«Ανέχεια» τότε, «Φτώχεια» τώρα!...

                                                                            Στα Blogs 31 Ιουλίου & 1 Αυγούστου 2020

     

   Τα τελευταία 3 χρόνια αρχίσαμε να χαμογελάμε, αυξήθηκε ο τουρισμός και οι ελπίδες για ανάκαμψη, φάνηκε λίγο φως στο τέλος του τούνελ και ΞΑΦΝΙΚΑ μας προέκυψε η πανδημία covid-19 και το lockdown και αρχίζω να φοβάμαι ότι από τον ερχόμενο χειμώνα θα αυξηθούν και πάλι τα συσσίτια σε Ενορίες και Δήμους της Πατρίδας και οι ουρές αυτών που θα προσέρχονται για να φάνε ένα πιάτο φαγητό θα μακραίνουν ολοένα και περισσότερο από εβδομάδα σε εβδομάδα, από μήνα σε μήνα…

     Εύχομαι ολόκαρδα και ειλικρινά η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη φορά να αποδείξει έμπρακτα και χωρίς κερδοσκοπικού χαρακτήρα πολιτικές και οικονομικές στρατηγικές ότι ΕΙΝΑΙ πράγματι Ένωση Λαών και όχι απλά μια Οικονομική-χωρίς σύνορα Κοινότητα!

     Η δική μου γενιά έζησε και είδε πολλά αλλά η απροσδόκητη πανδημία με την αυστηρή εφαρμογή lockdown είναι μια ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό-οικονομική πραγματικότητα που ξεπερνά τα όρια εφιαλτικών ονείρων.

     Γυρνάμε ξανά στην…φτώχεια;

     Λέει, κατηγορηματικά, το σχετικό Ινδικό δίστιχο Tiruvalluvar’s Tirukural, 

     «Ρωτήστε τι είναι πιο άθλιο από το να είσαι φτωχός, και η απάντηση είναι ότι μόνο η φτώχεια πονάει όπως η φτώχεια…»

     Δεν το είπε ο Αρχιεπίσκοπος Ελλάδος, ούτε κανένας άλλος Έλληνας Μητροπολίτης, αλλά το κατέθεσε επιγραμματικά ο Αρχιεπίσκοπος της Βραζιλίας Dom Helder Camara, συνθέτοντας ένα σύγχρονο «σλόγκαν»:

     «Όταν δίνω τροφή στους φτωχούς, με λένε άγιο. Όταν ρωτάω γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή, με λένε κομμουνιστή…».

     Αναφέρθηκε πρόσφατα το περιστατικό του 9-χρονου κοριτσιού που λιποθύμησε από πείνα στη Ρόδο.

     Την τελευταία δεκαετία «τρόικας και θεσμών» είδαμε να λιποθυμούν από την πείνα πολλά Ελληνόπουλα μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, ενώ πολλά εγκατέλειψαν τα σχολεία.

Ανιχνεύοντας 4 αξιοσημείωτα κίνητρα της συμπεριφοράς μας

   
                                                                                Στα Blogs 23, 24 & 25 Ιουλίου, 2020
     

Σε μια σύνθεση θεωρίας και εμπειριών τέσσερις έννοιες, αναγνώριση, ανταπόκριση, ασφάλεια και νέες εμπειρίες, παρέχουν ένα χρήσιμο ερμηνευτικό πλαίσιο της ατομικής συμπεριφοράς μας στο οποίο χρειάζεται να προστεθεί η ειδοποιός διαπίστωση ότι, μολονότι διαφέρουμε ως άτομα, παραμένει κοινός ο παρονομαστής της ανθρώπινης φύσης μας…

     

     Η υποκειμενική ανθρώπινη ανάγκη να πετύχουμε ένα επιθυμητό επίπεδο αναγνώρισης ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας μέσα στην οικογένεια, ιδίως όταν συνυπάρχουν ένα ή περισσότερα αδέλφια ή αδελφές, συνεχίζει με περισσότερη ένταση στα παιδικά και εφηβικά χρόνια, και γίνεται σημαντικό κίνητρο συμπεριφοράς και σε πιο ώριμες ηλικίες.

     

     Ο Νεοζηλανδός Edmund Hillary ήταν επαγγελματίας μελισσοκόμος με χόμπι την ορειβασία και αφού σκαρφάλωσε στις ψηλότερες κορυφές βουνών της γενέτειράς του και στις Άλπεις το πρωί της 29ης Μαΐου 1953 ήταν ο πρώτος στην ιστορία της ανθρωπότητας ορειβάτης που μαζί με τον καταγόμενο από το Νεπάλ Tenzing Norgay έφτασαν στην αποκαλούμενη «κορυφή του κόσμου».

     

     Η επιτυχία του Edmund Hillary ανακοινώθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις χώρες - μέλη της Βρετανικής Κοινοπολιτείας παραμονές της στέψης και ενθρόνισης της Βασίλισσας Elizabeth II, η οποία τον έχρισε ιππότη του Στέμματος απονέμοντάς του τον τίτλο του «Sir».

     

     Όταν οι δημοσιογράφοι ζήτησαν από τον Sir Edmund Hillary να τους εξηγήσει τι τον ώθησε να σκαρφαλώσει στη «στέγη του κόσμου», εκείνος απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια και δελφικό συμβολισμό: «Επειδή ήταν εκεί!…»

«Χάρισμα» και «Χαρισματικοί Ηγέτες»

                                                                                   
                                                                                   Στα Blogs 20, 21 & 22 Ιουλίου, 2020

     

Στην ιστορία της ανθρωπότητας υπήρξε και θα συνεχίσει να είναι εμφανής ο ρόλος των ηγετικών προσωπικοτήτων, τόσο στη δημιουργία θρησκευτικών, φιλοσοφικών δομών:  Χριστιανισμός, Μωαμεθανισμός, Βουδισμός, Κομφουκιανισμός, όσο και σε θέματα πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης και επιβολής: Μέγας Αλέξανδρος, Ιούλιος Καίσαρ, Ναπολέων.

     

     Φέρνω σήμερα στην προσοχή σας πρόσφατες ερευνητικές προσπάθειες οι οποίες επαναφέρουν στο προσκήνιο του 21ου αιώνα την αρχαϊκή έννοια του τύπου ηγέτη που είχαν περιγράψει οι αρχαίοι Έλληνες με τον όρο «χαρισματικός ηγέτης».

     

     Την έννοια του «χαρίσματος» και τον τύπο του «χαρισματικού ηγέτη» έφερε στο επιστημονικό προσκήνιο τον περασμένο αιώνα ο μεγάλος Γερμανός κοινωνιολόγος Max Weber ο οποίος παρουσιάζοντας την συγκεκριμένη κλασική ελληνική έννοια «Εξουσίας» έγραψε:

     

     «Το χάρισμα είναι μια συγκεκριμένη ποιότητα μιας ατομικής προσωπικότητας βάσει της οποίας ξεχωρίζει από τους άλλους και αντιμετωπίζεται ως προικισμένος με υπερφυσικά, υπεράνθρωπα ή τουλάχιστον ειδικά εξαιρετικές δυνάμεις, ικανότητες και ιδιότητες. Αυτά τα χαρακτηριστικά του χαρισματικού ηγέτη δεν είναι προσβάσιμα από το συνηθισμένο άτομο, αλλά θεωρούνται ως θεϊκής προέλευσης ή ως υποδειγματικά, και βάσει αυτών το άτομο αντιμετωπίζεται ως ηγέτης, και συγκεκριμένα ως χαρισματικός ηγέτης».

     

     Σίγουρα με αφορμή τις δύσκολες εποχές που ζούμε με την πανδημία covid-19 πολλοί από εμάς αναζητούμε σε διεθνές επίπεδο τους «χαρισματικούς ηγέτες». Σχετικές, όμως, ψυχό-κοινωνικές έρευνες επισημαίνουν ότι το χάρισμα έχει και συναφείς... κακοτοπιές.

Φιλία: Αγαθό σε ανεπάρκεια στην εποχή μας;

                                                                                    Στα Blogs 16, 17 & 18 Ιουλίου, 2020

     

     Μπροστά μας το τρίτο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου, κλειστά τα Σχολεία και υπερβαίνοντας τα μεγέθη των άρθρων που καταθέτω 2 φορές την εβδομάδα και με περισσή ευγένεια των διαχειριστών φιλοξενούνται εδώ στο αγαπητό σας blog καταθέτω ένα αρκετά μεγάλου μεγέθους άρθρο επειδή μεγάλου μεγέθους είναι και το αντικείμενο - Η Φιλία!....

     

     Οι αρχαίοι μας πρόγονοι διαπίστωναν ότι «όμοιος ομοίω αεί πελάζει...» ενώ εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες ανέκαθεν λέγαμε «πες μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι...».

     

     Θα σας ξαφνιάσω σήμερα με την ευγενική προτροπή «κοίτα τον φίλο σου για να καταλάβεις ποιος…είσαι!»

     

     Στην εποχή μας, μετά την πανδημία covid-19 και μετά την υποταγή μας το 2010 στα καταστροφικά Μνημόνια, εγωπάθεια, κυνισμός και συναισθηματική ρηχότητα, συνεπικουρούμενα και από τη διάχυτη ανασφάλεια και το υπαρξιακό άγχος, αντί να δρουν θετικά και να μας καθοδηγούν στη σύναψη φιλικών σχέσεων (που θα βοηθήσουν να μειωθεί η οδυνηρή μοναξιά και η αλλοτρίωσή μας) δυστυχώς δρουν ανασταλτικά, εντείνοντας την απομόνωσή μας, διογκώνοντας επικίνδυνα την εσωστρέφειά μας και τις εξαρτήσεις μας από το κορυφαίο Μέσο Μαζικού Εκμαυλισμού: την τηλεόραση.

     

     Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά όντα και η διαπίστωση του Αριστοτέλη για την “αγελαία φύση” μας έχει επιβεβαιωθεί με  σύγχρονες έρευνες από εμάς τους επιστήμονες της συμπεριφοράς, καθώς δεν μας αρκεί η διαπίστωση ούτε και η ανάλυση των απώτερων νοημάτων που περικλείονται στην παροιμιακή φράση «όμοιος ομοίω αεί πελάζει...»

     

     Τρία επίμαχα πρόσθετα ερωτήματα σχετίζονται με τη διαχρονική ισχύ και τις προϋποθέσεις αυτής της θέσης, το γιατί, το πότε και το κάτω από ποιες συγκεκριμένες συνθήκες «ο όμοιος αναζητεί τον όμοιο...». 

Πολίτες, Κόμματα, Κράτος!... Και η Πατρίδα;

                                                                                          
                                                                          Στα Blogs 13, 14 & 15 Ιουλίου, 2020

     

    Με αφορμή το νέο «μπάχαλο σκανδαλολογίας» στην πολιτική μας καθημερινότητα θα αναφερθώ σήμερα στα πολιτικά Κόμματα που αποτελούν απαραίτητο συστατικό κάθε Δημοκρατίας και ιδιαίτερα στο ρόλο τους στη διαμόρφωση σχέσεων Πολιτών- Κράτους.

     

     Στην πατρίδα μας οι σχέσεις Κράτους - Πολιτών υπήρξαν ανέκαθεν, όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά εάν τις δούμε με ένα πρίσμα υπερβολής ίσως και ψυχοπαθολογικές. Η παθολογική συμπτωματολογία αυτής της σχέσης (που τα βαθύτερα αίτιά της μόνιμα και σφαλερά ανάγονται ή στην Τουρκοκρατία ή σε ξένους…δακτύλους, και τελευταία σε ψεκασμούς και ληγμένα που έχουν επηρεάσει, έλεος πια, ακόμη και το DNA μας) συνίσταται στην εντυπωσιακή αντίφαση της συμπεριφοράς του πολίτη απέναντι στον ασφυκτικό έλεγχο του Κομματισμού.

     

     Έτσι, ενώ οι Έλληνες θεωρούσαμε και συνεχίζουμε να θεωρούμε το Κράτος ως «καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και άσπλαχνο αφεντικό» ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό Κράτος ως «τον στοργικό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, ως μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό μας Κόμμα για να αρμεχτεί από τα…δικά μας παιδιά».

     

     Με άλλα λόγια, γενιά μετά από γενιά, οι Έλληνες αναπτύξαμε μια ιδιόμορφου τύπου ψυχοπαθολογική συμπεριφορά, σαδομαζοχιστικών τάσεων, όπου περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος το οποίο αντιμετωπίζουμε με καχυποψία αλλά και με εμφανή συμπτώματα παράνοιας άσχετα με το που ανήκουμε Κομματικά!

Ιούλιος 2020 - Η Αγία Σοφία ξανά Τζαμί!...

                                                               
                                                                                   Στα Blogs 10, 11 & 12 Ιουλίου, 2020
     

    Δύσκολος μήνας για τον Ελληνισμό ο Ιούλιος και «δύσκολος» σύμμαχος για τη Δύση ο Τούρκος Πρόεδρος κ Ερντογάν…

     

    10 Ιουλίου σήμερα και το Τουρκικό ΣτΕ αποφάσισε ότι ήταν παράνομη η πράξη που άλλαζε το καθεστώς χρήσεως της Ιστορικής (Μνημείο ΟΥΝΕΣΚΟ) χρήσης της Αγίας Σοφίας από τον Κεμάλ το 1934 που την έκανε Μουσείο μετατρέποντάς της από Τζαμί…

     

     Δύσκολος πολιτικός για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Δύση και τον ΟΗΕ ο Τούρκος Πρόεδρος και θα περιμένω τώρα να δω αντιδράσεις αφού, πριν ακόμη «στεγνώσει η μελάνη» της απόφασης του Τουρκικού ΣτΕ, ΑΜΕΣΑ ο κ Ερντογάν υπέγραψε το σχετικό προεδρικό διάταγμα.

     

     Δύσκολος μήνας ο Ιούλιος για τους Έλληνες καθώς φέρνει στη μνήμη μας την 15η Ιουλίου 1965, ημέρα ουσιαστικά υποχρέωσης σε παραίτηση του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου που έμεινε στην ιστορία ως «Ημέρα της Αποστασίας» ή «Ημέρα των Ιουλιανών» και «Ημέρα του Βασιλικού Πραξικοπήματος».

     

     Δύσκολος μήνας ο Ιούλιος καθώς φέρνει στο νου το κίνημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου της 15ης Ιουλίου 1974 που έδωσε στην Τουρκία το έναυσμα που χρειαζόταν προφασιζόμενη το άρθρο 4 της Συνθήκης Εγγυήσεων για να πραγματοποιήσει τον Αττίλα-1 με την απόβαση Τουρκικών στρατευμάτων στη Μεγαλόνησο στις 20 Ιουλίου του 1974…

     

     Δύσκολος μήνας ο Ιούλιος καθώς από την ερχόμενη Δευτέρα 13 Ιουλίου και για τα επόμενα 2,5 έτη Πρόεδρος του Eurogroup των 19 χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν ως Εθνικό νόμισμα το «ευρώ» θα είναι ο Ιρλανδός Υπουργός Οικονομικών κ Paschal Donohoe και όχι η Ισπανίδα Υπουργός Οικονομικών κ Nadia Calviño την οποία ήθελε ο Ευρωπαϊκός Νότος και συγκεκριμένα η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και Πορτογαλία.

     

     Για την Αγία Σοφία ΣΟΒΑΡΕΣ αντιδράσεις από Ε.Έ. και «Δύση» ΔΕΝ περιμένω…

     

     Άλλες 20 μέρες για να τελειώσει ο Ιούλιος…

    

     Έχει και κάτι άλλο κατά νου ο κ Ερντογάν;

Γλώσσα του σώματος: μικρά, σημαντικά μυστικά…

                                                                                           Στα Blogs 9, 10 & 11 Ιουλίου, 2020
     

Το σημερινό κείμενο είναι μια σύντομη αναφορά στη «γλώσσα του σώματος», την οποία παρουσιάζω εκτενέστερα στη διεθνή έκδοση του βιβλίου μου στην αγγλική γλώσσα, το οποίο οι φίλες και οι φίλοι αναγνώστες του blog μπορούν να «κατεβάσουν» ΔΩΡΕΑΝ από το διαδίκτυο χρησιμοποιώντας τον παρακάτω σύνδεσμο:

http://bookboon.com/en/fundamentals-of-communication-p-r-and-leadership-ebook

     Σημειολογικά, άλλο πράγμα ο γραπτός λόγος (τα γραπτά μένουν και μπορείς να τα εξετάσεις ξανά και ξανά αποκρύπτοντας θέματα που δεν επιθυμείς ως συγγραφέας να γίνουν αντιληπτά) και άλλο ο προφορικός, που εκφέρουμε χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του στόματος η οποία, όπως λέει ο λαός μας, «κόκαλα δεν έχει και… κόκαλα τσακίζει».

     Στο σημερινό μου κείμενο δεν θα σταθώ στη δύναμη και τις αδυναμίες του γραπτού και του προφορικού λόγου, αλλά θα επικεντρωθώ στην απίστευτη δύναμη του ανελέητου τηλεοπτικού φακού, που απογυμνώνει και τον πλέον καλά εκπαιδευμένο να «κρύβεται» από αδιάκριτα-κριτικά μάτια «πρωταγωνιστή» οποιουδήποτε παλκοσένικου.

     Στην εποχή της εικόνας και των παρελκόμενων της εικονικής πραγματικότητας που δημιουργεί η ψηφιακή επικοινωνία, με κυρίαρχο μέσο την τηλεόραση, (την οποία έχω ήδη χαρακτηρίσει ως το κορυφαίο διεθνώς «Μέσο Μαζικού Εκμαυλισμού») μπορεί κανείς να μαγνητοσκοπήσει και να αναλύσει καρέ-καρέ κάθε κίνηση, κάθε μυϊκή σύσπαση του προσώπου, κάθε υπερβολή στη φυσική - σωματική οντότητα όλων όσων εκτίθενται στον ανελέητο τηλεοπτικό φακό.

Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Κινέζοι & άλλοι…

                                                                         
                                                                                             Στα Blogs 6, 7 & 8 Ιουλίου, 2020

     

     Ελπίζω να μην παρεξηγηθεί ο τίτλος του σημερινού μου κειμένου καθώς παραφράζω την εκφώνηση του Χατζηαβάτη από το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τίτλο «Το Μεγάλο μας Τσίρκο»: (Κέδρος, Αθήνα 2010, απόσπασμα ‘Ο Καραγκιόζης Βασιλιάς’ σελ. 96-100).

    

     «ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Δανοί, Γερμανοί, Ισπανοί, Αμερικανοί, ορθόδοξοι, διαμαρτυρόμενοι, καθολικοί… Ζητείται βασιλεύς διά χώραν πτωχήν, αλλά ενάρετον, με λαμπράς οικογενειακάς αρχάς και παραδόσεις, ολίγον μεταχειρισμένην, αλλά ωραίαν και εις καλήν κατάστασιν! Οι ενδιαφερόμενοι δέον να έχουν τα εξής προσόντα: Να μην ομιλούν ελληνικά, να είναι ελέω Θεού γαλαζοαίματοι, να είναι ξανθοί, χαριτωμένοι και εύθυμοι διά να ευθυμήσει και η δύστυχος Ελλάς. Μισθός ικανοποιητικός, ώραι εργασίας κατόπιν ειδικής συμφωνίας. Διά περισσοτέρας πληροφορίας απευθυνθείτε εις τα συμμαχικάς κυβερνήσεις».

     

     Σαφώς στην Ελλάδα ΔΕΝ έχουμε Βασιλιάδες εδώ και μισό αιώνα αλλά μη μου πει κανείς ότι δεν έχουμε αρκετές  ντόπιες οικογένειες που, κατέχοντας τεράστιες περιουσίες, ζούνε πολύ… «Βασιλικά!..»

     

     Τώρα ξαφνικά, δέκα χρόνια μετά την επιβολή των τραγικών για την Ελλάδα, την Ελληνική Οικονομία και τους Έλληνες Μνημονίων, ειλικρινά τρέμω με τη σκέψη στην μετά-covid-19 εποχή να μας επιβληθεί από Δανειστές σύμφωνα με κάποιους και 4ο, σύμφωνα με άλλους και 5ο Μνημόνιο, για να…Σωθούμε!.. 

     

     Ανέκαθεν υπήρχαν συμπολίτες μας που διαλαλούσαν ότι αποτελούμε απλά και μόνο μια «αποικία» για τους Δυτικούς, Ευρωπαίους και άλλους, Συμμάχους μας.

Ζεις στο «σήμερα», στο «χθες» ή στο «αύριο;»…

                                                                   
                                                                                       Στα Blogs 2, 3 & 4 Ιουλίου, 2020
     

      Σας προσκαλώ σήμερα, όπως δηλώνει και ο τίτλος του άρθρου μου σε ένα διαφορετικού τύπου ψυχό-κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό προβληματισμό. Συγκεκριμένα το σημερινό μου κείμενο επικεντρώνεται στην εγκράτεια, στην ικανότητα που ο καθένας και η καθεμιά μας είχαμε και έχουμε να μπορούμε να αναβάλουμε την άμεση ικανοποίηση των αναγκών και των επιθυμιών μας. Η συγκεκριμένη ικανότητα συνιστά μια ειδοποιό διαφορά ως στοιχείο της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μας, εμφανίζεται αρχικά στα νηπιακά μας χρόνια και μας συνοδεύει σε όλη τη ζωή μας.

     Θέλω να πιστεύω ότι στον στενό σας οικογενειακό κύκλο και στον ευρύτερο κύκλο φίλων και συναδέλφων σίγουρα έχετε συναντήσει κάποια άτομα που ζούνε το «σήμερα», κάποια άλλα που προσανατολίζονται στο «αύριο» και εκείνα που έχουν «κολλήσει στο χθες».     

     Πέντε δεκαετίες πριν ο Dr Walter Mischel, διακεκριμένος ψυχολόγος ερευνητής και η ομάδα του στο Πανεπιστήμιο Stanford της Πολιτείας της Καλιφόρνια, δημοσίευσαν κάποια εντυπωσιακά ευρήματα από την διαχρονική τους έρευνα με 4χρονα παιδιά νηπιαγωγείων.

     Στα πλαίσια στρατηγικής των πειραμάτων οι ερευνητές παρουσίαζαν στα παιδιά μια πιατέλα γεμάτη με τα πολύχρωμα τα γνωστά σπογγώδη γλυκά (marshmallows) και τα «προκαλούσαν», λέγοντας:

     «Μπορείτε να διαλέξετε όποιο χρώμα marshmallow σας αρέσει και να το φάτε τώρα ή μπορείτε να το αφήσετε για να το φάτε λίγο αργότερα και τότε θα σας δώσουμε να φάτε… δύο».

Χρειαζόμαστε, ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ, Εθνικούς Ευεργέτες και Φιλέλληνες!...

                                                 
                                                                        Στα Blogs 29 & 30 Ιουνίου, 2020
    

      

     Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους και ιδιαίτερα στην 9-χρονη Ροδίτισσα που λιποθυμώντας από πείνα φάνηκε ότι κατάφερε να διαταράξει, έστω για λίγο, εκείνους και εκείνες που σε εποχή κρίσης απολαμβάνουν τον Εθνικό μας λήθαργο του «ωχαδερφισμού»!..

     

     Ξεκινώ ανορθόδοξα το σημερινό μου κείμενο και χωρίς παρεξήγηση σας καλώ ευγενικά καθώς το διαβάζετε να ακούτε το γνωστό λαϊκό άσμα (πιέστε τον σύνδεσμο):

https://www.youtube.com/watch?v=CBbi5wB_oos

     10.816.286 άτομα, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, κατοικούσαν στην Ελλάδα και από αυτούς το 91,6%  Έλληνες (9.904.286) και το υπόλοιπο (912.000) αλλοδαποί…

    Το 2018 είναι το τελευταίο έτος απογραφής και σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία της Ελληνική Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) σε αυτήν την ευλογημένη με απίστευτες φυσικές ομορφιές, αιματοβαμμένη ελληνική γη οι αριθμοί αναδεικνύουν ψυχρά το γεγονός ότι είχαν γεννηθεί 86.440 παιδιά, από τα οποία το 87.3% από Ελληνίδες και το 14.7% από αλλοδαπές μητέρες.

     Από τα 86,440 παιδιά τα 44,525 ήταν αγόρια και τα 41,925 ήταν κορίτσια.

     Το 2018 οι θάνατοι που καταγράφηκαν ήταν 120.297, δηλαδή είχαμε 33,857 περισσότερους θανάτους από γεννήσεις, καταλήγοντας σε αρνητική φυσική αλλαγή του πληθυσμού της Πατρίδας μας…

      Σίγουρα, όμως, ο αριθμός των αλλοδαπών που ΔΕΝ καταμετρούνται με στατιστική ακρίβεια έχει αυξηθεί θεαματικά με την είσοδο και παραμονή εδώ των αμέτρητων χιλιάδων λαθρομεταναστών και προσφύγων…

     Δεν έχω τον τρόπο να μετρήσω και να σας πω πόσοι από τους κατοίκους της Πατρίδας μας, Έλληνες πολιτικοί, επιχειρηματίες, διανοούμενοι και απλοί πολίτες και αλλοδαποί, ήταν και παραμένουν φιλέλληνες αλλά, όπως δείχνει η θλιβερά πικρή πραγματικότητα στην Ελλάδα του 2020, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, υπάρχει δραματική έλλειψη Εθνικών Ευεργετών…