Σκέφθηκε κανείς τι θα γίνει εάν χάσουν την απαραίτητη αιτιολογία αποφυγής της Κυριακάτικης βόλτας «μετά...συζύγου και τέκνων;»......
-Γιώργο είχες πει ότι θα βγαίναμε μια βόλτα Κυριακή μεσημέρι
-Ναι βρε γυναίκα έχεις δίκιο αλλά ο αγώνας είναι κρίσιμος
-Πάλι, άντρα μου; Κάθε Κυριακή, κάθε αγώνας είναι κρίσιμος;
-Ναι ξέρω! Και τώρα τι να σου πως ότι είμαι απαραίτητος μια και με μετράνε ως τον ...12ο παίκτη;
-Δεν αλλάζεις ομάδα,καλύτερα, μήπως και δούνε και τα παιδιάα τον πατερά τους...
Λέτε να μείνουμε χωρίς θέαμα το Σαββατοκύριακο;
Κάπου λέει το σχετικό δημοσιογραφικό, ρεπορτάζ «η Σούπερ Λίγκα αποδέχτηκε τον υποβιβασμό Ολυμπιακού-Βόλου και Καβάλας και κάλεσε τους 2 άλλους επίδοξους να μπούνε στο παιχνίδι…Και να αρχίσει το φετινό πρωτάθλημα…»
Σπόρια, φιστίκια, στραγάλια, καραμέλες!
Έχω και κρύες πορτοκαλάδες, γκαζόζες και γρανίτες!
Ίσως εσάς τους νεότερους φιλάθλους του ποδόσφαιρου και του μπάσκετ να σας φαίνεται κάπως παρεξηγημένη τούτη η παράθεση «αναλώσιμων αγαθών.» Εκτός και αν κάπου εκεί στη γειτονιά σας, κάποιο μικρό οικόπεδο έχει αποφύγει την μανία της μπουλντόζας και συνεχίζει να σας φιλοξένει τα βράδια στον "θερινό το σινεμά".
Σπόρια, φιστίκια, στραγάλια...
Και στην οθόνη ο καλός κάου-μπόι αναμετριέται με τους κακούς, ένα εξάσφαιρο σε αντιπαράθεση με πολλά, και η αγωνία πηγαίνει σύννεφο και μέσα στην μυσταγωγική νηνεμία της απόλυτης ησυχίας της ταινίας, ησυχίας που προμηνύει την θύελλα επερχόμενων εκπυρσοκροτήσεων, το μόνο που ακούγαμε εμείς οι παλιοί ήταν εκείνη οι συμφωνική μπαλάντα του «τσικ-τσακ-τσικ-τσακ» δεκάδων οδοντοστοιχιών που απολάμβαναν τα...σποράκια τους!...
Και στο γήπεδο, η ιδία απολαυστική διαδικασία...
Θυμάμαι, αυτά τα ζούνε κάθε Κυριακή και οι νεότεροι, κάποιες στιγμές που φορέ-φορέ μοιάζουν με αιώνες, το μόνο που μπορούσες να ακούσεις μέσα στην Τούμπα, το Καυταντζογλειο, στην Καλογρέζα ή στου Καραϊσκάκη ήταν εκείνη η συμφωνική μπαλάντα του «τσικ-τσακ-τσικ-τσακ...»
Σπόρια και μάλιστα, "μπατιρόσπορα"... μαύρα, απολαυστικά, όχι εκείνα τα ακριβά υποκατάστατα για το πέρασμα του χρόνου, εξ ου και ο τίτλος τους ωε πασατέμπο...
Δεν γίνεται θέαμα χωρίς τη γνώριμη διαλάληση της ποθητής πραγμάτειας.
Σπόρια, φιστίκια, στραγάλια...
Στραγάλια; φιστίκια;...Όχι, δα!
Δεν είναι μόνο οι απωθητικές τους τιμές που τα έκαναν ανεπιθύμητα - συντρέχουν και οι λόγοι της χρονικής συνέπειας: τα τρως στο άψε σβήσε και...τελειώνεις...Αλλά ο αγώνας, σαν φιλμ του σινεμά, ιδίως αν έχει και δυο πράξεις, κρατάει 90 λεπτά συν το διάλειμμα συν τη μια ώρα άφιξης πριν την έναρξη...Και έχεις από πάνω το πρόβλημα ότι μετά δεν ξέρεις τι να κάνεις...
Σπόρια! Αυτή είναι, ήταν και θα είναι η...λύση!
Τα φιστίκια έγιναν πια γαρνίρισμα για εξευγενισμένα γλυκά…
Τα στραγάλια υποχρεωθήκαν σε εγκλωβισμό στα μικρά πλαστικά (κάποτε ήταν μεταλλικά) στοματικά όργανα... "Τις σφυρίχτρες"!
Μαλιστα,εκει υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν... Στραγάλια!
Βέβαια όπως πιστοποιεί η ιστορία που καταγράφουν τα βίντεο, συχνά μερικές σφυρίχτρες του ΟΔΠΕ "έχαναν" το στραγάλι τους και έβλεπες αφωνία εκεί όπου θα έπρεπε να γίνεται πανδαιμόνιο... σφυριγμάτων! Και άλλες φόρες άκουγες κάτι τρελά σφυρίγματα που δίκαια αναρωτιόσουν, μα καλά, ποσά στραγάλια έχει αυτή η σφυρίχτρα!.... Και με τέτοια...ακρίβεια στο είδος!...
Μείναμε τόσες εβδομάδες χωρίς... αγώνες όπως κάθε καλοκαίρι....
Δεν θα μπω σε θέματα "ουσίας" και εύχομαι ναρθεί γρήγορα η έναρξη του φετινού πρωταθλήματος να βρουν οι σφυρίχτρες το δρόμο τους στα διαιτητικά στόματα, να βρουν και τα...στραγάλια τις θέσεις που τους αρμόζουν, να βρουν οι φίλαθλοι το δρόμο προς τα γήπεδα και οι παντρεμένοι ποδοσφαιρόφιλοι τις απαραίτητες αιτιολογίες για την αποφυγή των οικογενειακών τους καθηκόντων...
Σπόρια, φιστίκια... Οπ, φιλέ, τα στραγάλια μην ξεχνάς τα στραγάλια!!!
Γιατί όσες φόρες και αν το πούμε η αλήθεια παραμένει αναλλοίωτη: Αγώνες δεν γίνονται χωρίς διαιτητές...Τώρα, το γεγονός ότι συχνά αγώνες δεν γίνονται εξ αίτιας των διαιτητών είναι...μια άλλη ιστορία..
Και οι ...καραμέλες πού χωράνε;
Πρέπει, πριν κλείσω, να πω κάτι και για τις καραμέλες που τις πιπιλίζουμε οι απανταχού της ελλαδικής επικράτειας παρεπιδημούντες αθεράπευτα ρομαντικοί φίλαθλοι...
Καραμέλες δεν είναι οι εναλλαγές τεχνικών ηγεσιών και οι «φοβερές και τρομερές» μεταγραφές του...καλοκαιριού που πάντα αφήνουν παράθυρο και για τις μεταγραφές του...χειμώνα;
Καραμέλες δεν είναι οι πανάκριβες προετοιμασίες σε ευρωπαϊκά θέρετρα
Καραμέλα δεν είναι και ο απαράμιλλος ψυχισμός μας και τα ανανεωμένα Διοικητικά Συμβούλια;
Καραμέλα δεν είναι και η…ΚΑΘΑΡΣΗ και οι φοβερές τιμωρίες για τα «στημένα» παιχνίδια στο ελληνικό ποδόσφαιρο;»
Καραμέλες είναι όλα αυτά και άλλα παρεμφερή που ανέκαθεν τις πιπιλίζαμε εμείς οι αθεράπευτα ρομαντικοί φίλαθλοι και οι παθιασμένοι οπαδοί!...
Θα ξαναγυρίσουμε στα γήπεδα και θα πούμε:
Μπάλα είναι και γυρίζει!
Γιατί ρε παιδιά, η ζωή μας τί είναι:
Μπάλα είναι και αυτή αλλά μας την «παίζουν» οι πολιτικοί μας όπως θέλουν αφού αυτοί κρατάνε τη σφυρίχτρα!
Σπόρια, στραγάλια, φιστίκια, καραμέλες…
Φίλε, πιάσε και μια γκαζόζα!
Το καλοκαίρι δεν τέλειωσε, και οι ζέστες συνεχίζουν…
