Το νέο Ελληνοτουρκικό αλισβερίσι η κατσίκα και το γάλα της!..

 

                                                                                                      Στα Sites & Blogs 29, 30 & 31 Μαρτίου, 2023

  

     Εξαιρετικά συμπαθητικό άτομο ο παλιός συμμαθητής στο 4ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης ο Ανέστης ο οποίος. Αντίθετα με τους περισσότερους από εμάς, δεν συνέχισε μετά το Δημοτικό Σχολείο στο τότε Γυμνάσιο αλλά τα κατάφερε ως γεωργός να κάνει οικογένεια, παιδιά και εγγόνια που τον αγαπούν όπως και εμείς οι παλαιοί συμμαθητές.

     Γιατί τον αναφέρω σήμερα;

     Τον συνάντησα πριν λίγο στον πεζόδρομο της γενέτειράς Κατερίνης, μου έδωσε συγχαρητήρια για το άρθρο μου που αφορά στο νέο αλισβερίσι Ελλάδος-Τουρκίας για αξιώματα στον ΟΗΕ και το ΔΝΟ  το οποίο με τίτλο  «Αλληλοϋποστήριξη»- Ελλάδας-Τουρκίας στον Ο.Η.Ε. – Ποιος ΚΕΡΔΙΖΕΙ;» φιλοξενήθηκε εδώ, στον αγαπημένο και φιλόξενο ιστότοπο, που πιστεύω θα ωφελήσει την Τουρκία και όχι την Ελλάδα και μου το έθεσε απλά:

     «Δηλαδή, φίλε Γιώργο, Κύριε Καθηγητά» μου είπε με τον τρόπο που πάντα μιλούσε ο Ανέστης «αν το κατάλαβα καλά, οι Τούρκοι θα μας δώσουν ένα μεγάλο μπουκάλι κατσικίσιο γάλα για να φάνε τα εγγόνια μας, αλλά εμείς θα τους δώσουμε για αντάλλαγμα, την κατσίκα που κάνει το γάλα και, ταυτόχρονα για άλλη μια φορά μετά το καλοκαίρι του 1974. θα ξεχάσουμε την Κύπρο;»

     Τον αγκάλιασα, αυθόρμητα, τον παιδικό φίλο και με συγκίνηση του είπα:

     «Δεν χρειάζεται να είσαι απόφοιτος Πανεπιστημίου για να πιάσεις το νόημα όπως το έπιασες παλιόφιλε Ανέστη, απλά αναρωτιέμαι πως δεν το έπιασαν οι πολιτικοί μας...»

      Καλημέρα!...   

«Αλληλοϋποστήριξη»- Ελλάδας-Τουρκίας στον Ο.Η.Ε. – Ποιος ΚΕΡΔΙΖΕΙ;

                 

                                                                                                Στα Sites & Blogs 27, 28 & 29 Μαρτίου, 2023 

     

     Καλημέρα, καλή εβδομάδα και αντοχές σε όλους μας ενόψει Εθνικών εκλογών…

     Κρατάω λίγο κόκκινο καυτερό πιπέρι ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη του αριστερού μου χεριού ενώ με τα δάχτυλα το δεξιού συνθέτω στο πληκτρολόγιο το σημερινό μου «πιπεράτο» ερώτημα!..

     Τους πρόσφατους εναγκαλισμούς του Έλληνα ΥΠΕΞ κ Δένδια με τον Τούρκο ομόλογό του κ Τσαβούσογλου τους είδαμε σε τηλεοπτικές μεταδόσεις ειδήσεων και τις φιλοφρονήσεις τύπου «αγαπητέ Νίκο, αγαπητέ Μεβλούτ» τις διαβάσαμε σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο…

     Κάποιοι ξαφνιαστήκανε, αρκετοί σταυροκοπηθήκανε, και κάποιοι ευχηθήκαμε να είναι μια ουσιαστική αλλαγή στις σχέσεις μας με τη γείτονα που μέχρι προχθές θα μας «ερχόταν μια νύχτα με ή χωρίς φεγγάρι» καθότι οι Πύραυλοι ΔΕΝ χρειάζονται φως ημέρας για να κάνουν τη δουλειά τους!..

     Μετά, δυστυχώς, για τους Λαούς της Τουρκίας (να μη ξεχνάμε της Συρίας), προέκυψαν οι σεισμοί με 50,000 νεκρούς, αμέτρητους τραυματίες και χιλιάδες οικοδομές σε μπάζα…

     Πήγε η Ελληνική ΕΜΑΚ και έκανε θαύματα και «ηρέμησαν τα πολεμοχαρή πνεύματα» στη γείτονα. Για πολλούς οι πρόσφατοι εναγκαλισμοί των δυο ΥΠΕΞ, εντάχθηκαν στην «διπλωματία των σεισμών».

     Προσωπικά τους αποδίδω, με μπόλικο Αριστοφανικό χιούμορ και με «πιπεράτη» διάθεση, στις διαδικασίες «αλληλοϋποστήριξης» σε Εκλογές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και συγκεκριμένα: