Στα Blogs 31 Ιουλίου & 1 Αυγούστου 2020
Τα τελευταία 3 χρόνια
αρχίσαμε να χαμογελάμε, αυξήθηκε ο τουρισμός και οι ελπίδες για ανάκαμψη,
φάνηκε λίγο φως στο τέλος του τούνελ και ΞΑΦΝΙΚΑ μας προέκυψε η πανδημία covid-19
και το lockdown και αρχίζω να φοβάμαι ότι από τον ερχόμενο χειμώνα θα
αυξηθούν και πάλι τα συσσίτια σε Ενορίες και Δήμους της Πατρίδας και οι ουρές
αυτών που θα προσέρχονται για να φάνε ένα πιάτο φαγητό θα μακραίνουν ολοένα και
περισσότερο από εβδομάδα σε εβδομάδα, από μήνα σε μήνα…
Εύχομαι ολόκαρδα και ειλικρινά η Ευρωπαϊκή
Ένωση αυτή τη φορά να αποδείξει έμπρακτα και χωρίς κερδοσκοπικού χαρακτήρα
πολιτικές και οικονομικές στρατηγικές ότι ΕΙΝΑΙ πράγματι Ένωση Λαών και όχι
απλά μια Οικονομική-χωρίς σύνορα Κοινότητα!
Η δική μου γενιά έζησε και είδε πολλά αλλά
η απροσδόκητη πανδημία με την αυστηρή εφαρμογή lockdown
είναι μια ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό-οικονομική πραγματικότητα που ξεπερνά τα όρια
εφιαλτικών ονείρων.
Γυρνάμε ξανά στην…φτώχεια;
Λέει, κατηγορηματικά, το σχετικό Ινδικό
δίστιχο Tiruvalluvar’s Tirukural,
«Ρωτήστε τι είναι πιο άθλιο από το να
είσαι φτωχός, και η απάντηση είναι ότι μόνο η φτώχεια πονάει όπως η φτώχεια…»
Δεν το είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ελλάδος, ούτε
κανένας άλλος Έλληνας Μητροπολίτης, αλλά το κατέθεσε επιγραμματικά ο
Αρχιεπίσκοπος της Βραζιλίας Dom Helder Camara, συνθέτοντας ένα σύγχρονο «σλόγκαν»:
«Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε
άγιο. Όταν ρωτάω γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή, με λένε κομμουνιστή…».
Αναφέρθηκε πρόσφατα το περιστατικό του
9-χρονου κοριτσιού που λιποθύμησε από πείνα στη Ρόδο.
Την τελευταία δεκαετία «τρόικας και
θεσμών» είδαμε να λιποθυμούν από την πείνα πολλά Ελληνόπουλα μέσα στις αίθουσες
διδασκαλίας, ενώ πολλά εγκατέλειψαν τα σχολεία.
