«Πρωτιά»: Μια ψυχοκοινωνική θεώρηση…

                             
                                                                       Στα Blogs 7, 8 & 9 Μαίου, 2020
     

Αναστάτωσε απροσδόκητα και δραματικά τη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά και στις τρεις βαθμίδες της Παιδείας η φονική πανδημία του «covid-19» καθώς κράτησε μακριά από θρανία και έδρανα τα παιδιά της Ελλάδος (και μαζί τους τα παιδιά όλου του πλανήτη).

     Από τις 11 Μαΐου αρχίζει σταδιακά η επιστροφή όχι στην ‘κανονικότητα’ που γνωρίζαμε παιδιά, γονείς, εκπαιδευτικοί, συγγενείς και φίλοι αλλά στην νέας μορφής ‘πραγματικότητα΄ με την τήρηση φυσικής απόστασης 2 μέτρων (αλήθεια ποιους κοινωνικούς επιστήμονες συμβουλεύτηκαν οι πολιτικοί Ηγέτες και σε διεθνή κλίμακα βάφτισαν τη φυσική ως ‘κοινωνική απόσταση’) και…μάσκες προσώπου.  

     Σας παρακαλώ μην με παρεξηγήσετε αλλά σήμερα θυμήθηκα εκείνον τον παλιό γνωστό στίχο του λαϊκού μας τροβαδούρου που περιγράφει με περισσή ψυχοκοινωνική διείσδυση την αμοιβαιότητα της σχέσης ανάμεσα στο δάσκαλο που χρειάζεται το αστέρι του ως παράδειγμα προς μίμηση και στο μαθητή που πραγματώνει την εσώτερη ανάγκη του να διαπρέψει:

     «Ο πιο καλός ο μαθητής ήμουνα εγώ στην τάξη, κι δάσκαλοί μου με είχανε μη βρέξει και μη στάξει...»

     Λειτουργώντας με υποκειμενικά συναισθήματα μικροπρέπειας που εδράζεται στη ζήλια εκδικούμενοι αυτή τη σχέση και υποβαθμίζοντας αυτήν την ειδοποιό διαφορά «της πρωτιάς» μέσα από χαρακτηρισμούς βαθμοθηρίας ή βαθμολαγνείας οι υπόλοιποι της τάξης διαφοροποιούν τους «πρώτους» από τους εαυτούς τους καθώς τους ...ποτίζουν ως «φυτά» ή τους κράζουν ως «κοράκια και φλώρους».

Covid-19: ΄Εβαλε «λουκέτο» σε Εκκλησίες, Τεμένη και Συναγωγές…

                                                               
                                                                              Στα Blogs 4, 5 & 6 Μαϊου, 2020

   Χωρίς αμφιβολίες η πανδημία covid-19 σημειώνει πρωτόγνωρες ‘πρωτιές’ όχι μόνο στην Πατρίδα μας αλλά σε ολάκερη την Υφήλιο. 

    Οι Κυβερνήσεις, στην Πατρίδα μας Ελλάδα, στην Ευρώπη και παγκοσμίως υιοθέτησαν τις συμβουλές των ειδικών επιστημόνων στους τομείς της Δημόσιας Υγεία και των λοιμώξεων  και διέταξαν να κλείσουν Εκκλησίες, Συναγωγές και Τεμένη καθώς εκεί ΔΕΝ ήταν δυνατό να τηρηθεί ‘η φυσική απόσταση 2 μέτρων ανάμεσα στα άτομα’ (αυτό που βάπτισαν ‘κοινωνική απόσταση’).

     

     Η συγκεκριμένη ιστορική ‘πρωτιά’, όταν κοπάσει η θύελλα, θα συζητηθεί ευρύτατα από Θεολόγους, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους, ψυχολόγους και πολιτικούς επιστήμονες ( όπως θα συζητηθούν και άλλα περίεργα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης πανδημίας).

     

     Εδώ και αρκετές δεκαετίες δεν ήταν λίγοι εκείνοι που σημείωναν και υπογράμμιζαν το γεγονός ότι έχουμε χάσει σε μεγάλο βαθμό παλιές αξίες όπως την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, την εκτίμηση στη συμμετοχή στο μεγαλοπρεπές «εμείς» και αποφυγή του τόσο παθολογικού, μικροπρεπούς «εγώ» που κατακερματίζει την έννοια της ‘κοινότητας’.

     

     Διαβάζαμε και πολλοί συζητούσαμε κιόλας το γεγονός ότι αυξάνονταν στα εκατοντάδες εκατομμύρια οι συνάνθρωποί μας, παιδιά, άνδρες και γυναίκες σε όλο τον πλανήτη γη που πέφταν για ύπνο με άδεια στομάχια ενώ οι υπόλοιποι, με περισσή άνεση, αφήναμε στα τραπέζια ταβέρνας και ρεστοράν «αποφάγια» που θα μπορούσαν να μειώσουν την πείνα…

     

     Το γεγονός είναι ότι ο 21ος αιώνας φέρνει στο προσκήνιο την παλιά διαμάχη ‘ορθολογιστών και πιστών’, την διαμάχη Επιστήμης και Θρησκείας, καθώς σημειώνεται ραγδαία πτώση στα επίπεδα ‘πίστης’ στην Ευρώπη και αλλού.