Δημοσιεύθηκε στα blogs 13-15/Σεπτεμβρίου/ 2009
Ο τίτλος προέκυψε στην σημειολογική αναζήτηση κάποιου προσδιορισμού που θα σκιαγραφούσε εννοιολογικά το «πνεύμα της εποχής » και νομίζω ότι αντιδιαστέλλει επιτυχώς το χθες με το σήμερα, επιβεβαιώνοντας το «έξις δευτέρα φύσις» για όσους καθιερώθηκαν στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ελέω ΤιΒι!
Στη χώρα όπου ανθούσε η «φαιδρά πορτοκαλέα» ενώ τώρα διανθίζεται από δάση κεραιών εκπομπής και πιάτα λήψης τηλεοπτικών σημάτων ζούμε πρωτόγνωρες εμπειρίες μιας αμιγώς τηλεοπτικής προεκλογικής περιόδου που οφείλουμε να αξιολογήσουμε σε ακαδημαϊκό επίπεδο κοινωνικοψυχολογικά και επικοινωνιακά καθώς, εντελώς …ξαφνικά έχουμε πάλι βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις και θα ξαναζήσουμε…ντιμπέητ! Η πολιτική είναι η Τέχνη του εφικτού, αρέσκονται να μας υπενθυμίζουν αρχηγοί κομμάτων και αρχηγίσκοι κάθε μικρής ή μεγάλης παρέας που συνθέτουν τις κομματικές νομενκλατούρες.....
ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ απαιτούσαν σε άλλες εποχές και σε άλλες πολιτικές αναμετρήσεις οι καιροί, και στην περασμένη γενιά οι τότε πολιτικοί μονομάχοι, Γεώργιος Παπανδρέου και μετά Ανδρέας (Παπανδρέου) και απέναντι σε πατέρα και γιό ο Κωνσταντίνος Καραμανλής βγαίνοντας στα μπαλκόνια σαγήνευαν τα πλήθη, τιθάσευαν ή αποδέσμευαν πάθη συμπαρασύροντας τις λαϊκές μάζες σε παραλήρημα ενθουσιασμού με τη δύναμη της γλώσσας του ΣΤΟΜΑΤΟΣ και το ευθυτενές και σημειολογικά «μπαλκονάτο» της γλώσσας του ΣΩΜΑΤΟΣ τους!…
ΠΑΡΑΘΥΡΑ τώρα πια στην εποχή μας έχει επιβάλει η Τηλεόραση και αυτά υπαγορεύουν και καθορίζουν δεκάδες υποψηφίους βουλευτές από τα Κόμματα που, ώ του θαύματος, μεταμορφώνονται παραμονές των επερχόμενων εκλογών της 4ης Οκτωβρίου σε συνειδητές και μελετημένες «επιλογές» του κυρίαρχου λαού. «Έβγα στο παραθύρι σου ξανθέ βασιλικέ μου…» ή μάλλον «Σας καθιέρωσαν τα τηλεοπτικά παράθυρα ξανθοί και μελαχρινοί μου ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, παίκτες, επιστήμονες…» άρα σας επιλέγω και σας ψηφίζω!
«Το μήνυμα είναι το μέσο», είχε πει σε μια πολύ δόκιμη αποστροφή του λόγου του απαντώντας στην ερώτηση «τι μηνύματα μεταφέρει η Τηλεόραση» ο Μάρσαλ Μακλούν. Στην εποχή των τηλεοπτικών παραθύρων και του προσαρμοσμένα στα ελληνικά δεδομένα δήθεν «ντιμπέητ» η γλώσσα του σώματος των σημερινών μονομάχων θα μεταφέρει εξίσου δυναμικά μηνύματα με τη γλώσσα του στόματός τους, και αυτή την φορά που μας καλέσανε να…ψηφίσουμε!..
Προσωπικά μου λείπουν εκείνοι οι πολιτικοί ηγέτες σε εκείνα τα μπαλκόνια, όπως μου λείπει και εκείνο το παλιό το θερινό σινεμά!
