Στα Sites and Blogs 12, 13 & 14 Οκτωβρίου, 2023
Ο θάνατος, αναμφίβολα, βρίσκεται στο τραγικότερο σημείο στο ευρύ φάσμα του ανθρώπινου δράματος και των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ο θάνατος, όμως, από αυτοκτονία, πέρα από την τραγικότητά του εμπεριέχει και τα καταθλιπτικά στοιχεία που δημιουργούν οι υποκειμενικές ενοχές συγγενών και φίλων για την αδυναμία τους και να προβλέψουν και να αποτρέψουν το γεγονός!… Επιπρόσθετα, στην ευρύτερη κοινή γνώμη γεννάται και το απλό φαινομενικά, αλλά φοβερά δύσκολο να απαντηθεί, μονολεκτικό ερώτημα του «γιατί».
Στην Ελλάδα σήμερα ένας εντυπωσιακά και
οδυνηρά μεγάλος αριθμός συμπολιτών μας δεν αυτοκτονεί μόνο για τους κλασικούς
λόγους της ερωτικής απογοήτευσης, αλλά κυρίαρχα λόγω της ανεπανόρθωτης
οικονομικής καταστροφής που ξεκίνησε σε Εθνικό επίπεδο τον Μάιο του 2010 με την
υποταγή μας, από τον τότε Πρωθυπουργό κ Γιώργο Παπανδρέου στο Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο και τα Μνημόνια και για πολλούς που δεν ήταν μέσα στις
500,000 που μετανάστευσαν δυστυχώς συνεχίζεται.
Δεν θα σταθώ στις δύο μεγάλες αυτές
αιτιολογικές κατηγορίες του δράματος της πράξης της αυτοαναίρεσης, αλλά θα
καλέσω την προσοχή σας στις περιπτώσεις που κάποια άτομα αυτοκτονούν επειδή
αδυνατούν να προσαρμοσθούν στις απαιτήσεις των τηλεοπτικών εκπομπών life-style, δηλαδή της μόδας που μας προστάζει να είμαστε
ΩΡΑΙΟΙ και ΩΡΑΙΕΣ, ΛΕΠΤΟΙ και ΛΕΠΤΕΣ!…
Ο καθένας και η καθεμιά μας δημιουργούμε την υποκειμενική αίσθηση της επάρκειας ή της ανεπάρκειας καθώς από τα παιδικά χρόνια οδεύουμε προς την ενηλικίωση με τη βοήθεια της οικογένειας, του σχολείου, της Εκκλησίας, και μαζί της παρέας ή κλίκας και στην εποχή μας των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας. Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε τι είναι το «ιδεώδες σώμα» και ταυτόχρονα αξιολογούμε ΠΟΣΟ απέχουμε από αυτό ή πόσο το πλησιάζουμε.