Οι εποχές απαιτούν «Ηγέτες-Οραματιστές» με σταθερές ταυτότητες

                                                     

                                                                                     Στα Blogs & Sites 24, 25 & 26 Μαίου, 2021

     

     Το γνωστό Σεξπηρικό «να ζει κανείς ή να μη ζει» ως ερώτημα στα χείλη του νεαρού Άμλετ διατηρήθηκε στο πέρασμα των αιώνων επειδή εκφράζει μία συγκεκριμένη πανανθρώπινη κατάσταση συναισθηματικής φόρτισης εξαιτίας εμπειρικών δεδομένων που σχεδόν όλοι μας κάποια στιγμή βιώνουμε.

    Εσείς και εγώ, όλοι μας, ξεκινώντας από την εφηβική ηλικία της αναζήτησης και μετά, κάποια στιγμή αναρωτηθήκαμε «ποιος ή ποια είμαι, γιατί υπάρχω και ποια είναι τα νοήματα της ζωής;»

    Στη πορεία της ψυχοκοινωνικής μας εξέλιξης η μεταλλαγή μας από βιολογικά όντα σε κοινωνικά γίνεται μέσα από τις διαδικασίες της κοινωνικοποίησης που ξεκινά με τη γέννησή μας και σταματά με το θάνατό μας.

     Βιώνουμε την καθημερινή μας πραγματικότητα, αντλούμε τα πλαίσια αναφοράς για σκέψεις, ιδέες, αξίες και πράξεις, αποκτάμε εμπειρίες και χαράζουμε την πορεία μας προς το μέλλον. Αποκτάμε, ο καθένας και η καθεμιά τη δικιά μας «ταυτότητα» που είναι, από μία άποψη, μια προέκταση του υπαρξιακού μας πυρήνα, της «φύτρας» με την οποία γεννιόμαστε. 

     Στην ψυχοδυναμική θεωρία η έννοια της «ταυτότητας» αναφέρεται, συνήθως, στην ψυχική οργάνωση που προκύπτει καθώς το άτομο περνά εξελικτικά από διάφορες φάσεις προβληματισμού στη ζωή του.

     Ο καθένας και η καθεμιά μας αντλούμε την υποκειμενική αίσθηση «ταυτότητας» καθώς ερχόμαστε σε μετωπικές αντιπαραθέσεις με εμπόδια, προβλήματα, δυσχέρειες και με την πρόκληση της πετυχημένης επίλυσης ή υπέρβασής τους. Στην καθημερινή πραγματικότητα,  όταν μιλάμε για «ταυτότητα» δεν εννοούμε, συνήθως, τίποτε παραπάνω από μία έννοια συναφή, για μερικούς ίσως και ταυτόσημη, με την υποκειμενική αίσθηση του «εαυτού» μας.