Στα Blogs & Sites 30, 31 Μαίου & 1 Ιουνίου, 2022
Είναι πιθανό να σας ξαφνιάσω αλλά ειλικρινά και προκαταβολικά ελπίζω να δεχθείτε τη σημερινή μου πρόσκληση, ίσως πρόκληση όπως δηλώνει και ο τίτλος του άρθρου μου, σε ένα διαφορετικού τύπου ψυχό-κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό προβληματισμό. Αφήνοντας στην άκρη τους κάθε λογής ανασταλτικούς ενδοιασμούς και αψηφώντας τις πρόωρες υψηλές θερμοκρασίες ελάτε να διερευνήσουμε το συγκεκριμένο ερώτημα με νηφαλιότητα και ψυχραιμία.
Όπως θα διαπιστώσετε άμεσα το σημερινό μου
κείμενο επικεντρώνεται στην εγκράτεια, στην ικανότητα που ο καθένας και η
καθεμιά μας είχαμε και έχουμε να μπορούμε να αναβάλουμε την άμεση ικανοποίηση
των αναγκών και των επιθυμιών μας μεταθέτοντάς την σε μελλοντικό χρόνο. Η
συγκεκριμένη ικανότητα συνιστά μια ειδοποιό διαφορά ως στοιχείο της
προσωπικότητας και του χαρακτήρα μας η οποία πρωτοεμφανίζεται στα νηπιακά
χρόνια της ζωής του καθένα και της καθεμιάς μας και μας συνοδεύει σε όλη τη ζωή
μας.
Επιστρέφω στο ερώτημα του τίτλου μου και τολμώ να υποθέσω ότι στον στενό σας οικογενειακό κύκλο, και στον ευρύτερο κύκλο φίλων και συναδέλφων, έχετε ήδη συναντήσει κάποια άτομα που ζούνε στο «σήμερα», κάποια άλλα που προσανατολίζονται στο «αύριο» και κάποια που έχουν «κολλήσει στο χθες».