Στα Blogs 17 & 18 Ιουλίου 2017
Δολοφονικές επιθέσεις εναντίον αστυνομικών, απαγωγές με απαίτηση λύτρων,
δολοφονίες ανύποπτων πολιτών, αφαίρεση ζωής στη διαδικασία ένοπλων ληστειών!
Τα πολύ συχνά πλέον κρούσματα, οι
περιπτώσεις εγκληματικότητας που ξεκινά από τους τσαντάκηδες για να καταλήξει
σε ανθρωποκτονίες και περιλαμβάνει κλοπές, διαρρήξεις, ένοπλες ληστείες,
βιασμούς, απαγωγές, καταχρήσεις σε Τραπεζικά και άλλα ιδρύματα, αύξηση της
ναρκομανίας, σεξουαλικά προβλήματα, χουλιγκανισμό στα γήπεδα, αύξηση των
διαζυγίων, αύξηση του αριθμού των παιδιών που εγκαταλείπουν το σπίτι τους
τεκμηριώνουν την ύπαρξη κοινωνικής παθολογίας στην Πατρίδα μας.
Πώς, όμως, ερμηνεύονται όλα αυτά τα
φαινόμενα αντικοινωνικής συμπεριφοράς στην πάλαι ποτέ ειρηνική, ρομαντική,
φιλική, ανθρώπινη «Ψωροκώσταινα» όπου υπήρχε εμφανέστατα και αδιαμφισβήτητα ο
στοιχειώδης σεβασμός της προσωπικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας ανάμεσα στους
πολίτες με την εξαίρεση μιας ελάχιστης μειονότητας που εμπλεκόταν σε
παραβατικότητα και αντικοινωνική συμπεριφορά;
Δεν προτίθεμαι σήμερα να διεγείρω την
κοινή γνώμη με δημιουργία φοβικών συμπλεγμάτων αλλά δεν μπορώ να αποφύγω την
δημοσιοποίηση των ανησυχιών που διακατέχουν εμένα και πολλούς άλλους
συναδέλφους των κοινωνικών επιστημών, αναφορικά με την αύξηση των εκρήξεων βίας
και βίαιης συμπεριφοράς που προέρχονται από αυξημένα επίπεδα θυμού και
απογοήτευσης αλλά και με την αύξηση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς που θα
σχετίζεται στο άμεσο μέλλον με την ανεργία και την ανέχεια που εδώ και επτά
χρόνια καλπάζουν στην καθημαγμένη ελληνική οικονομία.
Οι ανησυχίες μου εντείνονται ακόμη
περισσότερο από την απλή διαπίστωση ότι ενώ βρίσκονται μπροστά μας όλες οι
γενεσιουργές αιτίες για διόγκωση των διαδηλώσεων οργής και αγανάκτησης από τους
πολίτες και την διαπιστωμένη αύξηση περιστατικών αντικοινωνικής συμπεριφοράς
ΔΕΝ υπάρχει πρόγραμμα διαχείρισης της κοινωνικής κρίσης (που βασίζεται στην
οικονομική κρίση) το οποίο λογικά ΑΠΑΙΤΕΙ την συνεργασία ΟΛΩΝ των Πολιτικών
Κομμάτων και όλων των Κεντρικών φορέων των παραγωγικών τάξεων με συμμετοχή των
εργοδοτικών φορέων!
Προφανώς ανόητα ιδιοτελή θέματα πολιτικού
και οικονομικού κόστους ή ωφέλειας οδηγούν σε αδράνεια τις δυνάμεις του τόπου
που ΟΦΕΙΛΟΥΝ αντικειμενικά και με αγάπη να σκύψουν πάνω από το πρόβλημα
λειτουργώντας Ιπποκρατικά και όχι…ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ!
Επανερχόμενος στη συμβατική αντικοινωνική
συμπεριφορά οφείλω να πω ότι στη
σύγχρονη ελληνική κοινωνία, η οποία μετεξελίχθηκε σε μερικές δεκαετίες από
καθαρά αγροτική σε αστικό-βιομηχανική, ίσως ταιριάζει η θεωρητική ερμηνεία της
αντικοινωνικής συμπεριφοράς που
συνίσταται από τρεις συγκεκριμένες αιτιολογικές διαστάσεις:
της σύγκρουσης αξιών,
της κοινωνικής αποδιοργάνωσης και
της ματαίωσης των προσδοκιών.
