Στα Blogs & Sites 22, 23 & 24 Αυγούστου, 2022
Οδεύει προς το τέλος το θερμό, αλλά όχι
τόσο ανυπόφορα όπως το καυτό 2021, φετινό καλοκαίρι, στην Ελλάδα που για λίγες
εβδομάδες φαίνεται να ξέχασε την τρόικα, ΣΥΓΝΩΜΗ τους Θεσμούς ήθελα να πω, την
πανδημία και την ανέχεια που στέρησε σε άτομα και οικογένειες τις κλασικές
«θερινές διακοπές» των 10 και 15 και 20 ημερών, αλλά δεν κατάφερε (ακόμη) να
μας στερήσει τα θετικά του ελληνικού καλοκαιριού, τις ξένοιαστες μέρες, τα
ζεστά βράδια, τις κάθε λογής εμπειρίες που θα αποκτήσουμε, τις χαρές και τις
περιπέτειες που ελπίζουνε νέοι και νέες να γευθούνε.
Σήμερα, όμως, καθώς σε λίγο μας αφήνει ο
Αύγουστος, το θέμα μου φέρνει στην επιφάνεια της συνείδησής σας τους απόηχους
προβληματισμών σε επίπεδο ανθρώπινων σχέσεων, προβληματισμών που ίσως οδηγήσουν
αρκετούς στα γραφεία των ψυχολόγων και των κοινωνιολόγων σε αναζήτηση
ανακούφισης, από πόνο ανθρώπινο, σε αναζήτηση απαντήσεων σε ερωτήματα και
απορίες που χαρακώνουν φορές – φορές αρκετά βαθιά τον συναισθηματικό μας κόσμο.
Μια τέτοια καλοκαιριάτικη περιπέτεια σε
ελληνικό νησί θα σας διηγηθώ σήμερα αφού πρώτα ζητήσω την κατανόησή σας καθώς
το περιεχόμενο δεν συνάδει με τα περιεχόμενα
άρθρων μου που έχουν φιλοξενηθεί εδώ τα τελευταία χρόνια.
Δημοσιεύω το σημερινό κείμενο
επικαλούμενος την ιδιότητα του Διδάκτωρα Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας και όχι του
επίτιμου Καθηγητή Μάνατζμεν-Μάρκετινγκ του Πανεπιστημίου Durham,
συνταξιούχου Καθηγητή Μάνατζμεντ, Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων και τέως
Προέδρου του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου
Μακεδονίας...
*****************************
Ο ήλιος έκαιγε, πυρακτωμένη η άμμος, η
γαλάζια θάλασσα ήρεμη, τα κορμιά, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, ξαπλωμένα
«ψήνονται» στην αναζήτηση της εφήμερης αλλαγής επιδερμικής ταυτότητας, στο
ποθητό «μαύρισμα» του καλοκαιριού.
Η αλλοδαπή τουρίστρια, ένα μπρούντζινο ζωντανό άγαλμα, με τα ξανθά μαλλιά να πέφτουν ανέμελα στους τορνευτούς ώμους, του έγνεψε…
