Κυριακή 22 Δεκεμβρίου, 2024 / Σελίδα 10
Όπως τονίζει ο Επίτιμος Καθηγητής του Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham University στον Πρωϊνό Λόγο Γ. Πιπερόπουλος:
Ζούμε σε έναν κόσμο που γέμισε πλαστικά και εικονική πραγματικότητα ψηφιακής μορφής Ακόμα τονίζει, πώς στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 η «παρέα», τα «κουτούκια» και «πάρτι ρεφενέ σε διαμερίσματα με μωσαϊκά» μας κρατούσαν δεμένους στην πραγματικότητα της ζωής με σάρκα και οστ
«Επιτρέψαμε στο «αόρατο» ΠολιτικόΟικονομικό Σύστημα που ουσιαστικά μας κυβερνά με τις κάθε χρώματος και δήθεν ιδεολογικού προσανατολισμού μαριονέτες του ως επιτήδειους να μας πείσουν υποσχόμενοι «οικονομική ευμάρεια», ότι το νόημα της επιτυχίας είναι ταυτόσημο και εξαντλείται στο «εγώ»… Του Αποστόλη Ζώη Λησμονήσαμε τόσο εύκολα και τόσο απερίσκεπτα ότι το «εγώ» χρειάζεται και άλλα «εγώ» για να εδραιώσει την αυθεντική του ύπαρξη και ότι μέσα στο «εμείς» κάθε υγιές και κάθε αυθεντικό «εγώ» άνετα διατηρεί τη δημιουργική αυτοτέλειά του!..
Συν-Έλληνες, συμπατριώτες μου, καιρός να… ξυπνήσουμε, να θυμηθούμε ξανά το πατροπαράδοτο «εμείς», που στο παρελθόν μάς οδήγησε να γράψουμε λαμπρές σελίδες στην Ιστορία μας ως Έθνος και ως Λαός… Πράσινοι, μπλε, κόκκινοι και πολύχρωμοι ηγέτες και ψηφοφόροι ας αρνηθούμε επιτέλους την εκφυλιστική αντίληψη του πολιτικού κόστους και του πολιτικού οφέλους!…». Αυτά μεταξύ άλλων τονίζει στον Πρωϊνό Λόγο ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος, ο οποίος τις τελευταίες δεκαετίες έγινε ευρύτατα γνωστός από τις συχνές παρουσίες του σε ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα, εφημερίδες και περιοδικά.
Υπηρέτησε ως Καθηγητής και Πρόεδρος στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας απ΄όπυ και συνταξιοδοτήθηκε το 2009 και είναι ένας από τους λίγους πλέον επιζώντες της ομάδας των 23 Καθηγητών που το 1990 πέτυχαν την μετονομασία της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής Θεσσαλονίκης σε Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας. Ήδη υπηρετεί ως άμισθος Επίτιμος Καθηγητής του Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ στο Βρετανικό Πανεπιστήμιο Durham University το οποίο κατατάσσεται στην 6η θέση στο Ηνωμένο Βασίλειο και μέσα στα 100 κορυφαία του Κόσμου. Συντάξεις…
Μιλώντας για τη σημερινή ελληνική κοινωνία δεν παραλείπει να τονίσει επίσης, πως «δυστυχώς, όμως, οι οικονομικές μας δυσκολίες με μισθούς και συντάξεις που «εξαντλούνται» πριν τελειώσει ο κάθε μήνας, βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε ότι τα πολυποίκιλα κοινωνικά δράματα, οι κοινωνικές, κοινωνιολογικές, πολιτικές και πολιτιστικές επιπτώσεις του ατομικισμού και του «ωχ-αδερφισμού» πολλαπλασιάστηκαν σε βαθμό που αποτελούν πλέον τον κανόνα και όχι τις εξαιρέσεις του…».
Ο Γιώργος Πιπερόπουλος, γεννήθηκε στην Κατερίνη από προσφυγα εκ Ρωσίας Πόντιο πατέρα και πρόσφυγα Σμυρνιά Μικρασιάτισσα μητέρα. Σπούδασε με υποτροφίες κοινωνιολογία και ψυχολογία στα Πανεπιστήμια της Νέας Υόρκης και της Μασσαχουσέττης των ΗΠΑ, του Σααρμπρούκεν της Γερμανίας και του Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Είναι επίσης διπλωματούχος της Διεθνούς Ακαδημίας Ιατρικής της Συμπεριφοράς, Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής. Σπούδασε και δίδαξε Δίδαξε σε 21 πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης και διετέλεσε στέλεχος και Σύμβουλος μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων και Κρατικών οργανισμών και προγραμμάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις και βραβεία για το επιστημονικό και κοινωνικό του έργο τοσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Είναι τακτικό μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης, της Αμερικανικής Ψυχολογικής και της Κοινωνιολογικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Ακαδημίας Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών, της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας, της Ελληνικής Ψυχολογικής Εταιρείας και Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων. Χριστούγεννα Μιλώντας για τα Χριστούγεννα που έρχονται τονίζει: «Μια φορά και έναν καιρό είχαμε, σχεδόν όλοι οι Έλληνες, τους φίλους και τους κολλητούς να λέμε τα μυστικά μας, να μοιραζόμαστε χαρές που έτσι διπλασιάζονταν και λύπες που μειώνονταν επειδή τις βγάζαμε από το στέρνο με δάκρυα στα μάτια.. Μια φορά και έναν καιρό είχαμε παρέες, εμείς τα παιδιά γονιών που δεν είχαν λεφτά ούτε αυτοκίνητα, αλλά εμείς είχαμε όνειρα πολλά!… Σήμερα μας τύλιξε μια απέραντη μοναξιά, πνιγόμαστε σε εθνική κατάθλιψη, αναιρούμε την ύπαρξή μας σε αριθμούς απίστευτους για «έξω ντέρτια» Έλληνες, δεν λέμε καλημέρα ή καλησπέρα, δεν κοιτάμε ψηλά αλλά ούτε καν σε επίπεδο ματιών τους ανθρώπους που έρχονται από απέναντί μας!».
Εκατοντάδες άρθρα του Γιώργου Πιπερόπουλου, έχουν δημοσιευθεί στον ελληνικό και ξένο τύπο και έχει κάνει πάνω από 2000 ομιλίες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και του εξωτερικού. Εχει στο ενεργητικό του πολυάριθμες επιστημονικές εργασίες, βιβλία και συμμετοχές σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια. Η βιογραφία του περιλαμβάνεται στο Ελληνικό, στο Ευρωπαϊκό και στο Παγκόσμιο «WhoisWho» Έχει υπηρετήσει ως καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Πολέμου (τώρα Ανωτάτη Διακλαδική Σχολή Πολέμου) καθώς και στην Σχολή Διοικήσεως και Επιτελών (Πτέρυγα Ψυχολογικών Επιχειρήσεων και Σχολή Εκπαίδευσης Εκπροσώπων Τύπου του Γενικού Επιτελείου Στρατού), καθηγητής στις σχολές επιμόρφωσης Στελεχών της ΕΛ.ΑΣ και καθηγητής στη Σχολή Εκπαίδευσης Διοικητών Ειρηνευτικών Δυνάμεων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών .
Το βιβλίο του με τίτλο ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ που δημοσιεύθηκε την εποχή της δολοφονίας του εφήβου Αλέξη Γρηγορόπουλου ταρακούνησε το ελληνικό πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο και έγινε «μπεστ σέλλερ». Εικονική πραγματικότητα… Επίσης ο κ. Πιπερόπουλος προσθέτει με έμφαση: «Πέρα από την ανέχεια, όχι την σημερινή «κακιά φτώχεια» που έφεραν οι αποφάσεις των Κυβερνήσεων στην Ελλάδα της τρόικας που ξεπερνά τη στέρηση χρημάτων και αφορά σε συναισθήματα, αξίες και πολιτισμό, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 η «παρέα», τα «κουτούκια» και «πάρτι ρεφενέ σε διαμερίσματα με μωσαϊκά» μας κρατούσαν δεμένους στην πραγματικότητα της ζωής με σάρκα και οστά.
Ζούμε πια σε ένα «χρεοκοπημένο» Κράτος, σε μια ρημαγμένη Οικονομία σε έναν κόσμο που γέμισε πλαστικά και εικονική πραγματικότητα ψηφιακής μορφής χωρίς… σάρκα και οστά, χωρίς τη χαρά και τον πόνο της ζωής, των ανθρώπινων συναισθημάτων, του έρωτα, της αγάπης, του κουτσομπολιού». Φιλότιμο Ο ίδιος δεν παραλείπει να αναφερθεί και στο ελληνικό φιλότιμο, λέγοντας: «Στην πατρίδα μας, πέρα από τα θαλασσόβρεχτα ακρογιάλια, τον καταγάλανο ουρανό, τα ρομαντικά ηλιοβασιλέματα, υποτίθεται ότι «είχαμε» (αποφεύγω επιμελώς τον… ενεστώτα) και το μοναδικό στην υφήλιο χαρακτηριστικό γνώρισμα που το ονομάζουμε…φιλότιμο και δεν μεταφράζεται σε άλλη γλώσσα με…τίποτε! Γενιές ολάκερες γαλουχηθήκαμε με τούτη τη μοναδική στον κόσμο έννοια, την πλέον δυσνόητη σε κάθε άλλη γλώσσα που μιλιέται στον πλανήτη μας το…φιλότιμο! Τώρα κάπου τα μπερδέψαμε με τους χρόνους και το συντακτικό, με τις σύγχρονες κοσμοθεωρίες ντόπιες ή από Εσπερία – και τώρα τελευταία και από Άπω Ανατολή προερχόμενες – και τα τρέχοντα συστήματα αξιών και, αναρωτιέται κανείς, εύλογα: Φιλότιμο έχουμε; Είχαμε; Νομίζουμε, μήπως, ότι είχαμε; Αξιοπρέπεια έχουμε; Είχαμε; Νομίζουμε, μήπως ότι είχαμε;».
«Καληνύχτα Ελλάδα…» Για να καταλήξει τονίζοντας: «Πικρό ποτήρι η φτωχοποίηση ενός Λαού που πίστεψε ότι είναι… πλούσιος και αφού μέχρι το 2008 κοιμόταν «εμίρης» από το 2010 και μετά ξυπνά ως κακομοίρης! Πολύ πιο πικρό το ποτήρι της διαπίστωσης ότι μας τελειώσανε και στο αξιακό σύστημα και στις ανθρώπινες σχέσεις και στον αμοιβαίο σεβασμό… Θα αργήσει φοβάμαι πολύ το ποθητό «Καλημέρα Ελλάδα» καθώς βυθιζόμαστε καθημερινά πιο βαθιά στο «Καληνύχτα Ελλάδα…»
