Στα Blogs 4
- 7 Σεπτεμβρίου 2017
Πόσο ρομαντικός, και
απομακρυσμένος από την τρέχουσα πραγματικότητα ο στίχος του ποιητή που
αναζητούσε «έναν κόσμο όμορφο και… αγγελικά πλασμένο» καθώς από το καλοκαίρι
του 2010 εμείς, τα παιδιά και εγγόνια μας ζούμε στην Ελλάδα «Θεσμών», ανεργίας,
κατάθλιψης, ξενιτεμού, στερήσεων και έλλειψης της ελπίδας…
Επιτρέψετε μου λοιπόν να αποστασιοποιηθώ
από τα πολιτικά και οικονομικά θέματα και να καλέσω την προσοχή σας σε θέμα
κοινωνιολογικού και ψυχολογικού περιεχομένου και ενδιαφέροντος ζητώντας σας να ελέγξετε
πώς ακριβώς αντιδράτε στις καθημερινές ευχάριστες ή δυσάρεστες, επιθυμητές ή
ανεπιθύμητες στιγμές και καταστάσεις της ζωής.
Έχουμε, ο καθένας και η καθεμιά μας,
κάποιους συγκεκριμένους τρόπους διαχείρισης των μικρών ή μεγάλων προβλημάτων ή είμαστε
καράβια ακυβέρνητα, που παλινωδούμε προσπαθώντας να αντιδράσουμε όσο και όπως
καλύτερα μπορούμε χωρίς σχέδια, χωρίς στρατηγική, ίσως και χωρίς ελπίδα;
Στην κλασική ορθόδοξη ψυχοδυναμική του
άποψη ο Freud υποστήριξε ότι η δομή του χαρακτήρα και της
προσωπικότητάς μας αναπτύσσεται από το σύνολο των παιδικών μας εμπειριών και
παγιώνεται γύρω στην ηλικία των επτά περίπου ετών.
Αντιδρώντας σε εκείνη την αυστηρά
ορθόδοξη και περιοριστική άποψη του Freud, από την αρχή κιόλας της γέννησης του ψυχαναλυτικού
κύκλου της Βιέννης, μερικοί συνάδελφοι και μαθητές του αντέδρασαν
υποστηρίζοντας την άποψη ότι η θεμελιακή δομή του χαρακτήρα μας εξελίσσεται
μέχρι και το τέλος της εφηβικής ηλικίας.
Στη συνέχεια επικράτησαν και ακόμη πιο
προωθημένες απόψεις, χωρίς ίσως αυτές να γίνονται άμεσα αποδεκτές από τους
«ορθόδοξους» του ψυχοδυναμικού κινήματος, που πρεσβεύουν ότι ο ανθρώπινος
χαρακτήρας και η προσωπικότητά μας παραμένουν ανοιχτά συστήματα μέχρι και την
μέση ώριμη σε χρόνια ζωής ηλικία μας…
Ο γερμανικής καταγωγής ψυχολόγος Abraham Maslow που διέφυγε από τη Ναζιστική Γερμανία για να διαπρέψει
στις ΗΠΑ, βοήθησε τα μέγιστα στον προσδιορισμό των ψυχολογικών κινήτρων μας με
την πασίγνωστη «πυραμίδα των αναγκών του ανθρώπου». Για Maslow, όπως και για ένα
μεγάλο αριθμό επιστημόνων της
συμπεριφοράς (ανάμεσά τους και ο υπογράφων) ο άνθρωπος μέχρι και τη στιγμή που
θα αφήσει την τελευταία του πνοή ως έμβιο όν παραμένει ένα ανοικτό σύστημα και
εξελισσόμενο μέχρι και την τρίτη ηλικία.
Στην εξελικτική του πορεία μέσα στον κόσμο
των ατόμων που το περιτριγυρίζουν το παιδί έχει τρείς πιθανές επιλογές
συμπεριφοράς που θα επιδείξει και στη συνέχεια θα υιοθετήσει σε βαθμό που ΜΙΑ
από αυτές να αποτελέσει το ορατό, ευδιάκριτο και καθοριστικό τύπο και περίβλημα
του χαρακτήρα του για το υπόλοιπο της
ζωής του .
