Μια ζωή στα «σκουπίδια» με 19 χάπια;

 

                                                                                               Στα Sites & Blogs 8, 9 & 10 Φεβρουαρίου, 2024

    

     Οι λεπτομέρειες που δεν αναφέρθηκαν στην είδηση, ήταν από εκείνες που ούτε γράφονται ούτε λέγονται «από καθωσπρέπει» στόματα, αν και είναι, τελικά, αυτές που πραγματικά μετράνε, αυτές που αναμφισβήτητα έχουν «νόημα» και πρέπει να λέγονται!…

     Θα έγραφε το μονόστηλο, εάν έφτανε τελικά στη δημοσιότητα καθότι οι ειδήσεις αυτού του είδους δεν δημοσιοποιούνται για απροσδιόριστες αιτίες και λόγους, με την κλασική ανωνυμία και συντομία:

     «Απόπειρα αυτό-αναίρεσης έκανε η κ. Τάδε, έγγαμη και μητέρα δυο ανήλικων παιδιών, καταπίνοντας 19 πολύχρωμα αγχολυτικά χάπια… Μετά τις πολύωρες προσπάθειες του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού η γυναίκα ξέφυγε τον κίνδυνο και κέρδισε τη ζωή της …»

     Και θα συμπληρώνατε, καλοπροαίρετα, εσείς φίλες και φίλοι αναγνώστες και μαζί σας φυσικά και εγώ, «…προς μεγάλη χαρά του κ. Δείνα, των παιδιών, των συγγενών και των φίλων της…»

     Μη βιαστείτε να το κάνετε άμεσα, περιμένετε πρώτα να σας διηγηθώ την ιστορία της!…

Όχι «πές μου» αλλά «κοίτα» τον φίλο σου να δεις ποιός είσαι!...

   

                                                                                              Στα Sites & Blogs 5,6 & 7 Φεβρουαρίου, 2024 

     

     Ξεκινώ με αυτό που έγραψε ο Επίκουρος: “Όπως η αρετή έτσι και η φιλία δεν μπορεί να χωριστεί από την ηδονή. Επειδή η μοναξιά και η ζωή χωρίς φίλους είναι γεμάτη επιβουλές και κινδύνους, η ίδια η λογική υπαγορεύει να εφοδιαστούμε με φιλίες. Εάν τις αποχτήσουμε, ο νους αισθάνεται ασφάλεια. Κι όπως η εχθρότητα, ο φθόνος και η περιφρόνηση αντιμάχονται την ηδονή, έτσι και οι φιλίες είναι η πιο πιστές εγγυήτριες και γεννήτρες ηδονής τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τους φίλους.” -

     Και προσθέτω την γνωστή του εντυπωσιακά διαχρονικά εύστοχη πρόταση: "Ούτε πρέπει να μας απασχολεί τι τρ'ωμε και τι πίνουμε, αλλά με ποιους τρώμε και με ποιους πίνουμε.”

     Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν «ο φίλος τον φίλο εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει» ενώ εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες συνήθως λέγαμε και λέμε «πες μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι»

     Θα σας ξαφνιάσω προτρέποντάς σας, φιλικά, να μη λεμε «πες μου τον φίλο σου» αλλά να λέμε «κοίτα τον φίλο σου για να δεις ποιος είσαι»