Το «σύνδρομο» του προπονητή!…

                                                                                      

                                                                                  Στα Blogs & Sites 17 & 18 Ιουνίου, 2021   

     

     Σε δυναμική εξέλιξη το Euro-2020 και με αφορμή τα πολλά τηλεοπτικά «ζουμ» στα πρόσωπα των προπονητών των 24 Εθνικών ομάδων που συμμετέχουν αφιερώνω τη σημερινή μου άποψη στα αγαπημένα Blogs & Sites στους προπονητές και τον ρόλο τους.

    Θα ξεκινήσω με ένα γνωστό διεθνώς ποδοσφαιρικό ανέκδοτο.

    Λίγο πριν από τον σημαντικό αγώνα της ομάδας που διεκδικεί τον τίτλο από το «φαβορί» των τριών τελευταίων ετών ο τεχνικός ηγέτης της ομάδας – έκπληξης της χρονιάς δίνει στους παίκτες του, με περισσή μυστικότητα, από ένα άσπρο χαπάκι σχετικά μεγάλου μεγέθους.

     Έκπληκτος ο νεαρός αθλητικογράφος που αντιλαμβάνεται τη μυστική κίνηση πλησιάζει τον προπονητή, με τον οποίο τον συνδέει και μια αίσθηση οικειότητας, και του ζητά σχεδόν επιτακτικά να του εξηγήσει:

     «Τι ακριβώς είναι αυτά τα χάπια, ΝΤΟΠΑ;»...

     «Α, μπα, είναι αθώα χάπια συμπυκνωμένης ζάχαρης» του εξηγεί με εμφανέστατη ειλικρίνεια ο προπονητής.

     «Και τι καλό μπορεί να κάνει σε αυτούς τους ώριμους, γυμνασμένους αθλητές ένα χαπάκι συμπυκνωμένης ζάχαρης;» ρωτά ο νεαρός δημοσιογράφος.

     «Τίποτε απολύτως» του απαντά ο προπονητής και συνεχίζει «αλλά οι παίκτες μου πιστεύουν ότι τους βοηθά και έτσι παίζουν…καλύτερα!».

Καρκινοπαθείς: τα πράγματα χειροτέρεψαν εξαιτίας της πανδημίας…

 

                                                                               Στα Blogs & Sites 14, 15 & 16 Ιουνίου, 2021

                                               

      Έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ακόμη ένας φίλος και μετά μία φίλη! Δεν φαίνεται να  έχει σταματημό το «θέρισμα» από την «επάρατο» που πολύ φοβάμαι ότι θα σημειώσει έξαρση εξαιτίας της πανδημίας με θεραπείες που ΔΕΝ έγιναν και διαγνωστικά τεστ και επεμβάσεις που αναβλήθηκαν …

     Επειδή πολλοί συμπατριώτες μας διανύουν το ‘τελικό στάδιο’ καρκίνου και οι συγγενείς  τους βρίσκονται σε απόγνωση καταθέτω σήμερα στα φιλικά blogs ένα κείμενο ελπίζοντας να φανεί χρήσιμο σε οικογένειες που βιώνουν το πρόβλημα.

     Ξεκινώ με την πικρή διαπίστωση ότι καμιά κοινωνία δεν προετοιμάζει τα άτομα για τις ψυχοκοινωνικές διαστάσεις του τραγικού ρόλου του καρκινοπαθούς τελικού σταδίου μολονότι μέσα στις επόμενες δεκαετίες 20-25% Ελλήνων και άλλων Ευρωπαίων θα χάσουμε τη ζωή μας από κάποια ανίατη μορφή καρκίνου.

     Σε μια σχηματική παράσταση καρκινοπαθών τελικού σταδίου, συγγενών τους και μελών του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού βλέπουμε ότι:

– στο κέντρο ομόκεντρων κύκλων βρίσκεται το άτομο, στην περιφέρεια βρίσκονται, ανάλογα με το βαθμό συγγένειας και το βαθμό «ταύτισης» οι συγγενείς και,

– στην ίδια βιωματική θέση με τον καρκινοπαθή, σε μια άλλη σειρά ομόκεντρων κύκλων, βρίσκονται  μέλη του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού  που φροντίζουν το άτομο.

     Συγγενείς και ιατρονοσηλευτικό προσωπικό καθημερινά επιστρατεύουν ψυχολογικούς  μηχανισμούς «άμυνας του εγώ»  για τη δική τους ομαλή επιβίωση και διατήρηση ψυχικής ισορροπίας όπως κάνουν και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας στήριξης των ασθενών.

     Ερευνητικές προσπάθειες έχουν αναδείξει το γεγονός ότι το ίδιο το άτομο από την στιγμή που θα πληροφορηθεί ή θα διαισθανθεί ότι βρίσκεται στο τελικό στάδιο ενός καρκίνου βιώνει τρία επίπεδα συναισθηματικών αντιδράσεων: