«Τηλεκπαίδευση» & «Τηλεργασία»: το Αύριο μας ήρθε… Χθες!

                                                                                     

                                                                                 Στα Blogs 11, 12 & 13 Νοεμβρίου, 2020

       

     Σαφώς και είναι ελαφρά «ειρωνικός» ο σημερινός μου τίτλος ο οποίος εδράζεται στην, και πηγάζει από την, ειλικρινή ευχή μου να ξυπνήσουμε, επιτέλους, ως Έθνος εγκαίρως και να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος καθότι όπως πιστοποιεί η ιστορία μας  από τον 4ο π.Χ. αιώνα μέχρι σήμερα μας διακρίνει η γνωστή τάση να παραπέμπουμε ανέμελα «ες αύριον τα σπουδαία…» 

     Επέλεξα τον τίτλο αυτόν επειδή ελπίζω καλόπιστα ότι ίσως θα κεντρίσει όχι μόνο τα στελέχη της σημερινής Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης αλλά μαζί τους όλους εμάς τους Έλληνες και τις Ελληνίδες αλλά χωρίς καμία πονηρή πρόθεση να προσβάλω πολιτικές και πρόσωπα!

      «Χθες», δηλαδή τον περασμένο Μάρτιο, με lockdown και περιορισμούς στις πρόσωπο-με-πρόσωπο επαφές λόγω πανδημίας, οι έννοιες «τηλεκπαίδευση» και «τηλεργασία» ήρθαν δυναμικά και απρόσμενα στο προσκήνιο της καθημερινότητας σε παγκόσμιο επίπεδο και σε ότι αφορά εμάς τους Έλληνες και τα δεδομένα της Ελληνικής κοινωνίας, στην Παιδεία και στην Αγορά Εργασίας, μας κατέλαβαν κυριολεκτικά «εξαπίνης».

     Οφείλω να υπογραμμίσω εμφαντικά ότι «τηλεκπαίδευση» και «τηλεργασία» αποτελούν 2 σημαντικές πραγματικότητες με τις οποίες είναι σε διεθνές επίπεδο εξοικειωμένος κάποιος περιορισμένος αριθμός μεταπτυχιακών φοιτητών που παρακολουθούν μαθήματα «εξ αποστάσεως» με τη χρήση του διαδικτύου και εργαζομένων που χρησιμοποιούν τα laptops και το διαδίκτυο ως «εικονικό» τους γραφείο όπου και εάν βρεθούν.

     «Τηλεκπαίδευση» και «τηλεργασία» απαιτούν μια νηφάλια επισκόπηση που δεν την έχουμε επί του παρόντος επειδή μας επιβλήθηκαν χωρίς καμιά διάκριση, εποχή covid-19, όχι μόνο αιφνιδιαστικά αλλά αλλοίωσαν εντόνως και επιθετικά την καθημερινότητά μας.

     Βιώσαμε τεράστια λειτουργικά προβλήματα στα θέματα «τηλεκπαίδευσης» που πλήγωσαν τα παιδιά μας, μαθητές και φοιτητές, στη διάρκεια του εαρινού εξαμήνου του σχολικού/ακαδημαϊκού έτους 2019-2020 το οποίο διεθνώς αξιολογείται ως «χαμένο!» 

     Τη Δευτέρα 9 Νοεμβρίου μετά την επιβολή Εθνικού lockdown «τηλεκπαίδευση» και «τηλεργασία» έγιναν και πάλι πραγματικότητες στις οποίες οι Κυβερνώντες απαιτούν να προσαρμοστούμε.

Κλείστε την Τηλεόραση για να… Λευτερωθείτε!

                                                                                           

                                                                                             Στα Blogs 9, 10 & 11 Νοεμβρίου, 2020

     

     Θέλω με το σημερινό μου σύντομο άρθρο εδώ στο φιλόξενο blog να θυμίσω στους παλιούς και να πληροφορήσω τους νέους ότι εκεί στις δεκαετίες του ’50 και ’60, η Κινηματογραφική ΕΙΚΟΝΑ μεταφερόταν με αφίσες και φωτογραφίες από έργα που έπαιζαν και όσα μελλοντικά θα ερχόντουσαν σε συνοικιακά και σε κεντρικά Σινεμά…

     Ανείπωτη η υποβλητική δύναμη της μεγάλη οθόνης, ιδιαίτερα σε έγχρωμα φιλμ που έκαναν χρήση της τεχνολογίας cinemascope, που έκανε εμάς τα αγόρια να θέλουμε να γινόμαστε μετά την προβολή πειρατές και cowboys, μυστικοί πράκτορες και αδέκαστοι λειτουργοί της Θέμιδος, και τα κορίτσια ντίβες μυστηριώδεις, γυναίκες πλανεύτρες και εξωτικές όσο και επιθυμητές…

     Υπήρχε στις ταινίες του Σινεμά αρχή και τέλος, υπήρχε πλοκή και δράση και, φυσικά, όλες οι απαραίτητες προοπτικές για να εισπράξουμε κάποιο «δίδαγμα και ρητό…»

     Μπορεί να βιάστηκε ο George Orwell δίνοντας στο βιβλίο του για τίτλο το «1984», αλλά τελικά δικαιώθηκε για τη δύναμη της Τηλεόρασης να καθοδηγεί την κοινή γνώμη σε στόχους επιθυμητούς καθώς αποδεχόμενη την προπαγάνδα ως ενημέρωση συναρπάζεται, ακολουθεί άβουλα, αξιολογεί άκριτα, υιοθετεί ασυλλόγιστα!..

     Τώρα πια, χωρίς αμφιβολίες, η ανθρωπότητα και εμείς το ελληνικό τηλεοπτικό κοινό είμαστε αιχμάλωτοι της τηλεόρασης, του κορυφαίου αυτού «Μέσου Μαζικού Εκμαυλισμού…»

     Ο σύγχρονος Δούρειος Ίππος, η Τηλεόραση, μπήκε στα σπίτια μας καθηλώνοντάς μας στον καναπέ να ρουφάμε άκριτα αμέτρητες σειρές εγχώριων και εισαγόμενων (ιδιαίτερα Τουρκικών) σήριαλ τα οποία,  στην εποχή μας, δεν χτίζουν πρότυπα, δεν προβάλλουν άνδρες και γυναίκες ηρωικών μεγεθών, δεν προσφέρουν «δίδαγμα και…ρητό» αλλά σίγουρα βοηθούν να ξεχάσουμε … τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τα οικονομικά προβλήματα, το καθημερινό άγχος και στρες που πλέον μεγιστοποιήθηκε εξαιτίας του covid-19, την ψυχό-συναισθηματική μας ένδεια που μας οδήγησε στην καθιέρωση ανθρώπινων σχέσεων μιας χρήσης.