Στα Blogs 14, 15 & 16 Δεκεμβρίου, 2020
Με άλλα λόγια καθώς τα μάτια των
αναγνωστών βλέπουν τον τίτλο να ανοίγει η όρεξη με τη γνωστή σιωπηρή προτροπή
στους αναγνώστες: «συνεχίστε να διαβάζετε περισσότερα».
Ο σημερινός μου τίτλος αναδεικνύει τον
συγκεκριμένο προβληματισμό και μαζί το περιεχόμενο του άρθρου μου καθώς ακούω,
όχι πια σε καθημερινή βάση, αλλά κάθε φορά που συνομιλώ με συμπολίτες μας την
ίδια ερώτηση:
«Γιατί με τόσα που…μας κάνουν ΔΕΝ αντιδρούμε εμείς οι
Έλληνες;»
«Γίναμε καλοπερασάκηδες και τεμπέληδες και
αράξαμε στους καναπέδες!».
Είναι αυτό μια σοβαρή «αιτιολογία» όταν τυλιγόμαστε με κουβέρτες καθώς
κλείσανε τα κοινόχρηστα καλοριφέρ και για πολλούς δεν υπάρχει πια χρήμα όχι για
πετρέλαιο ή θερμάστρες αλογόνου, αλλά ούτε για…καυσόξυλα;
«Μας ψεκάζουν…» λένε κάποιοι άλλοι αιτιολογώντας την απίστευτη υπομονή
του ελληνικού Λαού που ξεπερνά εκείνη του Βιβλικού Ιώβ!…
Όχι, δυστυχώς, δεν μας…ψεκάζουν!.. Ξεχάστε αυτή την
εξήγηση…
Και τι θα θέλατε να κάνουμε;
Πριν μια δεκαετία μας επέβαλαν τα οδυνηρά
Μνημόνια, στην συνέχεια μαζευτήκαμε στις πλατείες, γέμισε με κόσμο το Σύνταγμα
και μια και δυο και τρεις φορές.
Μετά οι τότε «Κρατούντες» μας ρημάξανε στα
χημικά και στο ξύλο, αντισταθήκαμε, κουραστήκαμε και τώρα πια «αραχτοί» στον
καναπέ μετράμε τον πληγωμένο εγωισμό μας! Πολύ ωραία εξήγηση εμπλουτισμένη με
μια δόση αυτάρεσκου «ηρωισμού»…
«Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει…κρεμαστάρια!..»
Δέκα χρόνια πριν τα «παράτησε» ο κ
Παπανδρέου αδυνατώντας να επαληθεύσει το ιστορικά-ανιστόρητο «λεφτά υπάρχουν»,
δοκιμάσαμε τον τεχνοκράτη κ Παπαδήμο (που αργότερα έγινε και θύμα τρομοκρατικής
ενέργειας).
Ακολούθησαν στο Εθνικό Πιλοτήριο, στη γέφυρα
διακυβέρνησης του ωραίου σκάφους που λέγεται ΕΛΛΑΣ οι κκ Σαμαράς, Βενιζέλος,
Κουβέλης και Καρατζαφέρης και είδαμε τα «γκρίζα» χάλια μας να γίνονται «μαύρα».
Στη συνέχεια ακούστηκε η φωνή του κ
Τσίπρα, με πρίμο σεκόντο τον κ Καμμένο, υποσχόμενοι «να σκίσουν τα μνημόνια» και τα άλλα…κακά!
Αιώνιοι εραστές, εμείς οι Έλληνες, όσων
υπόσχονται ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, τα χάψαμε!..
Θυμηθείτε τις δυο ραγδαίες εκλογικές
αναμετρήσεις Ιανουάριο και Σεπτέμβριο 2015 όταν
δώσαμε την Εξουσία «για πρώτη φορά στην…Αριστερά» τιμωρώντας Πράσινους και Μπλε.
Στη συνέχεια «η πρώτη φορά…Αριστερά» σε εκπληκτικά αγαστή συνεργασία με τους ΑΝΕΛ υπόσχονταν
ΤΕΛΟΣ της οικονομικής και ψυχοκοινωνικής μας ταλαιπωρίας αλλά μάλλον απέτυχαν
να μας ανασύρουν από την απαξίωση…
Άντε
ομαδικά, πλέον, οι κάποτε πράσινοι και μπλε και τώρα πια …πολύχρωμοι με κόκκινο
στο φόντο, να γίνουμε για πολλοστή φορά…κοψοχέρηδες!
«Δεν φταίμε εμείς,» είπαν αιτιολογώντας την πράξη τους στον Θεό οι πρωτόπλαστοι, «το φίδι μας…εξαπάτησε!»
Και πριν από ενάμιση χρόνο με τον τουρισμό
να φέρνει απρόσμενα έσοδα στις εκλογές του 2019 επιλέξαμε την Κυβέρνηση του κ
Μητσοτάκη…
Από τον Μάρτιο και μέχρι άγνωστο πότε οι
Έλληνες που με τόση αυταρέσκεια τραγουδούσαμε: «Ο Τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει» στεκόμαστε με τόση υπομονή στις ουρές δωρεάν συσσιτίων,
στα γραφεία του ΟΑΕΔ, και στις κατά τόπους Δ.Ο.Υ. και να ψελλίζουμε ψιθυριστά, «Σφάξτε μας ΘΕΣΜΟΙ να…αγιάσουμε;»
Πώς συμβιβάζεται η περηφάνια μας, ο
Εθνικός μας «τσαμπουκάς», ο αυθορμητισμός μας και η τάση μας για
επαναστατικότητα με αυτή την συμπεριφορά ηττοπάθειας, άνευ όρων παράδοσης και
οσφυοκαμψίας που ξαφνιάζει τους εκτός Ελλάδας εχθρούς μας και φέρνει δάκρυα σε
φίλους;
Μία σοβαρού επιπέδου επιστημονική
αξιολόγηση της ψυχοκοινωνικής μας κατάστασης, πέρα από τις ανόητες
«αιτιολογίες» των «ξένων δακτύλων» και της επιβάρυνσης του εθνικού μας DNA με εναέριους ψεκασμούς, μας προσφέρει η θεωρία «της γνωστικής ασυμφωνίας» (cognitive dissonance) του Αμερικανού ψυχολόγου Leon Festinger.
Σύμφωνα με την θεωρία ένα άτομο ή μια
ομάδα μπορεί να διατηρούν συνειδητά τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά
αντικρουόμενα στοιχεία, και να συμπεριφέρονται επηρεαζόμενο από αυτά.
Με άλλα λόγια οι άνθρωποι έχουμε την
ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη διάταξη και
ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα, εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες
αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, πραγματικές ή συμβολικές.
Οι
άνθρωποι διαθέτουμε την τάση να φροντίζουμε την διατήρηση ισορροπίας μεταξύ
πραγματικότητας και προσδοκιών. Μειώνουμε τη σημασία ενός από τους
συγκρουόμενους παράγοντες και προσθέτουμε κάποια στοιχεία στον άλλο ή τον
αλλάζουμε καθολικά.
Αυτή η διαδικασία ρίχνει φως στην
αινιγματική, παράλογη, ακόμη και καταστροφική μας συμπεριφορά.
Είναι, αναμφίβολα, θλιβερή η ψυχική
κατάσταση που μας περιγράφει τώρα ως Έλληνες ενώ εξελίσσεται το οικονομικό,
ψυχό-κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό ιστορικά ανιστόρητο δράμα μας…
Κάνουμε αυτά που κάποιοι περιμένουνε να κάνουμε καθώς
διατηρούμε στο προσκήνιο του πολιτικού γίγνεσθαι Κόμματα και πρόσωπα που μας
οδήγησαν στα γνωστά Μνημονικά επίπεδα απαξίωσης…
Θυμηθείτε τις εποχές που πέρα από «το
κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας» θέλαμε και το εξοχικό μας, εκατομμύρια Ελλήνων
είχαν δυο αυτοκίνητα και από δέκα πιστωτικές κάρτες και απολαμβάναμε
«διακοπών-δάνεια»…
Θυμηθείτε πριν δύο δεκαετίες τον τότε
Πρωθυπουργό κ Κωνσταντίνο Σημίτη, και τον τότε Διοικητή της Τράπεζας της
Ελλάδος κ Λουκά Παπαδήμο να στέκονται χαμογελώντας μπροστά στο ΑΤΜ και να
κάνουν την πρώτη ανάληψη σε…Ευρώ!..
Δεν θα πάρω θέση στο εάν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το
έκαναν εσκεμμένα επί δεκαετίες μέχρι το καλοκαίρι του 2010 ή από αβλεψία, όταν όμως
γυρίζω το βλέμμα μου στο παρελθόν ψύχραιμα και αντικειμενικά ή διαπίστωση είναι
σαφής:
Μας «νανούριζαν» πείθοντάς μας ότι γινόμαστε «εμίρηδες»…
Τον Μάη του 2010 ξυπνήσαμε διαπιστώνοντας ότι είμαστε…
«κακομοίρηδες!»
Αρχίσαμε να χαμογελάμε με τα έσοδα του τουρισμού,
αλλά μας προέκυψε η πανδημία!…
‘Όπου φτωχός και η μοίρα του!…
