Δημοσιεύθηκε στα blogs 3 & 4 / Σεπτεμβρίου / 2013
Καθόταν στη θέση του συνοδηγού,
αμίλητη...Καυτά δάκρυα έτρεχαν ασταμάτητα πάνω στα νεανικά της μάγουλα...Από το
μεγάφωνα του αυτοκινήτου έβγαιναν τα λόγια του παλιού τραγουδιού σε μια
παράξενη άρθρωση του ανελέητου πόνου που σπάραζε τα σωθικά της...
«Άσε με να φύγω, σε παρακαλώ...»
Ο άντρας πίσω από το βολάν ήταν στα
κέφια του…Είχε προηγηθεί το γλέντι, το φλερτ με «την ωραία και ελεύθερη» του
απέναντι τραπεζιού, ένα παθιάρικο τσιφτετέλι, βλέπεις με το ποτό όλοι τελικά
κάποια στιγμή αισθανόμαστε ‘ελεύθεροι’, και μετά το δικό της βουβό κλάμα,
σήριαλ πια στην καθημερινότητά τους, και ο καυγάς...
Ένας ακόμη καυγάς, μέσα στους
αμέτρητους καυγάδες τους.
Ο πιτσιρικάς είχε γείρει κουρνιάζοντας
στη ζεστή αγκαλιά της μάνας του...Ξαφνικά μέσα από τα δάκρυά της είδε τους
προβολείς του απέναντι αυτοκινήτου, τυφλώθηκε για δευτερόλεπτα...
Λίγο το ποτό, λίγο η ένταση, η
συγκινησιακή φόρτιση...
Ο άνδρας της προσπάθησε να κάνει ένα
ελιγμό για να αποφύγει το μοιραίο μιας μετωπικής αντιπαράθεσης με τον άγνωστο
απέναντι οδηγό, έχασε τον έλεγχο, το αμάξι βγήκε από τον στενό αγροτικό δρόμο, έφερε
τούμπες...
