Γλώσσα του σώματος: μικρά, σημαντικά μυστικά…

                                                                                           Στα Blogs 9, 10 & 11 Ιουλίου, 2020
     

Το σημερινό κείμενο είναι μια σύντομη αναφορά στη «γλώσσα του σώματος», την οποία παρουσιάζω εκτενέστερα στη διεθνή έκδοση του βιβλίου μου στην αγγλική γλώσσα, το οποίο οι φίλες και οι φίλοι αναγνώστες του blog μπορούν να «κατεβάσουν» ΔΩΡΕΑΝ από το διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:

http://bookboon.com/en/fundamentals-of-communication-p-r-and-leadership-ebook

     Σημειολογικά, άλλο πράγμα ο γραπτός λόγος (τα γραπτά μένουν και μπορείς να τα εξετάσεις ξανά και ξανά αποκρύπτοντας θέματα που δεν επιθυμείς ως συγγραφέας να γίνουν αντιληπτά) και άλλο ο προφορικός, που εκφέρουμε χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του στόματος η οποία, όπως λέει ο λαός μας, «κόκαλα δεν έχει και… κόκαλα τσακίζει».

     Στο σημερινό μου κείμενο δεν θα σταθώ στη δύναμη και τις αδυναμίες του γραπτού και του προφορικού λόγου, αλλά θα επικεντρωθώ στην απίστευτη δύναμη του ανελέητου τηλεοπτικού φακού, που απογυμνώνει και τον πλέον καλά εκπαιδευμένο να «κρύβεται» από αδιάκριτα-κριτικά μάτια «πρωταγωνιστή» οποιουδήποτε παλκοσένικου.

     Στην εποχή της εικόνας και των παρελκόμενων της εικονικής πραγματικότητας που δημιουργεί η ψηφιακή επικοινωνία, με κυρίαρχο μέσο την τηλεόραση, (την οποία έχω ήδη χαρακτηρίσει ως το κορυφαίο διεθνώς «Μέσο Μαζικού Εκμαυλισμού») μπορεί κανείς να μαγνητοσκοπήσει και να αναλύσει καρέ-καρέ κάθε κίνηση, κάθε μυϊκή σύσπαση του προσώπου, κάθε υπερβολή στη φυσική - σωματική οντότητα όλων όσων εκτίθενται στον ανελέητο τηλεοπτικό φακό.

Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Κινέζοι & άλλοι…

                                                                         
                                                                                             Στα Blogs 6, 7 & 8 Ιουλίου, 2020

     

     Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ο τίτλος του σημερινού μου κειμένου καθώς παραφράζω την εκφώνηση του Χατζηαβάτη από το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τίτλο «Το Μεγάλο μας Τσίρκο»: (Κέδρος, Αθήνα 2010, απόσπασμα ‘Ο Καραγκιόζης Βασιλιάς’ σελ. 96-100).

    

     «ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Δανοί, Γερμανοί, Ισπανοί, Αμερικανοί, ορθόδοξοι, διαμαρτυρόμενοι, καθολικοί… Ζητείται βασιλεύς διά χώραν πτωχήν, αλλά ενάρετον, με λαμπράς οικογενειακάς αρχάς και παραδόσεις, ολίγον μεταχειρισμένην, αλλά ωραίαν και εις καλήν κατάστασιν! Οι ενδιαφερόμενοι δέον να έχουν τα εξής προσόντα: Να μην ομιλούν ελληνικά, να είναι ελέω Θεού γαλαζοαίματοι, να είναι ξανθοί, χαριτωμένοι και εύθυμοι διά να ευθυμήσει και η δύστυχος Ελλάς. Μισθός ικανοποιητικός, ώραι εργασίας κατόπιν ειδικής συμφωνίας. Διά περισσοτέρας πληροφορίας απευθυνθείτε εις τα συμμαχικάς κυβερνήσεις».

     

     Σαφώς στην Ελλάδα ΔΕΝ έχουμε Βασιλιάδες εδώ και μισό αιώνα αλλά μη μου πει κανείς ότι δεν έχουμε αρκετές  ντόπιες οικογένειες που, κατέχοντας τεράστιες περιουσίες, ζούνε πολύ… «Βασιλικά!..»

     

     Τώρα ξαφνικά, δέκα χρόνια μετά την επιβολή των τραγικών για την Ελλάδα, την Ελληνική Οικονομία και τους Έλληνες Μνημονίων, ειλικρινά τρέμω με τη σκέψη στην μετά-covid-19 εποχή να μας επιβληθεί από Δανειστές σύμφωνα με κάποιους και 4ο, σύμφωνα με άλλους και 5ο Μνημόνιο, για να…Σωθούμε!.. 

     

     Ανέκαθεν υπήρχαν συμπολίτες μας που διαλαλούσαν ότι αποτελούμε απλά και μόνο μια «αποικία» για τους Δυτικούς, Ευρωπαίους και άλλους, Συμμάχους μας.