Στα Blogs 7, 8 & 9 Σεπτεμβρίου 2016
Την
ερχόμενη Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου, μετά τα «πανηγύρια» των
εγκαινίων και συνεντεύξεων της 81ης Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, θα
έρθουν στο προσκήνιο χτυποκάρδια, αγωνίες, χαρές και προσδοκίες με το ξεκίνημα
της νέας σχολικής χρονιάς.
Ήδη ξεκίνησαν και οι εγγραφές σε ΑΕΙ και
ΑΤΕΙ για τα παιδιά που με τις επιδόσεις τους στις φετινές Πανελλήνιες Εξετάσεις
πέτυχαν μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Τι θα μπορούσα, όμως, ως συνταξιούχος πια
Πανεπιστημιακός δάσκαλος (και περήφανος παππούς εγγονιού της 5ης Δημοτικού) να
καταθέσω από αυτό το βήμα ως συμβουλές σε παιδιά, γονείς, συγγενείς και
συναδέλφους μου για το ξεκίνημα της Νέας Χρονιάς;
Για τα «πρωτάκια» και τους γονείς τους τα
χτυποκάρδια έχουν μέσα τους την ανυπέρβλητη γοητεία και δυσκολία του πώς θα
αποχωρισθεί η μανούλα τον κανακάρη ή την κανακάρισσα της, πώς θα φανεί στα παιδιά
ο κόσμος του σχολείου όπου θα πρέπει να υποταχθούν
σε νέους κανόνες, να μάθουν να συνυπάρχουν με ένα τσούρμο άλλα παιδάκια να
δεχθούν ότι δεν είναι ΟΛΑ δικά τους, ότι στο σχολείο ΔΕΝ πρόκειται να
ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες τους όπως συνέβαινε μέχρι τώρα στο σπίτι τους;
Μαμάδες (κυρίως και δευτερευόντως
μπαμπάδες) κόψτε τον συμβολικό «ομφάλιο λώρο» και αφήστε το παιδί σας να
ενταχθεί στην ομάδα, να απελευθερωθεί από την οίκο-στρέφεια που άθελά μας
γονείς και συγγενικό περιβάλλον καλλιεργούμε.
Τη νεότερη στην ηλικία και σχετικά άπειρη
δασκάλα, αυτήν που θα κληθεί, όπως το θέλει και ο ποιητής μας, «να σμιλέψει
ψυχές» θα συμβούλευα να μάθει ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Να μάθει, ως δασκάλα, να κρατά ίσες
αποστάσεις καθώς θα σκύβει με αγάπη πάνω από όλα τα παιδιά, να
ξεπεράσει τις δικές της ανθρώπινες υποκειμενικές αδυναμίες διαφορετικής
αντιμετώπισης των παιδιών που η Πολιτεία της εμπιστεύθηκε.
Για τους συναδέλφους της μέσης εκπαίδευσης
οι συμβουλές μου υποχρεωτικά επικεντρώνονται στο ιδιόμορφα απαιτητικό θέμα της
εφηβείας που ταλανίζει κάθε γενιά. Οι
έφηβοι δεν αντιμετωπίζουν μόνο τις εγγενείς στα μαθήματα απαιτήσεις και
δυσκολίες αλλά παράλληλα με ιδιαίτερη έμφαση απαιτήσεις ψυχοκοινωνικές καθώς
οδεύουν από την παιδική στην εφηβική ηλικία.
Στο κρίσιμο σταυροδρόμι της εφηβείας
αρχίζουν οι υποκειμενικές δυσκολίες της αποδοχής ή απόρριψης του μυοσκελετικού
και ψυχό-συναισθηματικού τους ΕΓΩ που ταυτίζεται με το πώς το ίδιο το παιδί
“βλέπει” τον εαυτό του, πώς νομίζει ότι το βλέπουν οι άλλοι και κατά πόσο
αισθάνεται ότι αυτό που ΕΙΝΑΙ βρίσκεται μέσα ή έξω από τα πρότυπα που το
κοινωνικό σύστημα καθιερώνει και προβάλλει με τα ΜΜΕ.
Η
συμβουλή μου στους γονείς των εφήβων περικλείεται πάλι σε απλή αλλά ταυτόχρονα
απαιτητική έννοια ..ΥΠΟΜΟΝΗ.
Στους λιγότερο έμπειρους συναδέλφους της
Μέσης εκπαίδευσης θα συνιστούσα να επιδείχνουν στον σύγχρονο έφηβο ΑΓΑΠΗ και ΑΝΟΧΗ την ίδια στιγμή που θα
απαιτούν και προσήλωση σε κάποια πλαίσια ευπρέπειας.
Στα παιδιά συνιστώ περισσότερη προσπάθεια
για δημιουργικότητα και απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων με συνεπή και σταθερή
προσήλωση στην επίτευξη στόχων.
Για γονείς παιδιών της τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης οι συμβουλές μου αφορούν στις αυξημένες προσδοκίες που δεν
ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Είναι δεδομένο ότι στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ
προετοιμάζονται τα αυριανά στελέχη και οι ηγέτες του κοινωνικού και
οικονομικού μας συστήματος.
Το πτυχίο ΑΕΙ ή ΑΤΕΙ από μόνο του ποτέ ΔΕΝ
εξασφάλιζε την επιθυμητή θέση εργασίας αλλά ήταν και είναι το ΚΛΕΙΔΙ με το
οποίο οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα ανοίξουν την πόρτα της προσωπικής τους
κοινωνικής, οικονομικής και επαγγελματικής ολοκλήρωσης μέσα στο δεδομένο
δραματικό ελληνικό οικονομικό περιβάλλον .
Και εσείς οι πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι» σε
ΑΕΙ και ΑΤΕΙ απαιτείται (όσο και αν μου θυμώσουν οι ιδιοκτήτες καφετεριών και
«ορθάδικων» θα το πω) να επαναφέρεται τα παιδιά στα αμφιθέατρα και τις αίθουσες
διδασκαλίας.
Να συνεχίσετε άοκνα και δημιουργικά τις
προσπάθειες για παραγωγική ζεύξη των γνώσεων και δεξιοτήτων
που προσφέρει η τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας
(με την οποία προσωπικά δέχομαι την διασύνδεση αλλά απορρίπτω ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ
την υποτέλεια) σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα κορεσμένα με πληθώρα πτυχιούχων
και ελάχιστες θέσεις εργασίας!..
Σίγουρα
η σχολική χρονιά του 2016-2017 ξεκινά με πολλές δυσκολίες σε κάθε ελληνική
οικογένεια, σε κάθε ελληνικό σπίτι.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα για
σπίτια με άνεργους και σπίτια με παππούδες και γιαγιάδες με «σακατεμένες»
συντάξεις…
Αλλά προσωπικά σήμερα από βάθος καρδιάς
για παιδιά, γονείς και δασκάλους εύχομαι να είναι παραγωγική, με υγεία και
μεράκι για απόκτηση χρήσιμων γνώσεων η νέα
ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!..
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
O Γιώργος Πιπερόπουλος είναι συνταξιούχος καθηγητής και
πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του
Πανεπιστημίου Μακεδονίας - Επισκέπτης καθηγητής στο Business School, Newcastle University, United Kingdom.
