Καμπάνα αφύπνισης: Χάνουμε Την ανθρωπιά μας!...

 

                                                                                                  Στα Sites & Blogs 14, 15 & 16 Μαρτίου, 2024

          

     Αναρωτήθηκα, με πλήρη ειλικρίνεια στο άρθρο μου με τίτλο «Γιατί απαξιώσαμε την κοινωνική αλληλεγγύη» που φιλοξενήθηκε εδώ στον γνωστό και αγαπημένο ιστότοπο, πού πάμε εμείς οι Έλληνες, μαζί μας οι Ευρωπαίοι και ολάκερη η ανθρωπότητα;

     Προφανώς εκείνοι και εκείνες που χωρίς ίχνη «ανθρωπιάς» ουσιαστικά (αλλά πίσω από τα πολύ χοντρά, σαν τις συνειδήσεις τους, παραβάν) κυβερνούν τον σημερινό μας κόσμο χειραγωγώντας Κυβερνήσεις και Κυβερνήτες που εμείς εκλέγουμε χρησιμοποιώντας ως εργαλεία διαμόρφωσης της κοινής γνώμης τα παντοδύναμα ράδιο-τηλεοπτικά και έντυπα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) μας έπεισαν και χωρίς τις απαιτούμενες αντιστάσεις εμείς δεχθήκαμε να υποκαταστήσουμε το μεγαλοπρεπές και κοινωνικά παραγωγικό ΕΜΕΙΣ με το μικροσκοπικό, αλλά φανταχτερό ΕΓΩ!.

     Ο πυρήνας του προβληματισμού μου είναι με λίγα λόγια η μεθοδική απαξίωση του αισθήματος και των πρακτικών εφαρμογών της «κοινωνικής αλληλεγγύης» και η γεμάτη ΑΝΘΡΩΠΙΑ έμπρακτη πιστοποίηση της ύπαρξης ευγενικών ανθρώπινων συναισθημάτων για άτυχους συνανθρώπους μας που υποφέρουν.

Γιατί απαξιώσαμε την «κοινωνική αλληλεγγύη;»

 

                                                                                                         Στα Sites & Blogs 11 & 12 Μαρτίου, 2024

     

     ΤΡΑΓΙΚΗ είναι η τρέχουσα οικονομική, κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα σε διεθνή κλίμακα με τον συνεχιζόμενο αιματηρό και καταστροφικό πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την επιμονή των Ισραηλινών Δυνάμεων να «αφανίσουν» τη Χαμάς (ενώ ταυτόχρονα αγγίζουν τα όρια «εγκλήματος πολέμου» οι επιπτώσεις σε 2 εκατομμύρια Παλιαστινίους κατοίκους της Γάζας) και με τις οικονομικές επιπτώσεις στους Ευρωπαίους από επιθέσεις ανταρτών Χούθι στην ναυσιπλοϊα της Ερυθράς θάλασσας...

     Εμφανής, σε απελπιστικά επίπεδα, έλλειψη θετικών προοπτικών καθώς διανύουμε το 2024 τον 14^ο χρόνο της «γνωριμίας μας με την «Τρόϊκα»  (τώρα τους λέμε ΘΕΣΜΟΥΣ). Μπροστά μας το καλοκαίρι και η Ελπίδα για μεγάλους αριθμούς τουριστών ενώ η οικονομική δυσπραγία πλήττει τους Βρετανούς, και τους Γερμανούς δηλαδή τους δύο γίγαντες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου γεννώντας ερωτηματικά για την προτίμηση των τουριστών στην «ακριβή» Ελλάδα ή την «φτηνή» Τουρκία.

     Ολες αυτές οι πραγματικότητες κάνουν επιτακτική, πλέον, την ανάγκη για μια προσεκτική ψυχοκοινωνική αξιολόγηση των δεδομένων χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς τον φόβο της ΕΞΟΥΣΙΑΣ, αλλά χωρίς υστερικές αντιδράσεις.

     Μήπως, θα αναρωτηθούν κάποιοι από τους υποψιασμένους αναγνώστες και αναγνώστριες του αγαπημένου ιστότοπου που με φιλοξενεί κάθε εβδομάδα τα παραπάνω αποτελούν πικρόχολες διαπιστώσεις πίσω από τις οποίες ενδέχεται να υποκρύπτονται μικροπολιτικές σκοπιμότητες;

     Απαντώ, κατηγορηματικά, ΟΧΙ!…

«Γυάλινη οροφή»: Η συμβολική καταπίεση γυναικών στις ανδροκρατούμενες κοινωνίες

 

                                                                                                       Στα Sites & Blogs 8, 9 & 10 Μαρτίου, 2024

     

     Με αφορμή την 8^η Μαρτίου που από το 1977 με απόφαση του ΟΗΕ έχει καθιερωθεί ως»Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας» ανέσυρα από τα κιτάπια μου το κείμενο της ομιλίας μου που έκανα  τον Δεκέμβριο του 2022 ότα συμμετείχα ως ομιλητής σε ειδική ημερίδα που συνδιοργάνωσε ο Δήμος Κατερίνης με τον Δικηγορικό Σύλλογο Κατερίνης με θέμα την ενδοοικογενειακή, και όχι μόνο, βία ενάντια στις γυναίκες. Στην εισήγησή μου έδωσα τον χαρακτηριστικό τίτλο: 

     «Γυάλινη οροφή: Η συμβολική βία στις γυναίκες επιστήμονες-επιχειρηματίες στον ανδροκρατούμενο κόσμο».

     Ξεκίνησα με το ερώτημα: «Θα ήταν διαφορετικά το 2008 τα πράγματα εάν αντί της Lehman Brothers που κατέρρευσε αναπάντεχα δημιουργώντας παγκόσμια οικονομική κρίση εάν η κολοσσιαία εταιρεία ήταν Lehman Sisters;»

     Η ειρωνική αυτή ερώτηση, ειλικρινά καλοπροαίρετη αλλά ταυτόχρονα και καυστική σε Αριστοφανικό στυλ, έπαιξε πολλές φορές στα Διεθνή ΜΜΕ μετά την «πτώση» της ομώνυμης εταιρίας που εικάζεται ότι λειτούργησε ως «αφετηρία» του Παγκόσμιου οικονομικού «μίνι-κραχ» που ξεκίνησε το 2008 και οδήγησε δύο χρόνια αργότερα την Ελλάδα στην «επιτήρηση» (ανεπιθύμητη αγκαλιά) του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με τα καταστροφικά δυσβάστακτα «Μνημόνια».

     Το «ρητορικό» ερώτημα ήταν καυστικό, αλλά και αναμφισβήτητα περιεκτικό, και έφερε στο προσκήνιο μια πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν πολλές επαγγελματίες, ταλαντούχες γυναίκες που απασχολούνται ως μεσαία και ανώτερα στελέχη σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, σε επιχειρήσεις και στην πολιτική.