Είδε όνειρο ο φίλος μου ο Τάκης ότι ζούσαμε μέρες λαμπρές με το Κύπελλο στο EURO…
Και ο
φίλος μου ο Γιάννης είδε όνειρο με φωτεινές νύχτες στους Ολυμπιακούς της
Αθήνας…
Και ο
φίλος μας ο Δημήτρης είδε έναν εφιάλτη με κίνδυνο χρεοκοπίας κάπου στο
Καστελόριζο…
Και με
την σειρά μου διηγήθηκα στην παρέα, χρονιάρες μέρες Μεγάλης Εβδομάδας του 2017,
ένα όνειρο που δεν λέει να φύγει από το
μυαλό μου και ας πέρασαν ώρες από την προηγούμενη νύχτα που το είδα…
Βρέθηκα
στα καλά καθούμενα σε μια χώρα όπου η
λέξη «ευλογία» ήταν πενιχρή στην προσπάθεια περιγραφής της φυσικής καλλονής που
την χαρακτήριζε…
Ατέλειωτες ακρογιαλιές, αμέτρητα μικρά και μεγάλα νησιά, να λούζονται
στον ήλιο καθώς η θάλασσα τα χαϊδεύει ασταμάτητα…
Ψηλά και
πολύ ψηλά βουνά στολισμένα με καταπράσινα δάση, πεδιάδες και μαζί οροπέδια για
να μεγαλώνουν ευλογημένα φρούτα, λαχανικά, εσπεριδοειδή, στάρια και πολλά άλλα
δημητριακά…
Νύχτες
μαγικές κάτω από τον έναστρο ουρανό, χειμώνας χωρίς πολλές παγωνιές, άνοιξη
χαρά θεού.
Και σε
αυτό «το περιβόλι του Θεού» είδα να κατοικεί ένας Λαός «περιούσιος» περήφανος
για το παρελθόν του που χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας, περήφανος για
τους προγόνους, περήφανος για την διαχρονική προσήλωσή στη Λευτεριά και στη
Δικαιοσύνη…
--- Λαός που
τραγουδούσε ότι «ο τράχηλος του ζυγό δεν υποφέρει»
--- που
πολέμησε επίδοξους κατακτητές από τα βάθη της Ιστορίας μέχρι προχτές,
--- που
αντιστάθηκε στην καταπίεση και την υποβολή,
----που τσάκισε τον φασισμό εκεί στα ψηλά βουνά με
τα καταπράσινα δάση…
---- που με τραγούδι κατόρθωνε να μειώνει τον πόνο,
αυξάνοντας τη χαρά,
---- που γέννησε τον φτερωτό θεό του έρωτα
---- που όργωσε θάλασσες, διάβηκε πεδιάδες,
σκαρφάλωσε σε χιονισμένα βουνά δίνοντας φως και γνώση και Τέχνες εκεί που
έλειπαν, βελτιώνοντας τα εκεί που ήδη υπήρχαν…
Είδα αυτό
το περιβόλι να μαραζώνει, τον περήφανο Λαό να κλαίει τη μοίρα του καθισμένος
στα καφενεία, στις καφετέριες και στους σπιτικούς καναπέδες, να ψάχνει την
ΕΛΠΙΔΑ εισπράττοντας «Θα, Θα, Θα…» να γονατίζει εξουθενωμένος από την
απογοήτευση, το ψέμα, τη λαμογιά…
Είδα αυτόν
τον «περιούσιο» Λαό κομμένο στα τρία:
---- με ένα τρίτο όπου τις κεφαλές κοσμούν άσπρα
μαλλιά και Τραπεζικοί λογαριασμοί σχεδόν
μηδενισμένοι…
--- με ένα τρίτο να «νομίζει ότι εργάζεται και ότι
αμείβεται» παραδεχόμενο ότι το αύριο θα είναι χειρότερο από το σήμερα που είναι
χειρότερο από το χτες…
--- και το «τρίτο» τρίτο να οδηγεί πανάκριβα
αυτοκίνητα, να χαίρεται ακρογιαλιές και νυχτερινά μαγαζιά, να ζει
αποδεικνύοντας «πέραν κάθε αμφιβολίας» ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΧΑΜΠΑΡΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ
ΣΥΜΒΑΙΝΕΙΣ ΣΤΑΑΛΛΑ ΔΥΟ ΤΡΙΤΑ…
Μετά ξύπνησα και εδώ και πολλές ώρες
σκέφτομαι «τι χαζό όνειρο είδα…»
Σκέφτομαι
ότι τέτοια χώρα και τέτοιος Λαός που είδα στο όνειρό μου μάλλον ΔΕΝ υπάρχουν…
Αλλά
καθώς είμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα που φέτος, 16 Απρίλη του 2017, το Άγιο Πάσχα συμπίπτει
για ΟΛΗ τη Χριστιανοσύνη στην οποία ανήκουν και οι… «ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ» μας,..
Σας
εύχομαι Συν-Έλληνες, από βάθος καρδιάς ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ…
Αυτά που
είπα για χώρα «περιβόλι του Θεού» και
«περιούσιο Λαό»…
Ήταν … ΟΝΕΙΡΟ!...
