Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018

ΑΠΟΧΗ και από τα blogs: «κρείττον το σιγάν του λαλείν»…

«Αποχαιρετιστήριο»

 Ο Γιώργος Πιπερόπουλος είναι Συνταξιούχος Καθηγητής και πρώην Πρόεδρος του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Ήταν μέλος της ομάδας καθηγητών που εργάσθηκαν για την επιτυχή μετονομασία το 1990 της πρώην Ανώτατης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης σε «Πανεπιστήμιο Μακεδονίας».


Πριν μερικά χρόνια, αφού έκατσε κυριαρχικά στο Εθνικό μας «σβέρκο»  η «τρόικα» των Δανειστών (τώρα πια έχοντας γίνει 4 ονομάζεται «Θεσμοί» ) δήλωσα ΑΠΟΧΗ από ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια μετά από συχνή συμμετοχή 3 δεκαετιών…

     Είχα διαπιστώσει ότι η συμμετοχή μου ήταν επιθυμητή εφόσον αυτό-περιοριζόμουν «στους νέους κανόνες του παιχνιδιού…» μετά την οικονομική μας κατάρρευση ένα βήμα πριν την ανακήρυξη της ΤΥΠΙΚΗΣ μας ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ…

     Επέλεξα να δημοσιοποιώ τις απόψεις μου μέσα από τα blogs

     Ήδη, όμως, είναι πρωτόγνωρα δραματική η καθημερινότητά μας για την οποία την κύρια και σχεδόν αποκλειστική, ευθύνη έχει το πολιτικό μας σύστημα και οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν μετά το καλοκαίρι του 1974…

     Θα ήταν, όμως, ανόητο να αρνηθούμε ότι εμμέσως, πέρα από Πολιτικούς και Κόμματα, ευθυνόμαστε εσείς και εγώ για τα σημερινά δεδομένα…

     ΔΕΝ υπήρχε, ούτε κατά διάνοια, ως στόχος των κειμένων μου στο διαδίκτυο κάποια λανθάνουσα ή κρυφή επιθυμία να χαϊδέψω αυτιά για να κερδίσω την εύνοια της ΕΞΟΥΣΙΑΣ (άντε και κανένα «προνόμιο» ως Βουλευτής, ή Γενικός Γραμματέας ή «σύμβουλος»)…

     Στα κείμενά μου στα blogs ήταν ειλικρινής η πρόθεσή μου να ακουμπήσω ψυχές, να αναδείξω πραγματικότητες που μας χαρακτηρίζουν κοινωνιολογικά και μας τραυματίζουν ψυχολογικά ως Λαό και Έθνος…

      Τολμούσα να τα λέω όπως και πολλοί άλλοι αρθρογράφοι στα blogs – εγώ και εξαιτίας επιθέτου - ΠΙΠΕΡΑΤΑ!..

     Σας θυμίζω την παλιά κινέζικη “κατάρα” που εκτοξεύεται ως ευχή:

    «Σου εύχομαι» λέει ο κακοπροαίρετος Κινέζος στον ανυποψίαστο γείτονά του «...να ζήσεις σε ενδιαφέρουσες εποχές!»

     Δεν νομίζω, ούτε για αστείο, ότι μας καταράστηκε κάποιος Κινέζος, διαπιστώνω όμως  όπως όλοι μας ότι ζούμε πράγματι σε «ενδιαφέρουσες εποχές» που είναι απίστευτα και πρωτόγνωρα δύσκολες!...

      Στη μορφοποίηση της σημερινής ψυχολογικής, κοινωνιολογικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής μας πραγματικότητας δεν φταίει μόνο αυτό που, σχεδόν συνωμοτικά κάποιοι φρόντισαν να γίνει η οδυνηρή μας πραγματικότητα, αλλά και όσα εμείς με το πατροπαράδοτο πνεύμα του ωχαδερφισμού, με τις παραλείψεις και την τυφλή με παρωπίδες προσήλωση σε κόμματα και αρχηγούς επιτρέψαμε να γίνει!

      Μεταλλαχθήκαμε από το κραταιό και παρήγορο ΕΜΕΙΣ σε μικροσκοπικά και αδύναμα ΕΓΩ που μέχρι πρόσφατα περιφέρανε την πλήξη, την ανία και την  ψευδαίσθηση της οικονομικής ευρωστίας με «δανεικά» και αυτάρεσκο ναρκισσισμό! 

     Μετά το καλοκαίρι του 2010 υποχρεωνόμαστε από «τρόικα» και «θεσμούς» να περιφέρουμε την ανυπαρξία μας με μειωτική ορμή σε ένα ουσιαστικά αλλά όχι «τυπικά»  πτωχευμένο οικονομικό σύστημα που έχει περάσει σε «ξένα χέρια»…

     Πέρα, δυστυχώς, από την οικονομική «πτώχευση» βιώνουμε σε ένα κοινωνικό σύστημα που καθημερινά αλλοτριώνει τα παιδιά από τους γονείς, τον σύντροφο από την συντρόφισσα, τον αδελφό από την αδελφή, αφού πρώτα κατάφερε να αλλοτριώσει τον σύγχρονο Έλληνα και την Ελληνίδα από άνθρωπο ως συνάνθρωπο, από τον πολίτη ως συμπολίτη, από τον κάτοικο της πολυκατοικίας ως συγκάτοικο...

     Με την είσοδο στο 2018 ζήσαμε την αιφνίδια αναζωπύρωση του «ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ»..

     Βιώσαμε προτροπές ματαίωσης και μετά απίστευτες «κυβιστήσεις και αναδιπλώσεις» σε συνάρτηση με τα πολυπληθή συλλαλητήρια που έγιναν τελικά σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα…

     Ξαφνικά ήρθαν «νέα σκάνδαλα» στη Βουλή που θυμίζουν 1989…

     ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΕΠΟΧΕΣ!…

     Από σήμερα δηλώνω ΑΠΟΧΗ και από τα αγαπημένα blogs κρίνοντας «κρείττον το σιγάν του λαλείν»!..

     Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ως ειρωνική η παρακάτω δέσμευσή μου:

     «Θα επανέλθω σε ΜΜΕ και blogs την ημέρα που ο Πρωθυπουργός μας κ Τσίπρας ανακοινώνοντας την πραγμάτωση των υποσχέσεών του θα φορέσει γραβάτα και ταυτόχρονα το Πολιτικό Σύστημα θα αποδείξει ότι σέβεται την αξιοπρέπεια και τη νοημοσύνη των Ελλήνων Πολιτών».  

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018

«Ταυτότητα»: Μας την «έκλεψαν» ή την «δώσαμε»;


Στα Blogs 1, 2, 3, 4 Φεβρουαρίου 2018


      
     Το σημερινό μου σύντομο άρθρο είχε ως αφετηρία το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης που έγινε παρά τις απίστευτες προσπάθειες για να αποτύχει κάποιων και το συλλαλητήριο της ερχόμενης Κυριακής που επίσης έχει πολέμιους (δυστυχώς και από την Κεφαλή της Εκκλησίας μας που τελικά ανέκρουσε πρύμνη).

    Οι σκέψεις μου για το συλλαλητήριο Θεσσαλονίκης φιλοξενήθηκαν σε πολλά blogs:


                                      ********************************

     Στις τελευταίες δεκαετίες, όπως όλοι μπορούμε να διαπιστώσουμε εφόσον δούμε τα πράγματα με καλοπροαίρετη διάθεση απαλλαγμένη από μικροκομματικές σκοπιμότητες, συντελέστηκαν εδώ στο δικό μας ελληνικό χώρο θεμελιακές, καταλυτικές και αμετάκλητες αλλαγές τόσο στις συγκεκριμένες εμπειρίες ατόμων και ομάδων όσο και στα συστήματα αξιών και τα "πλαίσια αναφοράς". Στην ψυχοκοινωνική θεωρία κοινωνική αλλαγή τέτοιων διαστάσεων έχει και τις «παράπλευρες» απώλειες ατόμων και «ψυχών»....!..

    Κάθε γενιά έχει τις δικές της «χαμένες ψυχές» εκείνα τα άτομα που για το δικό τους λόγο έμειναν στο περιθώριο. Φοβάμαι ότι στη δική μας γενιά, και εδώ προσωπικά φρονώ ότι ένοχοι είμαστε πρώτα εμείς οι άνθρωποι του πνεύματος και των επιστημών, μοιάζει να χτίσαμε τις προϋποθέσεις ώστε τα παιδιά μας, μια ολάκερη γενιά, να καταλήξουν στην κατηγορία «χαμένες ψυχές».

    O αφοσιωμένος μέχρι χθες μαρξιστής (όχι ‘δήθεν’ Κομμουνιστής) είναι τώρα βέβαιος μόνο για την  εγγενή αβεβαιότητα αυτών που μέχρι χθες θεωρούσε "δόγμα"...

     Ο ορθόδοξος (όχι αναμάρτητος) χριστιανός βλέπει την πίστη του να κλονίζεται…

     Ο εργαζόμενος (όσοι ακόμη έχουν έμμισθη απασχόληση) δεν μπορεί να ξεχωρίσει πια τη συνάρτηση της άντλησης ικανοποίησης από τη δουλειά του και το "μηνιάτικο"…

     Ο επιστήμονας, ο άνθρωπος του πνεύματος (όχι απλά ο κάτοχος πτυχίων) πείσθηκε ότι η αναζήτηση της αλήθειας είναι επικερδής όταν πάψει να είναι...επιστημονική και πνευματική και γίνει αντικείμενο "εμπορίας" ιδεών.

    Άνδρες, γυναίκες, παιδιά μοιάζει να έχουμε χάσει, αν όχι κάθε αίσθηση «ταυτότητας», τότε τουλάχιστον και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος της συλλογικής και της ατομικής μας «ταυτότητας» ως μέλη του ΕΘΝΟΥΣ των Ελλήνων και της ελληνικής κοινωνίας.

     Στην εποχή των «Θεσμών» (διαδόχου κατάστασης της «τρόικας»), του φόβου της πτώχευσης, της συνεχιζόμενης «κλοπής» του ονόματος της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ χωρίς ουσιαστικές εκ μέρους μας αντιδράσεις ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (και της ερχόμενης Κυριακής της Αθήνας) εσκεμμένα έθεσα στον τίτλο μου ως ερωτηματικό το εάν μας «έκλεψαν» ή την «δώσαμε» την «ταυτότητά» μας…

Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Αφιερωμένο στο «Συλλαλητήριο» της Θεσσαλονίκης



Στα Blogs 26 – 30  Ιανουαρίου 2018

     ΕΓΙΝΕ, ήταν πολυπληθές αλλά ΕΙΡΗΝΙΚΟ και «σκαμπίλι» στις παρειές όσων προσπάθησαν να το…ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΝ…το Συλλαλητήριο για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

      Μάλλον θα προσπαθήσουν να ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΝ το επόμενο της Αθήνας που προγραμματίστηκε για την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 

     «Τι είναι λοιπόν ο επαναστατημένος άνθρωπος», αναρωτιέται στο ομώνυμο βιβλίο του ο Albert Camus και συνεχίζει, «ένας άνθρωπος που λέει όχι! Αρνιέται αλλά δεν παραιτείται: είναι ακόμα αυτός που λέει ναι από την πρώτη του κίνηση!»

     Το όχι του σημαίνει: «Μέχρι εκεί και μη παρέκει» , «το παρακάνετε», «υπάρχει ένα όριο που δεν θα ξεπεράσετε». Με λίγα λόγια αυτό το όχι του εξεγερμένου επιβεβαιώνει την παρουσία ενός ορίου....

    Η επιβεβαίωση που συνεπάγεται κάθε πράξη εξέγερσης εξελίσσεται σε κάτι που ξεπερνά το άτομο αφού το βγάζει από την παθητική μοναξιά του και του δίνει μια αφορμή δράσης!

     Ο «σκλάβος» δεν ξεσηκώνεται μόνο για τον εαυτό του, αλλά για όλες τις ανθρώπινες υπάρξεις, όταν κρίνει πως με την υπάρχουσα τάξη κάτι μηδενίζεται μέσα του που δεν ανήκει μόνο σε αυτόν, αλλά είναι κοινός τόπος, όπου όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και αυτοί που του αντιπαρατάσσονται μπορούν να αποτελέσουν μια κοινότητα και να συμβιώσουν σε καθημερινή βάση, ειρηνικά και παραγωγικά σε αυτήν.

    Ίσως τελικά να είναι ευλογία για τις επόμενες γενιές Ελλήνων, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας σε αυτήν την ευλογημένη απόληξη της χερσονήσου του Αίμου που ακούει ατέλειωτους αιώνες τώρα στο όνομα Ελλάδα, το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα στην εποχή του άκρατου ατομικισμού, των διαπροσωπικών μας σχέσεων που έχουν το βάθος της επιδερμίδας, και της έλλειψης οραμάτων και αγνής αφοσίωσης σε ιδεώδη ΥΠΑΡΧΟΥΝ ανάμεσά μας νέοι και νέες, αλλά και πιο ώριμοι στην ηλικία που τρέχουν ΠΡΟΣ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την ίδια ώρα που οι άλλοι  εγκλωβισμένοι στην ευδαιμονία της ασφάλειας που προσφέρει το «μαντρί» αποφεύγουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η πραγμάτωση, η βίωση της Ελευθερίας…

     Από τέτοιου ψυχισμού άτομα φαίνεται να αποτελείται η εκπληκτικής ποιότητας, η ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ ως κοινωνικό φαινόμενο  λαοθάλασσα που ΔΕΝ μπόρεσαν να την ελέγξουν  μολονότι προσπάθησαν εντόνως να την αποτρέψουν η Κυβέρνηση, τα Κόμματα, ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, τα ΜΜΕ και – ΔΥΣΤΥΧΩΣ – και Ο Επικεφαλής της Ελληνικής Εκκλησίας!

     Δεν μπορώ να γνωρίζω εάν ήταν 50 ή 90, 200 ή 500 οι χιλιάδες Ελλήνων που έδωσαν ένα πρωτόγνωρο για την εποχή μας ΠΑΡΩΝ στο Συλλαλητήριο για την ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ την περασμένη Κυριακή εδώ στη Θεσσαλονίκη, και που αρχίζει να διαφαίνεται θα το ξανακάνουν την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου στην Αθήνα…

Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018

Μια ακόμη «τρύπα στο…νερό!»…

Στα Blogs 18, 19 & 20 Ιανουαρίου 2018

          Σκόπιμα άφησα να περάσουν δύο ημέρες αλλά σήμερα τρίτη μέρα μετά την 15η Ιανουαρίου θέτω σε δημόσια θέα το απλό, αφοπλιστικά ειλικρινές ερώτημα, στους Συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ (κάποιοι σκωπτικά τους χαρακτηρίζουν «εργατοπατέρες» αλλά προσωπικά ο χαρακτηρισμός ΔΕΝ με εκφράζει):

     «Ταλαιπωρήθηκαν την Δευτέρα 15 Ιανουαρίου 2018 εκατομμύρια συμπολίτες σας με την απεργία στα ΜΜΜ που είχε σαν στόχο την «ματαίωση» ψήφισης του περιώνυμου εκείνου ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ, το οποίο τελικά ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΤΙΚΕ, ναι ή όχι; Τι ακριβώς πετύχατε πέρα από το να ταλαιπωρήσετε εκατομμύρια συμπολιτών σας και μαζί χιλιάδες τουρίστες που έφευγαν ή ερχόντουσαν στο Λεκανοπέδιο;»

     Εύχομαι να μην μου αντιτάξουν οι κορυφαίοι Συνδικαλιστές και τα γνωστά μας ΜΜΕ ως εξαπτέρυγά τους το ερώτημα:

      «Δηλαδή κ Πιπερόπουλε να παραιτηθούμε από το δικαίωμα της ΑΠΕΡΓΙΑΣ;

      Κατηγορηματικά θα απαντήσω ΟΧΙ βέβαια, αλλά όταν το μόνο που πετυχαίνουν τέτοιες ΑΠΕΡΓΙΕΣ είναι να υποφέρουμε ΟΛΟΙ και το αποτέλεσμα να είναι για πολλοστή φορά «μια τρύπα στο…νερό» πιστεύω ότι έχω το δημοκρατικό δικαίωμα να θέσω το παραπάνω όπως ΚΑΙ το παρακάτω επίσης απλό και αφοπλιστικά ειλικρινές ερώτημα:

     «Μήπως θα πρέπει να καθίσουνε σε ένα στρογγυλό τραπέζι οι κορυφαίοι Συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και με τη βοήθεια «ειδικών» να λειτουργήσουν ως «think tank» (ως «Δεξαμενή Σκέψης») και να χρησιμοποιήσουν γνωστές δημιουργικές τεχνικές για να προσδιορίσουν ΚΑΙΝΟΤΟΜΕΣ και περισσότερο αποτελεσματικές μεθόδους αντιπαλότητας με Κυβερνητικές αποφάσεις και Νομοσχέδια;»

      Μήπως, τελικά, αφού πέρα από την ταλαιπωρία εκατομμυρίων πολιτών, από την απεργία της περασμένης Δευτέρας όπως διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά ΔΕΝ προέκυψε ΚΑΝΕΝΑ θετικό αποτέλεσμα καιρός είναι να τις σταματήσουν, βρίσκοντας νέους τρόπους  και μεθόδους εναντίωσης σε ανεπιθύμητα Νομοσχέδια;

     Βέβαια την περασμένη Δευτέρα κέρδισαν τα μεροκάματά τους οι Ταξιτζήδες, και δεν θέλω να με παρεξηγήσουν αλλά αυτό το κατατάσσω στο γνωστό απόφθεγμα που το λέει απλά:

    «Ουδέν κακόν αμιγές…καλού!»…