Εκλογές 2014: «Σύγκρουση για κάθαρση» ή «μουσικές καρέκλες»;

Στα Blogs 7 & 8 / Απριλίου / 2014  

    Στο πέρασμα των αιώνων δεν αμφισβητήθηκε η θεώρηση και αποδοχή της ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ως ένα σαφώς ελληνικό δημιούργημα. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι κάθε λαός, σε κάθε γωνιά της γης δεν βίωσε και δεν βιώνει καθημερινά τις δικές του μικρές και μεγάλες τραγωδίες που χρωματίζουν δραματικά και, ενίοτε τραγελαφικά, τις προσωπικές στιγμές ατόμων, τις συλλογικές οντότητες ομάδων.

     Εμείς από το καλοκαίρι του 2010 ζούμε στην πατρίδα μας μια πολύ ιδιόμορφη τραγωδία με πρωτόγνωρες δραματικές προεκτάσεις.
    Ζούμε, καθημερινά, την ουσιαστική αλλά όχι επίσημη, οικονομική μας «πτώχευση» με Συν-Κυβέρνηση «Νέας» ΝΔ & «υπολοίπου» ΠΑΣΟΚ.
    Τα κοινωνικό-πολιτικά, όμως, δεδομένα όπως και η σχετική οικονομική ύφεση, πηγαίνουν πολύ πιο πίσω από το καλοκαίρι του 2010 και την ιστορική πρόσκληση στην τρόικα.
     Από την εποχή της απροσδόκητης ένταξής μας στο ευρώ και την ευρωζώνη από την Κυβέρνηση του κ Σημίτη τα ψυχοκοινωνικά δεδομένα της ελλαδικής πραγματικότητας είχαν αποκτήσει τόσες και τέτοιας υφής προεκτάσεις και νοήματα ώστε να απαιτούνται από κάθε δημοσιογράφο ικανές γνώσεις ψυχολογίας, κοινωνιολογίας και οικονομικών και από κάθε επιστήμονα της συμπεριφοράς επιτακτική ανάγκη να πάρουν στα χέρια τους την πέννα και να "δημοσιογραφήσουν"…
    Ένα κοινό σημείο του προβληματισμού δημοσιογράφων και επιστημόνων της συμπεριφοράς εδράζεται στην προσπάθειά μας να συλλάβουμε τα δεδομένα της τρέχουσας πραγματικότητας και μαζί τις πιθανές προεκτάσεις της και στη συνέχεια να  τις αποδώσουμε στο κοινό που μας παρακολουθεί έτσι ώστε να ολοκληρωθεί ο ρόλος ή, μάλλον, το λειτούργημά μας.

Πόσο «απέχετε» από το διαζύγιο;

Στα Blogs 3 & 4 / Απριλίου / 2014

    Η αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα της τρόικα παίρνει δραματικές διαστάσεις αλλά και η αύξηση των διαζυγίων σημειώνει διαστάσεις κοινωνικής επιδημίας με απρόβλεπτες παρενέργειες σε καθένα από τους συζύγους και τα παιδιά που γέννησαν αλλά και στα συγγενικά πρόσωπα που τους περιβάλλουν.

    Το διαζύγιο, σίγουρα, δεν το ζητά εκείνη επειδή ο σύντροφός της ξεχνά να της φέρει τριαντάφυλλα, ούτε και εκείνος όταν η σύζυγος  σταματά να τον υποδέχεται με ένα φιλί καθώς εξαντλημένος επιστρέφει από τη ζούγκλα της οικονομικής αντιπαλότητας και αβεβαιότητας. Στην Ελλάδα της τρόικα, μάλιστα, δεν είναι λίγες οι γυναίκες που γυρνούν από τη δουλειά στο σπίτι πολύ πιο αργά από τον «άνεργο» σύζυγό τους!..
    Με το πέρασμα του χρόνου  οι ρομαντικές διαθέσεις των συζύγων μειώνονται θεαματικά, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται παράλληλη μείωση  στην ένταση και τη γοητεία του συναισθηματικού τους δεσμού και ταυτόχρονα και της ανάγκης για ολοκλήρωση του κάθε ΕΓΩ στο σημαντικότερο επίπεδο που αποτελεί η διαρκώς απειλούμενη πραγματικότητα του ΕΜΕΙΣ.