Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2020

«Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος»

                                                                   

                                                                                      Στα Blogs 10, 11 & 12 Δεκεμβρίου, 2020

   

(Το σημερινό άρθρο γράφτηκε την περασμένη Άνοιξη καθώς ήδη κάλπαζε η πανδημία και αγνοούσαμε ποιες θα είναι οι οικονομικές, ψυχοκοινωνικές και άλλες επιπτώσεις της. Το επαναφέρω στην επικαιρότητα με αφορμή όσα συμβαίνουν στη Σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και την αναβολή επιβολής κυρώσεων στην γείτονα Τουρκία καθώς το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ κριτήριο ήταν και παραμένει το…Χρήμα΄… Τι κρίμα!)

                                             ****************

      Θα μπορούσα να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο επικαλούμενος τη γνωστή φράση ότι «το χρήμα κάνει τη γη να περιστρέφεται» (Money makes the world go round).

     Το αποφεύγω όχι επειδή με βρίσκει αντίθετο το συγκεκριμένο πνεύμα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και χρηματοδοτικής υποστήριξής τους. Κάθε άλλο και, παρακαλώ, μη βιαστείτε να με παρεξηγήσετε επειδή έκανα καριέρα ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος σε Σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων. 

     Το κάνω επειδή, στο αυστηρό πλαίσιο ακαδημαϊκής δεοντολογίας και απαιτήσεων της Επιστήμης, της υπεύθυνης, συνετής, επίμονης και υπομονετικής αναζήτησης της Αλήθειας, ΔΕΝ μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες σε παγκόσμιο επίπεδο τα πάντα ελέγχονται πλέον από ΤΟ ΧΡΗΜΑ (MONEY) και από αυτούς που το έχουν!..

     Καθώς διάβαζα τα ‘πόθεν έσχες’ των Βουλευτών μας, και στο παρελθόν έχω δει όπως και εσείς αναφορές σε Έλληνες «έχοντες και κατέχοντες» μυθικά χρηματικά ποσά θα θυμίσω τον λαϊκό μας στίχο που εύστοχα, για να ικανοποιήσει εμάς που ΔΕΝ το έχουμε, ρωτά:

    «Τα λεφτά, τα λεφτά τι θα τα κάνεις, κάποια μέρα θα… πεθάνεις!».

    Δεν μπορώ να ξέρω πόσοι συμφωνείτε και πόσοι διαφωνείτε με το παραπάνω ερώτημα από το γνωστό τραγούδι, αλλά θα σας στενοχωρήσω γιατί, όπως έλεγε ένας εντυπωσιακά ρεαλιστής και ταυτόχρονα βαθιά ρομαντικός καθηγητής μου:

     «Τα λεφτά δεν συνιστούν… Ευτυχία! Όταν όμως έχεις πολλά, αγοράζεις όση και όποια ευτυχία θέλεις, και μάλιστα όποτε την επιθυμείς και τη θέλεις!».

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2020

Προκόψαμε! Προσθέσαμε «Εγωκεντρισμό» στον κλασικό μας «Ωχαδερφισμό»

                                                                                   Στα Blogs 7, 8 & 9 Δεκεμβρίου, 2020

         

     ΤΡΑΓΙΚΗ η τρέχουσα οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική πραγματικότητα την οποία εντελώς απροσδόκητα προκλήθηκε από τον
covid-19 και η εμφανής, σχεδόν σε απελπιστικά επίπεδα, έλλειψη κάθε θετικής προοπτικής καθώς τελειώνει σε λίγο το 2020, και μπαίνουμε στο 2021.

     Μπροστά μας αναδύεται απειλητικά ένας τεράστιος όγκος προβλημάτων στην υγεία, στην γονατισμένη πλέον οικονομία, και την απίστευτα εκτεταμένη διάρρηξη του ψυχοκοινωνικού μας ιστού.

     Σίγουρα αυτό το πλέγμα δυστυχίας που μας έχει τυλίξει (όπως φυσικά και ολάκερη την ανθρωπότητα) από τον περασμένο Μάρτιο με το πρώτο καθολικό για την χώρα μας lockdown, αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα φρονώ, όπως πιστεύω και εσείς, ότι κάνει επιτακτική, πλέον, την ανάγκη για μια προσεκτική ψυχοκοινωνική αξιολόγηση των δεδομένων χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς τον φόβο αντιποίνων της ΕΞΟΥΣΙΑΣ, αλλά και χωρίς υστερικές, σπασμωδικές και κακοπροαίρετες αντιδράσεις.

     Καθώς βιώνουμε εποχές όξυνσης της καχυποψίας, των σεναρίων συνωμοσιολογίας και της μάταιης αναζήτησης για «κακόβουλα χέρια που κινούν τα νήματα της πανδημίας», ίσως να αναρωτηθούν κάποιοι από τους υποψιασμένους αναγνώστες και αναγνώστριες του blog, ότι όσα ανέφερα παραπάνω αποτελούν πικρόχολες διαπιστώσεις πίσω από τις οποίες ενδέχεται να υποκρύπτονται κάποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες…

     Απαντώ, κατηγορηματικά: ΟΧΙ!…

     Είναι πλέον διάχυτη η διαπίστωση ότι βρισκόμαστε ως κοινωνία, ως Λαός και ως Έθνος, και μαζί μας ολάκερη η Ανθρωπότητα στο μάτι ενός κυκλώνα, στη δίνη προβληματισμών, με κλυδωνισμό θεσμών και δομών, με ακύρωση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και μαζί, ιδιαίτερα για εμάς τους Έλληνες, και της  πατροπαράδοτης «ελληνικής αλληλεγγύης».

     Βρισκόμαστε, ξανά, μετά το 2010 και την υποταγή μας στα περιβόητα πλέον Μνημόνια, σε βαθύ πηγάδι, όχι σε τούνελ.