Με τον παραπάνω τίτλο το άρθρο μου αυτό δημοσιεύθηκε στα blogs στις 16/Αυγούστου/ 2008 και σε μια πιο σύντομη μορφή με τίτλο «γονείς στην Τι-Βι, παιδιά στις καφετέριες» στις 26-28/ Αυγούστου/ 2010
Τα μεγάλα ψυχοκοινωνικά φαινόμενα, αυτά που στην ολοκλήρωσή τους μορφοποιούν νέα σχήματα και δομές σε θεσμικά όργανα και θεσμούς κάθε κοινωνικού συστήματος, είναι δύσκολο, εάν όχι ακατόρθωτο, να τα μελετήσει και να τα αξιολογήσει κανείς με επιτυχία την ώρα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Τέτοια φαινόμενα βιώνουμε ήδη στην Πατρίδα μας.
Το ερμηνευτικό έργο των κοινωνικών επιστημόνων της συμπεριφοράς γίνεται ακόμη πιο δύσκολο καθώς η γοητεία της τηλεοπτικής εικόνας και ο παραμορφωτικός ρόλος των ΜΜΕ παρεμβάλλουν πρόσθετες δυσκολίες αδρανοποιώντας πλήρως τους Έλληνες που αποδεικνύουν περίτρανα το αληθές της Κινεζικής παροιμίας όπου «μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις». Και δυστυχώς οι εικόνες της ελληνικής ΤιΒι μας κατάντησαν από Λαό λεξιπλάστη και λεξιλάγνο σε λαό πάσχοντα από…λεξιπενία σε λόγια και πράξεις!....