Κυρία Καρυστιανού, γονείς και συγγενείς θυμάτων: ΠΡΟΧΩΡΕΙΣΤΕ!..

 

                                                                                                   Στα Sites & Blogs 21, 22 & 23 Μαρτίου, 2024

    

     Παρακολούθησα χθες Τετάρτη 20 Μαρτίου, 2024 ένα μεγάλο μέρος της πολύωρης συνεδρίασης της Βουλής των Ελλήνων με δεκάδες ομιλητές όλων των Κομμάτων για το μεγάλο, πραγματικά πολύ μεγάλο, θέμα του «εγκλήματος» έστω από αβλεψίες, των Τεμπών:  ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ και δεν με ικανοποιεί η λέξη «ατύχημα»…

     Και ομολογώ ότι την «Καθαρά Δευτέρα» 17η Μαρτίου, 2024 παρακολούθησα το απόγευμα την ολιγόλεπτη, και για μια ακόμη φορά συγκλονιστική, ομιλία της κ Μαρίας Καρυστιανού και την σχεδόν 40λεπτη διαδικασία παρουσίασης της ΕΚΚΛΗΣΗΣ των γονέων και συγγενών θυμάτων από το έγκλημα των Τεμπών στην αρμόδια επιτροπή «Petitions Committee, E.U.» που θα παραμείνει  «ΕΝΕΡΓΗΣ» και για μια ακόμη φορά υποκλίνομαι με σεβασμό…

     Ξεπέρασαν τον απίστευτο αριθμό για τα ελληνικά δεδομένα οι υπογραφές που σήμερα είναι 1,341,000 και θα ήταν, το γράφω και το πιστεύω ακράδαντα τριπλάσιος ο αριθμός εάν όλες και όλοι οι συμπολίτισσες και συμπολίτες μας μπορούσαν να χειρισθούν επαρκώς τις απαιτούμενες ηλεκτρονικές διαδικασίες…

Κάποτε ονειρευόμασταν. Τώρα βιώνουμε πεζότητα!...

 

                                                                                                   Στα Sites & Blogs 18, 19 & 20 Μαρτίου, 2024 

     

     Σήμερα θα θυμίσω σε εσάς φίλες και φίλοι και στην παρέα μου της τρίτης ηλικίας (της δήθεν «χρυσής» και υπόσχομαι να γράψω κάτι για αυτή την ηλικία) ότι μια φορά και έναν καιρό είχαμε όνειρα πολλά και σκεφτόμασταν πόσα και ποια θα πραγματώσουμε με τον αγώνα μα, και σήμερα θα γίνω πικρός επειδή αυτό προστάζει η πεζότητα της πραγματικότητας που βιώνουμε…

     Μας έχει τυλίξει μια απέραντη μοναξιά, πνιγόμαστε σε εθνική κατάθλιψη, αναιρούμε την ύπαρξή μας σε αριθμούς απίστευτους για Έλληνες και Ελλάδα, δεν λέμε καλημέρα ή καλησπέρα, δεν κοιτάμε ψηλά, αλλά ούτε καν σε επίπεδο ματιών τους ανθρώπους που έρχονται από απέναντί μας.

      Δεν έχουμε πια τους φίλους και τους κολλητούς να λέμε τα μυστικά μας, να μοιραζόμαστε χαρές που έτσι διπλασιάζονταν και λύπες που μειώνονταν επειδή τις βγάζαμε από το στέρνο με δάκρυα στα μάτια.

     Έχω γράψει και εγώ και άλλοι συνάδελφοί μου, και λέμε σε μικρό-παρέες άνδρες και γυναίκες σε όλη την Πατρίδα μας, ότι φταίει πολύ η τηλεόραση που κατάφερε να αδρανοποιήσει πια Έλληνες και Ελληνίδες και το πολιτικό Σύστημα που έχει απαξιώσει συστηματικά τις ιδεολογίες…