Επιλεκτική αναφορά αριθμών & δυσπιστία πολιτών

                                                                                    

                                                                                    Στα Blogs & Sites 11, 12 & 13 Ιανουαρίου, 2021

     

     Ίσως σας κουράσω σήμερα με αριθμούς αλλά ελπίζω στο τέλος να με συγχωρήσετε…

     Στην Πατρίδα μας μειώνεται με εντυπωσιακό ρυθμό η πληθυσμιακή μας οντότητα καθώς κάθε χρόνο ο αριθμός των θανάτων ξεπερνά σημαντικά τον αριθμό των γεννήσεων όπως φαίνεται από τα επίσημα στοιχεία θανάτων και γεννήσεων της ΕΛΣΤΑΤ.

     Στο χρονικό διάστημα από το 2014 έως το 2019, έχουμε χάσει το αντίστοιχο πληθυσμιακό σύνολο μιας πόλης του μεγέθους της Πάτρας καθώς με 725,969 θανάτους και 541,869 γεννήσεις είχαμε μια απώλεια της τάξης των 184,100 συμπολιτών μας!

     Εάν αναρωτηθείτε γιατί ξεκινώ την αναφορά στο οξύ δημογραφικό μας πρόβλημα από το 2014 ενώ το δημογραφικό είναι παλιό πρόβλημα στο οποίο αναφέρθηκα το 1991

https://www.youtube.com/watch?v=DwlNfXDLgR4

     Θα απαντήσω άμεσα:

     Το πρωί της 10ης Μαρτίου 2020 ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Υγείας ότι ο 66χρονος προσκυνητής (με υποκείμενα νοσήματα) που επιστρέφοντας από τους Αγίους Τόπους βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό,  είχε εισαχθεί στο Νοσοκομείο Ρίου στις 2 Μαρτίου και αφού διασωληνώθηκε στις 6 Μαρτίου τελικά υπέκυψε.

     Από τα μέσα του περασμένου Μαρτίου είχαμε περιορισμούς και από τις 23 Μαρτίου καραντίνες και lockdowns. Στη συνέχεια είχαμε χαλάρωση, αφίξεις εκατομμυρίων τουριστών, και από τις 7 Νοεμβρίου οι καραντίνες και τα lockdown επανήλθαν μέχρι τις 18 Ιανουαρίου 2021.

Ανασχηματισμός: «Ήμουν νιός και γέρασα!...»

                                                                                      

                                                                                       Στα Blogs & Sites 4, 5 & 6 Ιανουαρίου, 2021

     

     Τελικά έγινε ο συζητούμενος εδώ και πολλές εβδομάδες, Κυβερνητικός Ανασχηματισμός και λογικό ήταν κάποια από τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου (18 Υπουργοί, 2 Αναπληρωτές Υπουργοί και 29 Υφυπουργοί) να είχαν χάσει τον ύπνο τους από τον εφιάλτη της «απώλειας» του ποθητού θώκου εξουσίας…

     Λογικό ήταν, επίσης, ότι Βουλευτές και εξωκοινοβουλευτικοί έχαναν τον ύπνο στη μέση του χειμώνα με «όνειρα θερινής νυκτός» για κατάκτηση Υπουργικού θώκου εξουσίας.

      Αυτό που με τα δεδομένα της ΛΟΓΙΚΗΣ δεν κρίνω προσωπικά ως «λογικό» είναι να περιμένουμε ότι η αλλαγή κάποιων προσώπων στους καθιερωμένους «Υπουργικούς θώκους Κυβερνητικής Εξουσίας» θα επιλύσει, μια ώρα νωρίτερα, τα σοβαρά οικονομικό-ψυχό-κοινωνικό-πολιτιστικά προβλήματα που ταλανίζουν ολάκερο τον Ελληνικό πληθυσμό και σίγουρα δυσχεραίνουν την πορεία της Κυβέρνησης του κ Μητσοτάκη.

     Κανένας Ανασχηματισμός, όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη από το καλοκαίρι της επιστροφής στην Δημοκρατία με την Μεταπολίτευση του 1974, δεν έχει επιλύσει και δεν λύνει τρέχοντα προβλήματα πέραν της διατήρησης των αποκαλούμενων «αναγκαίων εσωκομματικών ισορροπιών».

     Στα Δημοκρατικά πολιτεύματα, στις Κομματικές δομές των Κοινοβουλευτικών πολιτευμάτων όπως είναι και το δικό μας, οι λύσεις δεν είναι αποτέλεσμα εκπληκτικής δημιουργικότητας ενός ή μιας Υπουργού αλλά της συλλογικής προσπάθειας και της καινοτόμου δημιουργίας, γέννησης, διατύπωσης και εφαρμογής ορθών πολιτικών προγραμμάτων.

Το 2021 να «θεραπεύσουμε» τις πληγές του 2020

                                                                                       

                                                                                           Στα Blogs & Sites 1, 2 & 3 Ιανουαρίου, 2021

     

     Αφήσαμε πίσω το καταστροφικό 2020 και εύχομαι σήμερα, 1η Ιανουαρίου 2021, στο blog και στις φίλες και φίλους αναγνώστες του:

     Το Νέο Έτος 2021 να έχει ελαχιστότατα σχέση με το δραματικό 2020…

     Μείναμε κλεισμένοι στα διμερίσματά μας, «αμυνόμενοι» στην πανδημία covid-19 και ελπίζω, ειλικρινά, η συμβολική γέννηση του Θεανθρώπου τα Χριστούγεννα του δραματικού 2020, να μας έχει φορτίσει με ΚΟΥΡΑΓΙΟ και να μας έχει οπλίσει με ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ που θα χρειαστούμε για να διαχειριστούμε τις «απώλειες», τα δισεπίλυτα προβλήματα και τις βαθιές, που παραμένουν ακόμη ανοιχτές, πληγές που μας έφερε το 2020:

     Είχαμε και έχουμε Θανάτους και μαζί πληγές οικονομικές, ψυχολογικές, κοινωνικές, πολιτιστικές….

     Δυστυχώς δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω τους συμπολίτες μας που έχασαν τη ζωή τους από επιπλοκές που προκάλεσε ο covid-19 και παραμένει ο πόνος σε συγγενείς και φίλους καθώς σίγουρα κάθε μία ζωή συνιστά για εκείνον ή εκείνη που τη χάνει καθολική απώλεια, ανεπανόρθωτη καταστροφή!

     Τώρα έχουμε μπροστά μας σοβαρότατες και δισεπίλυτες οικονομικές κρίσεις, θα δούμε συμπολίτες μας με σοβαρές ψυχό-κοινωνικές επιβαρύνσεις, θα προκαλέσει πόνο το κόστος από την αναστολή κάθε είδους πολιτιστικών δραστηριοτήτων.

     Κλείνω με λόγια ψυχής:

     Για να διαχειριστούμε τις οικονομικό-ψυχό-κοινωνικό-πολιτιστικές κρίσεις επιβάλλεται, μέσα στο 2021 Πολιτικοί και Πολίτες ως συμπατριώτες πραγματικά και καθολικά βασανισμένοι από την πανδημία να συνεργαστούμε με την απαραίτητη ΟΜΟΨΥΧΙΑ και ΑΓΑΠΗ για να επιστρέψουμε στην κανονικότητα που χάσαμε, στις δουλειές μας, στην κοινωνικότητα, στις πολιτιστικές δραστητιότητες και τις ελληνοπρεπείς, μοναδικές, θερμές, αυθόρμητες φιλικές αγκαλιές και τα σταυρωτά φιλιά.

‘Ένας Έλληνας «άθλιος» για ένα «γεμιστό κρουασάν» κ. Ουγκώ!..

                                                                                              

                                                                                      Στα Blogs 28, 29 & 30 Δεκεμβρίου, 2020

     

     Στο κλασικό μυθιστόρημα του μεγάλου Γάλλου δημιουργού Βίκτωρα Ουγκώ «οι Άθλιοι», με το διωκόμενο Γιάννη Αγιάννη και τον ανελέητο διώκτη του Ιαβέρη, με φόντο τη Γαλλική κοινωνία της προκλητικής οικονομικής ανομοιογένειας που προβλημάτισε και συγκίνησε αμέτρητα εκατομμύρια  αναγνωστών από το 1862 έως και σήμερα, οφείλω τον τίτλο του σύντομου σημερινού μου άρθρου.

     Ο φίλος μου Χρήστος, πρώην στέλεχος επιχειρήσεως που κατέβασε ρολά, τώρα «περιπτεράς», είναι ο συνομιλητής που θα σας συστήσω με αφορμή την προχθεσινή μας συζήτηση για ευαισθησία και αξιοπρέπεια κάποιων φτωχών, για κοινωνική αναλγησία, κοινωνικές αδικίες και μακαριότητα των εύπορων τάξεων της σύγχρονης, Ευρωπαϊκού επιπέδου, ελληνικής κοινωνίας, που ίσως θα προβλημάτιζαν τον Ουγκώ, καθώς είχαν αποτελέσει το επίκεντρο του δικού του προβληματισμού τον 19o αιώνα.

     Ο φίλος μου Χρήστος, όχι ανέκαθεν, αλλά τώρα πια «περιπτεράς», εποχή 3ου σύμφωνα με κάποιους ή 4ου σύμφωνα με κάποιους άλλους «Μνημονίου», και σοβαρά προβληματισμένος από τα ψυχό-κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικά δεδομένα που δημιούργησε η πανδημία covid-19 «μου έβαλε τα δύσκολα», καθώς μου αφηγήθηκε ένα προσωπικό του περιστατικό και μου ζήτησε να ψυχογραφήσω τον «πρωταγωνιστή» λέγοντας:

     «Ξέρω ότι δεν συμμετέχεις πια σε ραδιοτηλεοπτικά μπαλκόνια και παράθυρα όπως έκανες πολύ συχνά πριν μερικά χρόνια αλλά γράφεις συχνά στα Blogs ερμηνεύοντας ψυχό-κοινωνικά και οικονομικό-πολιτικά φαινόμενα αλλά σε παρακαλώ να τοποθετηθείς λόγω της ειδικότητας σου ως  κοινωνικός επιστήμονας της συμπεριφοράς, αξιολογώντας την πορεία της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, της πρώην «Ψωροκώσταινας», στην Ευρώπη των 28, των 27μετά τα μεσάνυχτα της 31ης Ιανουαρίου, 2020, όταν  αποχώρησε το Ηνωμένο Βασίλειο!..»

     Τον σεκοντάρισε χαμογελαστή η σύζυγός του και φίλη Ρένα.

Ευχές από τον Καθηγητή Γιώργο Πιπερόπουλο

                                                                                                                                                                                                                                                                     Στα Blogs 23, 24 & 25 Δεκεμβρίου, 2020

  

     Ελπίζω να με συγχωρήσετε που χρησιμοποιώ στην ιδιόχειρη κάρτα μου  μια δόση καλοπροαίρετου χιούμορ που τόσο μας έλειψε επί 10 μήνες καθώς εύχομαι σήμερα στο blog και στις φίλες/φίλους αναγνώστες του:

     Από "πάτο" καρδιάς (πιο κάτω ΔΕΝ πάει) Καλά Χριστούγεννα & είθε το Νέο Έτος 2021 να έχει ελαχιστότατα σχέση με το δραματικό 2020…

     Κλεισμένοι στα διαμερίσματά μας, με κλειστές όπως Πασχαλιάτικα τις Εκκλησίες μας εύχομαι φέτος η συμβολική γέννηση του Θεανθρώπου να μας φορτίσει με κουράγιο και να μας οπλίσει με ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ που χρειαζόμαστε εμείς οι Έλληνες και μαζί μας ολάκερη η Ανθρωπότητα  

Τζόγος: η εξοικείωση ξεκινά στα παιδικά χρόνια!...

                                                                                    

                                                                                   Στα Blogs 21, 22 & 23 Δεκεμβρίου, 2020

   

     Μαθαίνουμε, δυστυχώς, τον τζόγο από μικρή ηλικία καθώς πολλά παιχνίδια που δωρίζουμε στα παιδιά μας έχουν ως χαρακτηριστικό τους το ρίσκο, είναι παιχνίδια τύχης που περιέχουν τη ρίψη του ζαριού, το τράβηγμα χαρτιών, το στοιχείο της πιθανότητας.

     Η πανδημία covid-19 που ταλανίζει την Ανθρωπότητα με τα lockdown και τους περιορισμούς κοινωνικών επαφών έχει «στενοχωρήσει» τους κάθε λογής «παίκτες - κυνηγούς της Τύχης» καθώς έκλεισαν διεθνώς (φυσικά και στην Πατρίδα μας) καζίνα και άλλων μορφών «Δομές-Ναοί του Τζόγου».

     Αυτό δεν σημαίνει ότι σταμάτησαν ΟΛΕΣ οι δραστηριότητες του τζόγου καθώς με τη βοήθεια της πληροφορικής διατίθενται στο διαδίκτυο και «εικονικά καζίνα» και άλλες μορφές τυχερών παιχνιδιών.

    Δυστυχώς είναι μεγάλοι οι αριθμοί των παιδιών που «τζογάρουν» διαδικτυακά χρησιμοποιώντας τις τραπεζικές κάρτες των γονιών τους δημιουργώντας αμέτρητα δράματα που επιδεινώθηκαν αυτήν την εποχή στην οποία σημειώθηκε τεράστια αύξηση στον τζίρο του διαδικτυακού τζόγου…

     Τον τζόγο σε όλες του τις μορφές σε παγκόσμια επισκόπηση παρουσιάσαμε στο βιβλίο που συγγράψαμε στην Αγγλική γλώσσα από κοινού με την κόρη μου Dr Νατάσα Πιπεροπούλου το οποίο κυκλοφόρησε διεθνώς ο εκδοτικός οίκος Bookboon τον περασμένο Οκτώβριο.

     Το βιβλίο μπορούν οι αναγνώστες να «κατεβάσουν» δωρεάν από το διαδίκτυο και η σχετική βιβλιοπαρουσίασή του έγινε εδώ στο αγαπημένο blog με τίτλο: https://bookboon.com/en/addictions-ebook.  

Εμβόλια, Κατάσκοποι, Hackers, Χρήμα: «Έφυγε» ο John le Carré,

                                                                        

                                                                                   Στα Blogs 17, 18 & 19 Δεκεμβρίου, 2020

     

     Στο προηγούμενο άρθρο μου «Μας νανούρισαν ως ‘Εμίρηδες’, ξυπνήσαμε ‘Κακομοίρηδες» που φιλοξενήθηκε εδώ αναφέρθηκα στη χρησιμότητα του αποκαλούμενου «πιασάρικου τίτλου» που λειτουργεί ως δέλεαρ για να κεντριστεί η προσοχή των αναγνωστών σε κάποιο κείμενό μας.

     Στο σημερινό άρθρο θα καταχρασθώ παραφραστικά την έννοια του όρου «ποιητική αδεία» ώστε με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του John le Carré ως μυστικού πράκτορα και επιτυχημένου συγγραφέα, να καλύψω με «μια συμβολική δρασκελιά» πηγαίνοντας ανατολικά, την απόσταση μεταξύ Λονδίνου και Μόσχας πηγαίνοντας δυτικά μεταξύ Λονδίνου και Νέας Υόρκης.  

     Και πριν κατηγορηθώ για καταχρηστική παράφραση της «ποιητικής άδειας» μπαίνω αμέσως τώρα στο θέμα μου.

     Το σημερινό άρθρο μου το ξεκινώ, από τον τίτλο, με μια επίκαιρα χρήσιμη αναφορά στο γεγονός ότι δεν είναι πια μαζί μας ο John le Carré (κατά κόσμον David Cornwell), ο παγκοσμίως γνωστός Βρετανός συγγραφέας κατασκοπικών μυθιστορημάτων που υπήρξε πράκτορας των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών ΜΙ-5 και ΜΙ6.

     Ο John le Carré καθιερώθηκε το 1963 με το best-seller μυθιστόρημά του (κάποιοι θεωρούν ότι περιέχει και αυτοβιογραφικά στοιχεία) «Ο κατάσκοπος που γύρισε από το κρύο» το οποίο όταν μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη γνώρισε επίσης τεράστια επιτυχία ως κινηματογραφικό έργο με πρωταγωνιστή τον Richard Burton. 

     Από την στιγμή που εμφανίστηκε η νέα μετάλλαξη του κορονοϊού που ο Π.Ο.Υ. τον βάπτισε covid-19 και τον χαρακτήρισε ως «πανδημία» ξεκίνησαν ταυτόχρονα και οι εντατικές προσπάθειες για την ανεύρεση εμβολίου ικανού να αναχαιτίσει την νέα απειλή για το Ανθρώπινο γένος.

Μας νανούρισαν ως «Εμίρηδες», ξυπνήσαμε «Κακομοίρηδες»!..

                                                                                           

                                                                                        Στα Blogs 14, 15 & 16 Δεκεμβρίου, 2020

     

    Θα το ομολογήσω σήμερα με πολλή ειλικρίνεια: κάθε φορά που συνθέτω ένα σύντομο άρθρο για το διαδίκτυο, το θέμα του τίτλου αποτελεί πάντα σημείο αιχμής του προβληματισμού μου.  

     Σε ιστοσελίδες του διαδικτύου, όπως και σε όλα τα έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, αποτελεί πρόκληση τα άρθρα και τα σχόλια ως υπότιτλοι στην εικόνα να έχουν αυτό που στα δημοσιογραφικά γραφεία (και σε πανεπιστημιακά αμφιθέατρα) αποκαλούσαμε και συνεχίζουμε να χαρακτηρίζουμε ως «πιασάρικο τίτλο».

     Με άλλα λόγια καθώς τα μάτια των αναγνωστών βλέπουν τον τίτλο να ανοίγει η όρεξη με τη γνωστή σιωπηρή προτροπή στους αναγνώστες: «συνεχίστε να διαβάζετε περισσότερα».

     Ο σημερινός μου τίτλος αναδεικνύει τον συγκεκριμένο προβληματισμό και μαζί το περιεχόμενο του άρθρου μου καθώς ακούω, όχι πια σε καθημερινή βάση, αλλά κάθε φορά που συνομιλώ με συμπολίτες μας την ίδια ερώτηση:

     «Γιατί με τόσα που…μας κάνουν ΔΕΝ αντιδρούμε εμείς οι Έλληνες;»

     «Γίναμε καλοπερασάκηδες και τεμπέληδες και αράξαμε στους καναπέδες!».

     Είναι αυτό μια σοβαρή «αιτιολογία» όταν τυλιγόμαστε με κουβέρτες καθώς κλείσανε τα κοινόχρηστα καλοριφέρ και για πολλούς δεν υπάρχει πια χρήμα όχι για πετρέλαιο ή θερμάστρες αλογόνου, αλλά ούτε για…καυσόξυλα;

     «Μας ψεκάζουν…» λένε κάποιοι άλλοι αιτιολογώντας την απίστευτη υπομονή του ελληνικού Λαού που ξεπερνά εκείνη του Βιβλικού Ιώβ!…

     Όχι, δυστυχώς, δεν μας…ψεκάζουν!.. Ξεχάστε αυτή την εξήγηση…

     Και τι θα θέλατε να κάνουμε;

«Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος»

                                                                   

                                                                                      Στα Blogs 10, 11 & 12 Δεκεμβρίου, 2020

   

(Το σημερινό άρθρο γράφτηκε την περασμένη Άνοιξη καθώς ήδη κάλπαζε η πανδημία και αγνοούσαμε ποιες θα είναι οι οικονομικές, ψυχοκοινωνικές και άλλες επιπτώσεις της. Το επαναφέρω στην επικαιρότητα με αφορμή όσα συμβαίνουν στη Σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και την αναβολή επιβολής κυρώσεων στην γείτονα Τουρκία καθώς το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ κριτήριο ήταν και παραμένει το…Χρήμα΄… Τι κρίμα!)

                                             ****************

      Θα μπορούσα να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο επικαλούμενος τη γνωστή φράση ότι «το χρήμα κάνει τη γη να περιστρέφεται» (Money makes the world go round).

     Το αποφεύγω όχι επειδή με βρίσκει αντίθετο το συγκεκριμένο πνεύμα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και χρηματοδοτικής υποστήριξής τους. Κάθε άλλο και, παρακαλώ, μη βιαστείτε να με παρεξηγήσετε επειδή έκανα καριέρα ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος σε Σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων. 

     Το κάνω επειδή, στο αυστηρό πλαίσιο ακαδημαϊκής δεοντολογίας και απαιτήσεων της Επιστήμης, της υπεύθυνης, συνετής, επίμονης και υπομονετικής αναζήτησης της Αλήθειας, ΔΕΝ μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες σε παγκόσμιο επίπεδο τα πάντα ελέγχονται πλέον από ΤΟ ΧΡΗΜΑ (MONEY) και από αυτούς που το έχουν!..

     Καθώς διάβαζα τα ‘πόθεν έσχες’ των Βουλευτών μας, και στο παρελθόν έχω δει όπως και εσείς αναφορές σε Έλληνες «έχοντες και κατέχοντες» μυθικά χρηματικά ποσά θα θυμίσω τον λαϊκό μας στίχο που εύστοχα, για να ικανοποιήσει εμάς που ΔΕΝ το έχουμε, ρωτά:

    «Τα λεφτά, τα λεφτά τι θα τα κάνεις, κάποια μέρα θα… πεθάνεις!».

    Δεν μπορώ να ξέρω πόσοι συμφωνείτε και πόσοι διαφωνείτε με το παραπάνω ερώτημα από το γνωστό τραγούδι, αλλά θα σας στενοχωρήσω γιατί, όπως έλεγε ένας εντυπωσιακά ρεαλιστής και ταυτόχρονα βαθιά ρομαντικός καθηγητής μου:

     «Τα λεφτά δεν συνιστούν… Ευτυχία! Όταν όμως έχεις πολλά, αγοράζεις όση και όποια ευτυχία θέλεις, και μάλιστα όποτε την επιθυμείς και τη θέλεις!».

Προκόψαμε! Προσθέσαμε «Εγωκεντρισμό» στον κλασικό μας «Ωχαδερφισμό»

                                                                                   Στα Blogs 7, 8 & 9 Δεκεμβρίου, 2020

         

     ΤΡΑΓΙΚΗ η τρέχουσα οικονομική, κοινωνική, πολιτική και πολιτιστική πραγματικότητα την οποία εντελώς απροσδόκητα προκλήθηκε από τον covid-19 και η εμφανής, σχεδόν σε απελπιστικά επίπεδα, έλλειψη κάθε θετικής προοπτικής καθώς τελειώνει σε λίγο το 2020, και μπαίνουμε στο 2021.

     Μπροστά μας αναδύεται απειλητικά ένας τεράστιος όγκος προβλημάτων στην υγεία, στην γονατισμένη πλέον οικονομία, και την απίστευτα εκτεταμένη διάρρηξη του ψυχοκοινωνικού μας ιστού.

     Σίγουρα αυτό το πλέγμα δυστυχίας που μας έχει τυλίξει (όπως φυσικά και ολάκερη την ανθρωπότητα) από τον περασμένο Μάρτιο με το πρώτο καθολικό για την χώρα μας lockdown, αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα φρονώ, όπως πιστεύω και εσείς, ότι κάνει επιτακτική, πλέον, την ανάγκη για μια προσεκτική ψυχοκοινωνική αξιολόγηση των δεδομένων χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς τον φόβο αντιποίνων της ΕΞΟΥΣΙΑΣ, αλλά και χωρίς υστερικές, σπασμωδικές και κακοπροαίρετες αντιδράσεις.

     Καθώς βιώνουμε εποχές όξυνσης της καχυποψίας, των σεναρίων συνωμοσιολογίας και της μάταιης αναζήτησης για «κακόβουλα χέρια που κινούν τα νήματα της πανδημίας», ίσως να αναρωτηθούν κάποιοι από τους υποψιασμένους αναγνώστες και αναγνώστριες του blog, ότι όσα ανέφερα παραπάνω αποτελούν πικρόχολες διαπιστώσεις πίσω από τις οποίες ενδέχεται να υποκρύπτονται κάποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες…

     Απαντώ, κατηγορηματικά: ΟΧΙ!…

     Είναι πλέον διάχυτη η διαπίστωση ότι βρισκόμαστε ως κοινωνία, ως Λαός και ως Έθνος, και μαζί μας ολάκερη η Ανθρωπότητα στο μάτι ενός κυκλώνα, στη δίνη προβληματισμών, με κλυδωνισμό θεσμών και δομών, με ακύρωση παραδοσιακών προτύπων συμπεριφοράς και μαζί, ιδιαίτερα για εμάς τους Έλληνες, και της  πατροπαράδοτης «ελληνικής αλληλεγγύης».

     Βρισκόμαστε, ξανά, μετά το 2010 και την υποταγή μας στα περιβόητα πλέον Μνημόνια, σε βαθύ πηγάδι, όχι σε τούνελ.