Στα Blogs & Sites 9, 10 & 11 Ατγούστου 2021
Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ήμουν μαθητής στο Β’ Αρρένων Θεσσαλονίκης, ξεκινούσε η έξοδος ανέργων Ελλήνων για εργασία στην Κεντρική Ευρώπη και την Αυστραλία και η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ έστελνε στις Κινηματογραφικές αίθουσες μια κωμωδία (με λίγες σταγόνες λυρισμού) με τίτλο: «Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο»
http://finosfilm.com/movies/view/24
Εύχομαι να μην «αναστατώσω» τις ψυχές του Φίνου, του
Σακελλάριου, του Φωτόπουλου, του Αυλωνίτη, της Καρέζη, του Αλεξανδράκη, του
Τσαγανέα και άλλων που δεν βρίσκονται πια μεταξύ μας με την σημερινή παράφραση
«Λατέρνα, Τσίπα και Φιλότιμο» του τίτλου της ταινίας, η οποία ήταν τόσο
επιτυχημένη ώστε μετά από δυο χρόνια η ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜ την απανέφερε στις
κινηματογραφικές αίθουσες με τίτλο: «Λατέρνα, Φτώχεια και Γαρύφαλλο».
http://finosfilm.com/movies/view/28
Ήμασταν τότε, οι περισσότεροι Έλληνες όπως και τώρα, με
Μνημόνια και Πανδημία, οικονομικά «φτωχοί» αλλά φροντίζαμε ως «κόρην οφθαλμού»
σε Πανελλαδικό επίπεδο, μια έννοια πολύτιμη, τώρα πια δυσεύρετη στην Ελλάδα των
«μνημονίων» και «θεσμών»:
την «Τσίπα» μας!
Η «Τσίπα» αναφερόταν στην αίσθηση που είχε κάθε Έλληνας, Ελληνίδα και εμείς τα παιδιά ότι οι άλλοι θα μας σέβονται εφόσον και εμείς φροντίζουμε με την συμπεριφορά μας να μην «Ξετσιπωθούμε…»