Στα Sites & Blogs 11 & 12 Μαρτίου, 2024
Εμφανής, σε απελπιστικά επίπεδα, έλλειψη
θετικών προοπτικών καθώς διανύουμε το 2024 τον 14ο χρόνο της
«γνωριμίας μας με την «Τρόϊκα» (τώρα
τους λέμε ΘΕΣΜΟΥΣ). Μπροστά μας το καλοκαίρι και η Ελπίδα για μεγάλους αριθμούς
τουριστών ενώ η οικονομική δυσπραγία πλήττει τους Βρετανούς, και τους Γερμανούς
δηλαδή τους δύο γίγαντες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου γεννώντας ερωτηματικά για την
προτίμηση των τουριστών στην «ακριβή» Ελλάδα ή την «φτηνή» Τουρκία.
Ολες αυτές οι πραγματικότητες κάνουν επιτακτική,
πλέον, την ανάγκη για μια προσεκτική ψυχοκοινωνική αξιολόγηση των δεδομένων
χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς τον φόβο της ΕΞΟΥΣΙΑΣ, αλλά χωρίς υστερικές
αντιδράσεις.
Μήπως, θα αναρωτηθούν κάποιοι από τους
υποψιασμένους αναγνώστες και αναγνώστριες του αγαπημένου ιστότοπου που με
φιλοξενεί κάθε εβδομάδα τα παραπάνω αποτελούν πικρόχολες διαπιστώσεις πίσω από
τις οποίες ενδέχεται να υποκρύπτονται μικροπολιτικές σκοπιμότητες;
Απαντώ, κατηγορηματικά, ΟΧΙ!…
Είναι πλέον διάχυτη η διαπίστωση ότι
βρισκόμαστε ως κοινωνίες, Λαοί και Έθνη, και ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες και η
Πατρίδα μας στο μάτι ενός κυκλώνα, στη δίνη προβληματισμών, με κλυδωνισμό
θεσμών και δομών, με ακύρωση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και μαζί και
της πατροπαράδοτης «ελληνικής αλληλεγγύης».
Βρισκόμαστε σε βαθύ πηγάδι, όχι σε τούνελ.
(«Οι Έλληνες είναι χωμένοι σε βαθιά σκατά» είχε πει κάποτε ο τότε Γενικός
Διευθυντής του ΔΝΤ Dominique Straus Kahn πριν βουλιάξει ο ίδιος στον βούρκο των δικών του «χαμηλών ενστίκτων…»).
Συματριώτες και συμπατριώτισες, θα το πως
και ας μου θυμώσει το Πολιτικό Σύστημα που μας Κυβερνά, «ΒΟΥΛΙΑΞΑΜΕ…»
Εάν με τα δεδομένα που βιώνουμε από τον
Μάη του 2010 μέχρι σήμερα και όσα εξυφαίνονται εις βάρος μας σε Ευρωπαϊκό και
παγκόσμιο επίπεδο περάσει τελικά στο συλλογικό, εθνικό μας υποσυνείδητο η
αίσθηση ότι ΔΕΝ υπάρχει πια ΚΑΜΙΑ ελπίδα να βρεθεί στέρεο, υγιές, ηθικό κομμάτι
γης για να σταθούμε και να σπρώξουμε το Εθνικό μας όχημα, τότε το επόμενο βήμα
μας θα είναι ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ…
Θα ακολουθήσει, νομοτελειακά, η απώλεια
της ιδεολογίας, η προσφυγή στην απάθεια και την άρνηση που συνθέτουν το ικρίωμα
θανάτωσης της «κοινωνικής αλληλεγγύης», καθώς το δημιουργικό ΕΜΕΙΣ, συστηματικά
και με μεθοδική «πλύση εγκεφάλου» τα ραδιοτηλεοπτικά και έντυπα (και ένα μεγάλο
κομμάτι των διαδικτυακών) ΜΕ, μας «έπεισαν» και το υποκαταστήσαμε με το
μικροπρεπές ΕΓΩ!..
Επιτρέψαμε στο «αόρατο»
Πολιτικό-Οικονομικό Σύστημα που ουσιαστικά μας κυβερνά με τις κάθε χρώματος και
δήθεν ιδεολογικού προσανατολισμού μαριονέττες του ως επιτήδειους να μας πείσουν
υποσχόμενοι «οικονομική ευμάρεια», ότι το νόημα της επιτυχίας είναι ταυτόσημο και
ξαντλείται στο ΕΓΩ…
Λησμονήσαμε τόσο εύκολα και τόσο
απερίσκεπτα ότι το ΕΓΩ χρειάζεται και άλλα ΕΓΩ για να εδραιώσει την αυθεντική
του ύπαρξη και ότι μέσα στο ΕΜΕΙΣ κάθε υγιές και κάθε αυθεντικό ΕΓΩ άνετα
διατηρεί τη δημιουργική αυτοτέλειά του!..
Συν-Έλληνες, συμπατριώτες μου, καιρός να…
ξυπνήσουμε, να θυμηθούμε ξανά το πατροπαράδοτο ΕΜΕΙΣ, που στο παρελθόν μάς
οδήγησε να γράψουμε λαμπρές σελίδες στην Ιστορία μας ως Έθνος και ως Λαός…
Πράσινοι, μπλε, κόκκινοι και πολύχρωμοι
ηγέτες και ψηφοφόροι ας αρνηθούμε επιτέλους την εκφυλιστική αντίληψη του πολιτικού
κόστους και του πολιτικού οφέλους!…
Σας καλώ και σας παρακαλώ ως
Πανεπιστημιακό δάσκαλος και συμπολίτης σας ναπροσπαθήσουμε ΟΛΟΙ μαζί ως Έλληνες
κοιτώντας μπροστά μας, να δημιουργήσουμε, έστω αμυδρά, την αίσθηση ότι ακόμη
υπάρχει ΕΛΠΙΔΑ…Αλλιώς, ο τελευταίος ας φροντίσει, παρακαλώ, να ρίξει την
αυλαία, να σβήσει τα φώτα και…Καληνύχτα Ελλάδα!..
ΔΕΝ νομίζω ότι ήταν ε»πιλογή στην ατομική
και συλλογική μας οντότητα να διαγράψουμε το ΕΜΕΙΣ και να σουλατσάρουμε
«χαζοχαρούμενοι» κραδαίνοντας την προσωπική μας παντιέρα με μοναδική πάνω της
γραμμένη λέξη το… ΕΓΩ!..
Θα αντιτάξουν εδώ κάποιοι φίλοι αναγνώστες
καλοπροαίρετα:
Κύριε Πιπερόπουλε ξεχνάς ότι πάντα
μετρούσαμε μπόλικους «ωχ-αδερφιστές;»
ΟΧΙ, βέβαια, ΔΕΝ το
ξεχνώ όπως δεν ξεχνώ ότι πάντοτε είχαμε και πολλούς «ατομιστές» που δουλεύαν ΜΟΝΟ «για την πάρτη τους…»
Δυστυχώς, όμως, οι οικονομικές μας
δυσκολίες με μισθούς και συντάξεις που «εξαντλούντεαι» πριν τελειώσει ο κάθε
μήνας, βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε ότι τα πολυποίκιλλα κοινωνικά δράματα, οι
κοινωνικές, κοινωνιολογικές, πολιτικές και πολιτιστικές επιπτώσεις του ατομισμού
και του «ωχ-αδερφισμού» πολλαπλασιάστηκαν σε βαθμό που αποτελούν πλέον τον
κανόνα και όχι τις εξαιρέσεις του…
Θα κατορθώσουμε «ΕΜΕΙΣ» οι Έλληνες, οι
Ελληνίδες και τα παιδιά μας να σηκωθούμε ΟΡΘΙΟΙ, να συμπαρασύρουμε στην ανύψωσή
μας και όσους Πολιτικούς το τολμήσουν για να αποσοβήσουμε τον κίνδυνο της Εθνικής μας απαξίωσης
επαναφέροντας το πνεύμα της «Ελληνικής Αλληλεγγύης;»
Εσείς τι λέτε, να ΕΛΠΙΖΩ ή ΟΧΙ;
