Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Γιατί “αρνιόμαστε» την οδυνηρή πραγματικότητά μας

Στα Blogs 23,  24 & 25 Νοεμβρίου 2016

     (Δημοσιεύθηκε την 1η Μαρτίου του 2013 –
Εποχή Συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου…  2ο Μνημόνιο!..
http://piperopoulos.blogspot.com/2013/03/blog-post.html -- 
Νοέμβρης του 2016 – Εποχή «πρώτης φοράς Αριστερά»… 3ο Μνημόνιο!..
Πριν έρθει 4ο Μνημόνιο... Προσθέστε εσείς ότι παρέλειψα!...)

**********************************
     Θα σας κουράσω σήμερα με το μέγεθος του κειμένου αλλά ζητώ την κατανόησή σας στην Ελλάδα της εισαγόμενης και εγχώριας τρόικα για να απαντήσω όσους και όσες εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων, αναρωτιούνται:

     «…Καλά οι Έλληνες ακόμη δεν συνειδητοποίησαν τι τους συμβαίνει, ποιοι το προκάλεσαν και προς τα πού πηγαίνουν όχι μόνο η οικονομία τους αλλά και οι υπόλοιποι θεσμοί και οι δομές της κοινωνίας τους;»

     Εάν ζητήσουμε από τον μέσο Έλληνα με τη σύζυγο που ήδη απολύθηκε, τον πτυχιούχο γιό ή την κόρη του ΔΕΝ βρίσκει θέση απασχόλησης ενώ ο ίδιος αντιμετωπίζει την απειλή δραματικής μείωσης του μισθού του με κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και εφαρμογή των προγραμμάτων της «4-ωρης» απασχόλησης πόσο «χάλια» είναι τα πράγματα θα μας πει αυθόρμητα και άμεσα: 

     «Μαύρα Χάλια!...»

     Εάν ρωτήσετε εμένα και τους άλλους συνταξιούχους πώς αισθανόμαστε μετά τις μειώσεις των συντάξεών μας από την 1η Ιανουαρίου του 2013 αφού προ πολλού μας στέρησαν την 13η και 14η δόση των αποδοχών μας, την κύρια σύνταξη αλλά και με το «κούρεμα του κ Βενιζέλου» που ρήμαξε τα αποθεματικά των Ταμείων μας και τις καταβολές από αυτά, θα σας πως απερίφραστα και άκομψα, και υποθέτω το ίδιο θα σας πούνε και όλοι οι υπόλοιποι:

    «Σκατά… πατημένα!» 

     Δεν θα σταθώ στο «δήθεν» 27% των ανέργων στους ώριμους και το 61% στη νεολαία, που βιώνουν από το θέρος του 2010 την πρωτόγνωρα οδυνηρή πλέον καθημερινότητα…

     Δεν θα αναφερθώ στο άγχος της αβεβαιότητας του αύριο χωρίς ελπίδα!..

     Δεν θα σταθώ ούτε και στη γενικευμένη κατάθλιψη ενός μέχρι πρόπερσι χαρούμενου λαού, που με την αισιοδοξία και την ανέμελη συμπεριφορά του ξάφνιαζε τους εταίρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τους λαούς της γης…

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Ελαφρώς… «αντιδραστικά» και αρκετά… «πιπεράτα»

Δημοσιεύθηκε στα Blogs
21 & 22 Νοεμβρίου 2016

   Δεν προτίθεμαι να «αναστατώσω» φίλους και λιγότερο φίλους (εχθρούς δεν θέλω) με την σημερινή μου ανάρτηση αλλά θα «σκάσω» εάν δεν γράψω αυτά που νομίζω ότι πρέπει να λέγονται και να συζητιούνται…

      Τον «έφαγαν» με κριτικές και δυσμενή σχόλια τον Πρωθυπουργό μας κ Αλέξη Τσίπρα και εχθροί και λιγότερο φίλοι αλλά και φίλοι μετά την  υποδοχή του Αμερικανού Προέδρου κ Barrack Obama που παραδίδει τα κλειδιά του Λευκού Οίκου στον νέο εκλεγέντα κ Donald Trump

      Είδαμε, ακούσαμε, διαβάσαμε τις κριτικές για χειραψίες, χαμόγελα, χαρούλες, αγκαλιές και φιλοφρονήσεις του κ Πρωθυπουργού μας με τον κ ObamaΣαφώς και τα προβλέπει, εξ υπακούει και απαιτεί όλα αυτά ο σχετικός Διπλωματικός Κώδικας Δεοντολογίας…

      Οι «ενστάσεις» αυτών που άσκησαν κριτική επικεντρώνονταν στο «ασυμβίβαστο» του Πρωθυπουργού κ Τσίπρα με τις καταγεγραμμένες συμπεριφορές του κ Τσίπρα από τα χρόνια της «νιότης» του κόντρα στις Ελληνικές και Δυτικές Κυβερνήσεις, Αμερική και ΝΑΤΟ…

     Νομίζω ότι πέρα από την πολιτική γενναιοδωρία και τον απαιτούμενο ρεαλισμό για τις Διεθνείς μας σχέσεις λείπει και η «γνώση» ενός συγκεκριμένου αποφθέγματος εκείνου του  φοβερού (προφανώς Αγγλοσαξονικής καταγωγής)  η πατρότητα του οποίου λαθεμένα αποδίδεται από πολλούς στον Sir Winston Churchill που διατείνεται:

«όποιος δεν είναι σοσιαλιστής (κομμουνιστής) πριν τα 20 δεν έχει καρδιά και όποιος δεν είναι συντηρητικός μετά τα 40 δεν έχει μυαλό!..»

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Με όποιον δάσκαλο θα κάτσεις….

Στα Blogs 18, 19 & 20 Νοεμβρίου 2016

      Καθώς δεν έχουμε αγώνες αυτή την Κυριακή θα σας δώσω θέμα συζήτησης με ένα γνωστό διεθνώς ποδοσφαιρικό ανέκδοτο...

     Λίγο πριν τον σημαντικό αγώνα της ομάδας που διεκδικεί τον τίτλο ο τεχνικός ηγέτης της ομάδας  δίνει στους παίκτες του, με περισσή μυστικότητα, από ένα άσπρο χαπάκι μεγάλου μεγέθους.   Έκπληκτος ο νεαρός αθλητικογράφος που αντιλαμβάνεται την μυστική κίνηση πλησιάζει τον προπονητή με τον οποίο τον συνδέει και μιά αίσθηση οικειότητας και του ζητά σχεδόν επιτακτικά να του εξηγήσει " τί ακριβώς είναι αυτά τα χάπια, ΝΤΟΠΑ;..."

     «Α, μπα, είναι αθώα χάπια συμπυκνωμένης ζάχαρης» του εξηγεί με εμφανέστατη ειλικρίνεια ο προπονητής «Και τι καλό μπορεί να κάνει σε αυτούς τους ώριμους, γυμνασμένους αθλητές ένα χαπάκι συμπυκνωμένης ζάχαρης;» ρωτά ο νεαρός δημοσιογράφος

     «Τίποτε απολύτως» του απαντά ο προπονητής και συνεχίζει «αλλά οι παίκτες μου πιστεύουν ότι τους βοηθά και έτσι παίζουν...καλύτερα!»

     Ο αθλητικογράφος με διεγερμένο στο κρεσέντο το αίσθημα της περιέργειας πλησιάζει έναν παίκτη της ομάδας- για τον οποίο είχε κάνει και ειδικό αφιέρωμα στην εφημερίδα του και σχεδόν επιτακτικά του απαιτεί να του εξηγήσει:  «Τι χαπάκι είναι αυτό που πήρες;»

     Ο παίκτης με πρόδηλα τα σημάδια κάποιας ανησυχίας, κοιτάει γύρω του στα κλεφτά, πλησιάζει τον δημοσιογράφο στο αυτί και του λέει ψιθυριστά

     «Είναι χαπάκι συμπυκνωμένης ζάχαρης!...»

     Τινάζεται με ξάφνιασμα ο δημοσιογράφος και με ορθάνοιχτα μάτια γεμάτος ειλικρινή απορία ρωτά τον φίλο του παίκτη,

    «καλά και σας βοηθούν εσάς απλά χαπάκια συμπυκνωμένης ζάχαρης;...»

    «Φυσικά όχι» απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο παίκτης, «Όμως ο προπονητής μας πιστεύει ότι μας βοηθούν και επειδή εμείς τον αγαπάμε...τα παίρνουμε!...»