Όνειρα νύχτας και ΕΝΑ όνειρο της ημέρας!...

 

                                                                                                        Στα Blogs & Sites 14, 15 & 16 Ιουνίου, 2022

     

     «Στη ζωή μου» έγραψε στα ταξειδιωτικά του ο μεγάλος συμπατριώτης μας που τα έργα του διαβάζονται σε όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, ο Νίκος Καζαντζάκης, «οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα.,,»

     Τη φράση αυτή του Κρητικού δημιουργού την βίωσα και τη βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων και κάθε πρωινό που ξυπνάω εδώ στην Πατρίδα ή κάπου στο εξωτερικό και έχω δει ένα ενδιαφέρον όνειρο τη νύχτα που μόλις τέλειωσε. 

      Είμαστε μια καλή παρέα, όλα τα μέλη στην «τρίτη» (κατ΄ ευγενή ευφημισμό και γενναιόδωρα αποκαλούμενη και «χρυσή ηλικία») μετρώντας πολλές γενέθλιες επετείους μετά την συνταξιοδότηση, όλοι με παιδιά και εγγόνια αλλά κανείς ακόμη με δισέγγονα...

    Συνηθίζουμε όταν βρισκόμαστε θυμοσοφικά να αναλύουμε τα τρέχοντα γεγονότα σε Εθνικό και Διεθνές επίπεδο (τρεις της παρέας ζήσαμε κάποια χρόνια της ζωής μας εκτός Ελληνικών συνόρων για σπουδές και εργασία) οπότε έχουμε, πέραν της κλασικής ιδιομορφίας των Ελλήνων να διαθέτουν άποψη «επί παντός επιστητού» τον αντικειμενικά διαπιστωμένο «λόγο» για ενασχόληση με τα Διεθνή...

     Μια από τις γνωστές μας πιά συνήθειες είναι να διηγούμαστε στην παρέα και κάποιο όνειρο μιας περασμένη νύχτας ανάμεσα στην τελευταία μας συνάντηση και την τρέχουσα εφόσον ο καθένας μας κρίνει ότι αξίζει τον κόπο να το διηγηθούμε...

     Η συνάντησή μας το περασμένο Σαββατοκύριακο είχε ιδιαίτερη αξία καθώς ενδιαφέρον όνειρο είχαν να διηγηθούν ο φίλος μας ο Τάκης και ο Γιάννης και ο Δημήτρης και μαζί τους και ο υπογράφων το παρόν κείμενο...

    Βιώνουμε δύσκολες μέρες όλοι μας με τον συνεχιζόμενο Ρώσο-Ουκρανικό πόλεμο, με τις καλπάζουσες στα ύψη τιμές στην βενζίνη, στο ρεύμα αλλά και σε προϊόντα καθημερινής ανάγκης και τα απειλητικά και ξεχασμένα για πολλά χρόνια επίπεδα πληθωρισμού σε Ελλάδα, Ευρώπη και Διεθνώς...

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ: Οι ψυχοκοινωνικές διαστάσεις του χρόνιου προβλήματος

                                                                                                    Στα Blogs & Sites 10, 11 & 12 Ιουνίου, 2022

     

     Ξεκινώ δηλώνοντας ότι προσωπικά ΔΕΝ μου άρεσαν καθόλου, επειδή εγκυμονούν πολλούς κινδύνους και δεν συνιστούν στείρα ΑντιΚυβερνητική κριτική, οι χθεσινές ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ αναφορές στην «επίλυση» του Δημογραφικού μας προβλήματος με τη βοήθεια των μεταναστών!..

     Συνεχίζω δηλώνοντας ότ ΔΕΝ είμαι ο μόνος που ασχολήθηκε με το χρόνιο οξύ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ μας πρόβλημα στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Καθώς, όμως, αναδύεται και πάλι στην επικαιρότητα η δραματική μείωση του πληθυσμού της Πατρίδας μας φέρνω στην προσοχή σας το παρακάτω κείμενό μου που φιλοξενήθηκε στον Τύπο τέλη της δεκαετίας του 1980, και μετά στις αρχές του 2000 (τότε που ανθούσε το Χρηματιστήριο στη χώρα του «Σημιτικού Εκσυγχρονισμού»).

     Είναι κοινά αποδεκτό, με αντικειμενικά κριτήρια χωρίς πολιτικές εμπάθειες και σκοπιμότητες, ότι εξαιτίας των τελευταίων 13 μηνών της καταστροφικής πανδημίας covid-19 θα πρέπει να διαχειριστούμε στο εγγύς μέλλον (και πάλι μετά το 2010 τότε που οι «Σύμμαχοι» μας γονάτισαν με τα «Μνημόνια»), πολύ δύσκολες οικονομικά, κοινωνικά και υγειονομικά ημέρες φοβάμαι ότι για μια ακόμη φορά θα αποθέσουμε το ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ στις περιβόητες συμβολικές «Ελληνικές καλένδες».

     Δείτε παρακάτω το σχετικό ηχητικό από την ομιλία μου για το ΟΞΥ δημογραφικό μας πρόβλημα που έκανα στη Σχολή Γονέων Κατερίνης τον Νοέμβριο του 1992 και ευχαριστώ το αγαπημένο blog για την φιλοξενία!

https://www.youtube.com/watch?v=DwlNfXDLgR4

       Δεν θα τολμήσω να κάνω μια βαθιά τομή στο καυτό ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ μας πρόβλημα διότι δεν το επιτρέπει ο χώρος, αλλά θα σκιαγραφήσω, σύντομα, τις ψυχοκοινωνικές του διαστάσεις επειδή σε αυτές πιστεύω ότι εστιάζονται και οι αιτίες και μαζί και οι πιο αποδοτικές λύσεις του.