Στα Blogs & Sites 15, 16 & 17 Νοεμβρίου, 2021
Πόσο ρομαντικός, απομακρυσμένος
από τις τρέχουσες οδυνηρές ψυχό-κοινωνικό-οικονομικά πραγματικότητες ο στίχος
του ποιητή που αναζητούσε «έναν κόσμο όμορφο και… αγγελικά πλασμένο» καθώς μετά
το 2010 εμείς, τα παιδιά και εγγόνια μας ζούμε στην Ελλάδα των «Θεσμών»,
ανεργίας, κατάθλιψης, ξενιτεμού, στερήσεων και ακόμη χειρότερα με την πανδημία covid-19…
Θα αποστασιοποιηθώ από τα πολιτικά και οικονομικά θέματα και θα καλέσω την
προσοχή σας σε θέμα κοινωνικό-ψυχολογικού περιεχομένου και ενδιαφέροντος
ζητώντας σας να σκεφθείτε πώς ακριβώς αντιδράτε στις καθημερινές ευχάριστες ή
δυσάρεστες, επιθυμητές ή ανεπιθύμητες στιγμές και καταστάσεις της ζωής.
Έχουμε, ο καθένας και η καθεμιά μας, κάποιους συγκεκριμένους τρόπους
διαχείρισης των μικρών ή μεγάλων προβλημάτων ή είμαστε καράβια ακυβέρνητα, που
παλινωδούμε προσπαθώντας να αντιδράσουμε όσο και όπως καλύτερα μπορούμε χωρίς
σχέδια, χωρίς στρατηγική, ίσως και χωρίς ελπίδα;
Στην κλασική ορθόδοξη ψυχοδυναμική του άποψη ο Freud υποστήριξε
ότι η δομή του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας αναπτύσσεται από το σύνολο
των παιδικών μας εμπειριών και παγιώνεται γύρω στην ηλικία των επτά περίπου
ετών.
Αντιδρώντας σε εκείνη την αυστηρά ορθόδοξη και περιοριστική άποψη του Freud,
από την αρχή κιόλας της γέννησης του ψυχαναλυτικού κύκλου της Βιέννης, μερικοί
συνάδελφοι και μαθητές του αντέδρασαν υποστηρίζοντας την άποψη ότι η θεμελιακή
δομή του χαρακτήρα μας εξελίσσεται μέχρι και το τέλος της εφηβικής ηλικίας.
Στη συνέχεια επικράτησαν και ακόμη πιο προωθημένες απόψεις, χωρίς ίσως αυτές να
γίνονται άμεσα αποδεκτές από τους «ορθόδοξους» του ψυχοδυναμικού κινήματος, που
πρεσβεύουν ότι ο ανθρώπινος χαρακτήρας και η προσωπικότητά μας παραμένουν
ανοιχτά συστήματα μέχρι και την μέση «ώριμη σε χρόνια ζωής» ηλικία μας…
