Δημοσιεύθηκε στα blogs 1 & 2 / Νοεμβρίου / 2013
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν
«ο φίλος τον φίλο εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει...» ενώ εμείς οι σύγχρονοι
Έλληνες συνήθως λέγαμε και λέμε «πες μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος
είσαι...».
Θα σας ξαφνιάσω προτρέποντάς σας, φιλικά, «κοίτα τον φίλο σου για να
δεις ποιος είσαι!...»
Στην εποχή μας, εγωπάθεια,
κυνισμός και συναισθηματική ρηχότητα, συνεπικουρούμενα και από τη οικονομική
δυσπραγία, την διάχυτη πλέον για όλους επαγγελματική και ψυχολογική ανασφάλεια
και το υπαρξιακό άγχος, αντί να δρουν θετικά και να μας καθοδηγούν στη σύναψη
φιλικών σχέσεων (που θα βοηθήσουν να μειωθεί η οδυνηρή μοναξιά και η αλλοτρίωσή
μας) δυστυχώς δρουν ανασταλτικά, εντείνοντας την απομόνωσή μας, διογκώνοντας
επικίνδυνα την εσωστρέφειά μας και τις εξαρτήσεις μας από το εντυπωσιακό μέσο
μαζικής επικοινωνίας – (προτιμώ τον τίτλο «Μαζικού Εκμαυλισμού», την
τηλεόραση).
Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον
και η διαπίστωση του Αριστοτέλη για την “αγελαία φύση” μας έχει επιβεβαιωθεί με
σύγχρονες έρευνες κοινωνιολόγων και ψυχολόγων ως επιστημόνων της συμπεριφοράς,
για τους οποίους δεν αρκεί η διαπίστωση ούτε και η ανάλυση των απώτερων
νοημάτων που περικλείονται στην παροιμιακή φράση “όμοιος ομοίω αεί πελάζει...”.
