskaznlerin».
ΔΕΝ εξαντλείται το σημερινό μου
σημείωμα ως θέμα στον Γερμανικό τίτλο ούτε στην προσαρμογή του σε μια γυναίκα
καγκελάριο!..
Από το 2005 όταν εξελέγη στο αξίωμα η κ
Merkel απέδειξε ότι θα γράψει ιστορία που θα ξεπεράσει ακόμη και την
μακαρίτισσα Αγγλίδα Πρωθυπουργό κ Margaret Thatcher που κέρδισε τον τίτλο της
«σιδηράς Κυρίας»…
Η επανεκλογή, τρίτη κατά
σειρά, της κ Merkel (ο
Καγκελάριος Kohl είχε υπηρετήσει για 16 χρόνια στο ύψιστο Γερμανικό αξίωμα)
συμπίπτει και με την εκλογή του νέου Προέδρου της Ε.Ε. θέση την οποία επιθυμεί
διακαώς, ο πρώην Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου κ Juncker τον οποίο στηρίζει η
Γερμανίδα Καγκελάριος.
Οι εκλογές για το
Ευρωκοινοβούλιο που διεξήχθησαν στις 25 Μαΐου, 2014, έφεραν στην επιφάνεια της
συλλογικής συνείδησης των Ευρωπαίων πολιτών διαχρονικά προβλήματα που
σχετίζονται με ιστορικές διαφορές σε ιδεολογικούς προσανατολισμούς αλλά και με
τη γενικευμένη απογοήτευση της καθημερινότητας σε μια ΕΕ 28 χωρών-μελών όπου το
χάσμα Βορρά-Νότου διευρύνεται σε παράλληλη πορεία με το χάσμα «εχόντων-μη
εχόντων» απασχολημένων και ανέργων.
Η αυξημένη παρουσία
Ευρωβουλευτών που εξέφρασαν τη λαϊκή ετυμηγορία ως «ευρωσκεπτικισμό» και
αριστερά και δεξιά του Λαϊκού Κέντρου έχει προκαλέσει ερωτηματικά, συζητήσεις,
αντιδικίες, ακόμη και «αμφιβολίες» για το μέλλον της Ε.Ε.
Ο κ Juncker, με 18χρονη θητεία
ως Πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, που επιθυμεί να γίνει Πρόεδρος στηρίχθηκε
και στηρίζεται από την κ Merkel.
Το ερώτημα που τώρα
εγείρεται, καθώς στην υποψηφιότητά του κ Juncker έχουν
αντιδράσει ο Βρετανός πρωθυπουργός κ Cameron και άλλοι, εστιάζεται πιο πολύ στο
πρόσωπο και τις πολιτικές φιλοδοξίες της κ Merkel και λιγότερο στον άνδρα (ή τη
γυναίκα – «ξάφνιασμα» το όνομα της κ Lagarde του ΔΝΤ που «έπεσε» τυχαία στο
τραπέζι των συζητήσεων) που θα εκλεγεί Πρόεδρος.
Οι Έλληνες, όπως και οι
υπόλοιποι Ευρωπαίοι, παρακολούθησαν και την εγκάρδια συζήτηση μεταξύ του Έλληνα
πολιτικού κ Τσίπρα και του Γερμανού ηγέτη των Σοσιαλιστών κ Schulz και άκουσαν
και διάβασαν την τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑ
διακήρυξε ότι η πρώτη «διερευνητική» εντολή πρέπει να δοθεί στον κ Juncker.
Η θέση του κ Τσίπρα «ξάφνιασε»
μερικούς αδαείς που την επέκριναν μη συνειδητοποιώντας ότι ο κ Τσίπρας ΔΕΝ
άλλαξε τροπάριο και ΔΕΝ «αγάπησε» ξαφνικά και σφόδρα τον ηγέτη του Λαϊκού
Κόμματος της ΕΕ αλλά πολύ σωστά πρότεινε να γίνει ΣΕΒΑΣΤΗ η κλασική διαδικασία
όπου την πρώτη «διερευνητική» εντολή την παίρνει ο ηγέτης του Κόμματος που
ήρθυε πρώτο στις πρόσφατες εκλογές.
Οι δημοκρατικές διαδικασίες το προβλέπουν
και έτσι πρέπει να γίνει!
Οι «επικριτές» του κ Τσίπρα
φρονώ ότι θα έπρεπε να «ενοχληθούν» πολύ περισσότερο από την εντυπωσιακή
οικειότητα του Πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ και του Γερμανού πολιτικού κ Schultz καθώς ο
κ Τσίπρας ΔΕΝ ανήκει στο Κόμμα του κ Schulz.
Εκείνο που έχει σημασία είναι
ότι οι συζητήσεις έχουν ανάψει για τα καλά τόσο στο προσκήνιο των Βρυξελλών όσο
και στα παρασκήνια και οι προβληματισμοί επικεντρώνονται στο μέλλον της Ευρώπης
των 28 χωρών.
Οι «ευρωσκεπτικιστές» ΔΕΝ
διαθέτουν τα απαραίτητα «κουκιά» για να δημιουργήσουν ουσιαστικά προβλήματα στη
λήψη αποφάσεων, αλλά η αυξημένη παρουσία τους θα είναι μια βροντόφωνη και σαφής
υπενθύμιση των προβλημάτων των Λαών του Νότου (και άλλων περιοχών) της ΕΕ.
Η κ Merkel και οι Γερμανοί Σοσιαλιστές είχαν
συνεργασθεί στο παρελθόν σε εκείνον τον ιστορικό «Μεγάλο Συνασπισμό»
Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς που αντιμετώπισε με ιστορική επιτυχία το
μεγάλο θέμα της ανεργίας στη Γερμανία συμβάλλοντας στην άνοδο της Γερμανικής
Οικονομίας μέχρι και το 2008 όταν η Οικονομική Κρίση που ξεκίνησε στις ΗΠΑ και
συντάραξε την Υφήλιο οδήγησε στην διακοπή της συνεργασίας CDU/SPD.
Τα τρέχοντα οικονομικά,
πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα στην ΕΕ απαιτούν γενναία αντιμετώπιση χωρίς
Κομματικές σκοπιμότητες και χωρίς Κομματικά γυαλιά!
Τα πρόσωπα που συνθέτουν την
τυπική και ουσιαστική ηγεσία της ΕΕ έχουν πολύ δύσκολο έργο μπροστά τους καθώς
τα παγκόσμια οικονομικά προβλήματα δεν έχουν επιλυθεί και οι επί μέρους
οικονομίες τριών μεγάλων οικονομιών της ΕΕ (Γαλλίας, Ισπανίας και Ιταλίας)
συνεχίζουν να κλυδωνίζονται από αβεβαιότητα σε αντίθεση με τις άλλες δύο
μεγάλες τη Γερμανία και την Βρετανία.
Στη Βρετανία ο κ Farage
ανέβηκε απειλητικά παίρνοντας έδρες και από τα τρία μεγάλα Κόμματα ενώ στη
Γαλλία ο κ Hollande βούλιαξε στο 14% σε αντίθεση με την κ Le Pen που συγκέντρωσε
25%.
Ο νέο Πρόεδρος της ΕΕ θα
είναι πρόσωπο «Δημοσίων Σχέσεων» και επικοινωνιακής πολιτικής απέναντι στην
οργή των Λαών;
Θα είναι ηγέτης που θα
μπορέσει να λειτουργήσει ως συντονιστής των δύο μεγάλων Κομμάτων, του Λαϊκού
και του Σοσιαλιστικού, που θα αποφύγει στείρες αντιπαραθέσεις δίνοντας στους
Λαούς της ΕΕ τη σιγουριά που απαιτούν οι προκλήσεις της εποχής σε οικονομικό,
πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο;
Θα είναι ένας από τους
κορυφαίους διεκδικητές της προεδρίας ή κάποιο άλλο πρόσωπο κοινής συναίνεσης
των δύο μεγάλων πολιτικών Κομματικών Συνασπισμών της ΕΕ ίσως και με την σιωπηρή
συναίνεση κάποιων μικρότερων Κομμάτων;
Θα είναι άνδρας ή θα είναι γυναίκα;
Με άλλα λόγια τις επόμενες
ημέρες ανοίγεται «πεδίον Δόξης λαμπρό» για τη Γερμανίδα «Frau Bundeskanzlerin»
για να κατορθώσει να αναδειχθεί με τις εμφανείς και αφανείς πολιτικές της
συμπεριφορές ως η νέα «σιδηρά κυρία» όχι μόνο της Γερμανίας αλλά ολάκερης της
Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Οψόμεθα!...
