Στα Sites & Blogs 21, 22 & 23 Σεπτεμβρίου, 2023
Στο Ψαράδικο της γειτονιάς (ονόματα δεν λέω και δεν γράφω για να μη κατηγορηθώ για «γκρίζα» διαφήμιση) βρήκα τον παιδιόθεν φίλο μου Ανέστη που όχι από πρόθεση αλλά επειδή έτσι το έφερε η τρέχουσα πραγματικότητα δεν τον μνημόνευσα στα κείμενά μου τώρα τελευταία.
Χαιρετιστήκαμε, όπως χαιρέτησα και τον
ιδιοκτήτη του ψαράδικου, γιός παλιού συμμαθητή και αυτός, και βλέπω τον Ανέστη
να πηγαίνει στην κάσα που γράφει επάνω «τσιπούρες αλανιάρες» παίρνει μια αρκετά
μεγάλη στα χέρια του, κρατά το ψάρι με το κεφάλι κάτω, και με μια αργή κίνηση,
σχεδόν ιεροτελεστικά, ανεβάζει στα ρουθούνια του την ουρά του ιχθύος και
αρχίζει να την πηγαινοφέρνει αριστερά-δεξιά και να τη μυρίζει!..
Παραξενευτήκαμε με την κίνηση του Ανέστη
και ο ιδιοκτήτης του ψαράδικου και εγώ, τον κοιτάξαμε τον καλό φίλο να
περιεργάζεται και να προσπαθεί να μυρίσει την ουρά της τσιπούρας και
αντιδρώντας και οι δυο με έκπληξη είπα εγώ προλαβαίνοντας τον ιδιοκτήτη του
ψαράδικου:
«Ανέστη εάν δεν γνώριζα ότι τα ξέρεις όλα
για τα ψάρια θα έλεγα πως είσαι πρωτάρης και λάθος σε καθοδηγήσανε να μυρίζεις
το ψάρι από την ουρά προς το κεφάλι για να βεβαιωθείς ότι είναι φρέσκο!...»
«Με πρόλαβες κύριε Καθηγητά» είπε ο ιδιοκτήτης του ψαράδικου ενώ ο Ανέστης άρχισε να γελά δυνατά αποδεικνύοντας ότι βασικά φιλοτέχνησε αφορμή για κουβέντα!...