Γάλλο - Βρετανικές διπλωματικές «φιλοφρονήσεις»

Στα Blogs 23 & 24 / Ιουλίου / 2014

     Το ανθρώπινο δράμα της πτώσης αεροσκάφους (πτήση ΜΗ17) των Μαλαισιανών αερογραμμών στο Ουκρανικό έδαφος που είχε σχεδόν 300 θύματα φέρνει στην επιφάνεια όχι μόνο το συνεχιζόμενο δράμα του Ουκρανικού Λαού και την αντιπαράθεση Ρωσίας - Ε.Ε. και ΗΠΑ, αλλά και κάποιες «γαργαλιστικές» λεπτομέρειες που αφορούν (μην ξαφνιαστείτε) σε…ΛΕΦΤΑ!... 

     Είναι πολύ ενδιαφέρον το σχετικό (και ταυτόχρονα αποκαλυπτικό σε ότι αφορά την αποκαλούμενη «ηθική» των Διεθνών Σχέσεων) χθεσινό άρθρο του CNBC που έχει την υπογραφή της δημοσιογράφου  κ Catherine Boyle το οποίο πολύ κομψά αναδεικνύει την ανταλλαγή «φίλιων πυρών» ανάμεσα στη Γαλλία και την Βρετανία.

     Οι Υπουργοί Εξωτερικών των χωρών μελών της Ε.Ε. στη συνεδρίαση της Τρίτης 22ας Ιουλίου, όπως ήδη γνωρίζουμε, δεν κατέληξαν σε χειροπιαστή συμφωνία για συγκεκριμένα και αυξημένα «μέτρα» και πιο αυστηρές κυρώσεις κατά της Ρωσίας την οποία συνεχίζουν να κατηγορούν ότι στηρίζει τους Ρωσόφιλους Αυτονομιστές της Ουκρανίας.

Χάνουμε μεγάλο μέρος της εθνικής μας «αφρόκρεμας»!..

Στα Blogs 21 & 22 / Ιουλίου / 2014

     Βρέθηκα, το τελευταίο χρονικό διάστημα, ανάμεσα σε νέους και νέες με ηλικίες από τα 25 έως τα 40 χρόνια και με ακαδημαϊκές περγαμηνές του ενός και δύο πτυχίων, Μάστερ και Διδακτορικών.

     Αναφέρομαι σε νέους και νέες που συνάντησα στη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία, τη Δανία και τη Σουηδία και μαζί τη Μεγάλη Βρετανία, κάποιους ήδη γονείς με παιδιά σε νηπιαγωγεία, που ζούνε και εργάζονται σε αυτές τις χώρες εδώ και μερικά χρόνια.

     Ανάμεσά τους και «φρέσκο-αφιχθέντες» που πήραν τον δρόμο της ξενιτιάς πρόσφατα, όταν πια συνειδητοποίησαν ότι οι μεγαλοστομίες των Πολιτικών απείχαν «παρασάγγες αμέτρητες» από την οδυνηρή επαγγελματική και οικονομική τους πραγματικότητα…

     Την χαρά να βρεθώ ανάμεσα σε ελληνόπουλα συνόδευσε ένα πικρό συναίσθημα λύπης (που εξελίχθηκε σε αγανάκτηση).

     Είμαστε Έθνος «προσφύγων και ξενιτεμένων» και αυτό αποτελεί γνωστή  κοινωνιολογική πραγματικότητα, που μόνο εθελοτυφλούντες και ίσως μερικοί κακόπιστοι, (και σίγουρα «ηλίθιοι»), μπορούν να αρνηθούν!

     Ότι στον 20ό αιώνα υπήρξαμε χώρα και κοινωνία υποδοχής προσφύγων από τη Σμύρνη μέχρι την Κωνσταντινούπολη, από χώρες της πρώην ΕΣΣΔ μέχρι την Αίγυπτο και άλλες χώρες της Αφρικής και της Μ. Ανατολής είναι ιστορικά δεδομένα που σβήνουν από την Εθνική μας μνήμη καθώς «αποδήμησαν» πλέον οι γονείς μας και σειρά παίρνει η δικιά μου γενιά.