Όχι πια «πες-μου» αλλά «κοίτα» τον φίλο σου!…

 

                                                                                               Στα Blogs & Sites 18, 19 & 20 Ιουλίου, 2022 

     

     Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν «ο φίλος τον φίλο εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει…», και εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες συνήθως λέγαμε και λέμε «πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι…».

     Θα σας ξαφνιάσω σήμερα προτρέποντάς σας, φιλικά, «κοίτα τον φίλο σου για να καταλάβεις ποιος είσαι!…».

     Στην εποχή μας, εγωπάθεια, κυνισμός και συναισθηματική ρηχότητα, συνεπικουρούμενα και από την οικονομική δυσπραγία, τη διάχυτη πλέον για όλους επαγγελματική και ψυχολογική ανασφάλεια και το υπαρξιακό άγχος, αντί να δρουν θετικά και να μας καθοδηγούν στη σύναψη φιλικών σχέσεων (που θα βοηθήσουν να μειωθεί η οδυνηρή μοναξιά και η αλλοτρίωσή μας), δυστυχώς δρουν ανασταλτικά, εντείνοντας την απομόνωσή μας, διογκώνοντας επικίνδυνα την εσωστρέφειά μας και τις εξαρτήσεις μας από το εντυπωσιακό μέσο μαζικής επικοινωνίας (προτιμώ τον τίτλο «Μαζικού Εκμαυλισμού»), την τηλεόραση.

     Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον και η διαπίστωση του Αριστοτέλη για την «αγελαία φύση» μας έχει επιβεβαιωθεί με σύγχρονες έρευνες κοινωνιολογικών και ψυχολογικών ερευνών των επιστημόνων της συμπεριφοράς, καθώς κρίνεται ότι δεν επαρκεί η διαπίστωση ούτε και η ανάλυση των απώτερων νοημάτων που περικλείονται στην παροιμιακή φράση «όμοιος ομοίω αεί πελάζει…».

     Τρία επίμαχα πρόσθετα ερωτήματα σχετίζονται με τη διαχρονική ισχύ και τις προϋποθέσεις αυτής της θέσης, το γιατί, το πότε και το κάτω από ποιες συγκεκριμένες συνθήκες «ο όμοιος πηγαίνει στον όμοιο…».

     Σε εργαστηριακά πειράματα «απομόνωσης των αισθήσεων» τα άτομα που συμμετέχουν αναφέρουν όχι μόνο επιθέσεις άγχους, αλλά,  και εδώ θα πω ότι απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, και παραισθήσεις όμοιες με εκείνες που κάνουν απομονωμένα άτομα, δηλαδή παραισθήσεις «παρουσίας» κάποιου προσώπου που τους κρατά «συντροφιά».

     Στα πειράματα αυτά, το άτομο στερείται όλα τα εξωτερικά οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα, καθώς και ερεθίσματα οσμής και γεύσης, ακόμη και αφής.  

     Αφηγήσεις από προσωπικές εμπειρίες ναυαγών, φυλακισμένων που έζησαν σε αυστηρή απομόνωση για πολύ καιρό, όπως και μοναχών, πιστοποιούν ότι στο διάστημα της μοναξιάς τους τα άτομα αυτά είχαν επιθέσεις άγχους (ταχυπαλμίες, ναυτίες, σφιξίματα στο στήθος, τάση λυγμού, αστάθειες και ζαλάδες και μια έντονη διάχυτη αίσθηση φόβου και πανικού), χωρίς να υπάρχει στο αντικειμενικό περιβάλλον έστω και η παραμικρή υποψία κινδύνου.

Τελικά η Ελλάδα, κυριολεκτικά, «Ανήκει Στη Δύση!...»

 

                                                                                                     Στα Blogs & Sites 11, 12 & 13 Ιουλίου, 2022

     

     Θυμήθηκα σήμερα, μου το υπαγορεύουν τα δραματικά σε διεθνές επίπεδο με σαφείς επιπτώσεις και για εμάς τους Ελληνες και την Ελλάδα, οικονομικο-πολιτικο-κοινωνικά γεγονότα που εκτυλίσσονται με ραγδαίους ρυθμούς, την ιστορική και πολύ συχνά παρεξηγημένη εκείνη ρήση-επιβεβαίωση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή:

      «Η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν!»

     Ιστορικά, πολιτιστικά, πολιτικά, γεωγραφικά, αυτό αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί μια αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα, αλλά, όπως θυμάται η δική μου γενιά και μπορούν να διαβάζουν σε ιστορικές ανασκοπήσεις οι νεότεροι, εκείνη η φράση έκτοτε διακωμωδήθηκε, παρερμηνεύτηκε, λοιδορήθηκε…

     Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί Ιούλιο μήνα του 2022, 48 χρόνια μετά τον Ιούλιο του 1974, την εισβολή της Τουρκιας στην Κύπρο και την μεγαλειώδη υποδοχή των Αθηναίων στον μακαρίτη Κωνσταντίνο Καραμανλή, όταν επέστρεφε στο τότε Διεθνές Αεροδρόμιο Ελληνικού της Αθήνας ως επιβάτης στο Γαλλικό Προεδρικό αεροσκάφος του φίλου του ρ Ζισκά Βαλερύ Ντεσταίν (που φιλοξένησε οικονομικούς μετανάστες και «πρόσφυγες» πριν πωληθεί στον κ Λάτση) ότι μετά τις δύο δραματικές εξαιτίας της Πανδημίας χρονιές του 2020 και 2021, τώρα πάλι μήνα Ιούλιο στο καλοκαίρι του 2022 η ελληνική Οικονομία θα αναπνεύσει εισπράτοντας μερικά δισεκατομμύρια από τουριστικό συνάλλαγμα αλλά παραμένει «ενέχυρο» στα χέρια των πιστωτών..

     Ποιος θα μπορούσε να προβλέψει, μετά την παράδοση της Ελλάδος στο ΔΝΤ από τον τότε Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου του Ανδρέα,  ότι οι δανειστές μας θα αξίωναν να τους εκχωρήσουμε, να ιδιωτικοποιήσουμε, εθνικά μνημεία και εθνικούς χώρους, όπως τα λιμάνια του Πειραιά (στους Κινέζους) και της Θεσσαλονίκης, τα περιφερειακά μας αεροδρόμια και, άν συνεχίσουμε έτσι όπως το πάνε ίσως κάποια στιγμή (Ημαρτον Κύριε), την Ακρόπολη, τους Δελφούς, τους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας και τον Λευκό Πύργο;

     Είναι μια συνηθισμένη πράξη στο σύγχρονο διεθνές οικονομικό στερέωμα να κάνεις «ιδιωτικοποιήσεις» σε ΔΕΚΟ, όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΣΕ (το έχουν κάνει σχεδόν όλες οι άλλες χώρες-μέλη της Ε.Ε.) και άλλο σε «Εθνικά Μνημεία» και στρατηγικής σημασίας λιμάνια, αεροδρόμια και «φιλέτα» γης, όπως το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού!

 Σκέφτομαι και υποθέτω ότι κάθε νοήμων Έλληνας και Ελληνίδα κάνει τις ίδιες σκέψεις:

Στη διάρκεια της Πανδημίας οι δισεκατομυριούχοι αυξήθηκαν!..

      

                                                                                                    Στα Blogs & Sites 4, 5 & 6 Ιουνίου, 2022

 

     Θα σας ξαφνιάσω σήμερα φίλες και φίλοι αναγνώστες με ένα κείμενο που αφορά σε μια μικρή σε αριθμό ομάδα, σε μια «χούφτα» κατοίκων του πλανήτη μας, που είναι κάτοχοι  περιουσιακών στοιχείων με εξωπραγματικά μεγέθη.

     Διευκρινίζω με Αριστοφανική και ειλικρινά καλοπροαίρετη αίσθηση χιούμορ πρώτον, ότι ΔΕΝ γνωρίζω προσωπικά ΚΑΝΕΝΑΝ από τα μέλη αυτής της απίστευτα μικρής ομάδας δισεκατομμυριούχων συνανθρώπων μας και δεύτερον, ότι ΔΕΝ με προσέλαβαν ως εκπρόσωπο των Δημοσίων Σχέσεών τους...

     Γονατίσαμε οι κάτοικοι του Πλανήτη από τον Ιανουάριο του 2020  μέχρι σήμερα εξαιτίας της πανδημίας covid-19 για την οποία όχι μόνο ακόμη ΔΕΝ απαντήθηκαν αλλά φοβάμαι ότι ίσως ΔΕΝ θα απαντηθούν πριν την γνωστή διεθνώς περίοδο «προστασίας δεδομένων» των 30 χρόνων, κάποια όχι μόνο χρήσιμα αλλά ΚΑΙ καθοριστικά κρίσιμα σε ότι αφορά το πώς, το ποιοί και το γιατί σχετικά ερωτήματα.

    Και ενώ σταδιακά είχαμε αρχίσει να βγαίνουμε από τις απαγορεύσεις και τα λόκντάουν όχι μόνο στην Πατρίδα μας αλλά και σε Ευρώπη και τον Δυτικό κόσμο, βιώνουμε από τις 24 Φεβρουαρίου τα τραγικά γεγονότα εισβολής Ρωσικών στρατευμάτων στην ανεξάρτητη Δημοκρατία της Ουκρανίας. Βιώνουμε μια, «απρόβλεπτη» για κάποιους και «αναμενόμενη» για κάποιους άλλους, Πολεμική Σύγκρουση που ξεπέρασε τις αρχικές εκτιμήσεις για τριήμερη ή επταήμερη διάρκεια και συνεχίζεται για 5^ο κατά σειρά μήνα χωρίς «πρόβλεψη τέλους» επιδεικνύοντας όλα τα χαρακτηριστικά ενός «πολέμου φθοράς» (κατά την Αγγλοσαξωνική ορολογία “A war of attrition”).  

     Θα αποσπάσω τώρα την προσοχή σας από την τρέχουσα πραγματικότητα και θα σας μεταφέρω, καλοπροαίρετα, σε έναν άλλο κόσμο σχεδόν μυθικό, σχεδόν μαγικό και σίγουρα εξωπραγματικό: στον κόσμο ουσιαστικά μιάς «χούφτας» συνανθρώπων μας που οι περιουσίες τους δεν μετρώνται σε δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια αλλά σε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια...

     Όταν έκλεισε ο περασμένος χρόνος, το 2021, το καταστροφικό όχι μόνο οικονομικά αλλά και σε ψυχολογικές και κοινωνιολογικές παραμέτρους δεύτερο έτος της πανδημίας covid-19 οι δισεκατομμυριούχοι της γης ήταν 2755 άτομα!..

Ηγέτες, μάνατζερς, χάρισμα & «γυάλινη οροφή» για γυναίκες...

 

                                                                                                     Στα Blogs & Sites 27, 28 & 29 Ιουνίου, 2022

     

     Η έννοια του μάνατζμεντ πηγάζει και αποτελεί αντικείμενο μελέτης στη φιλοσοφία, την ιστορία, τις πολιτικές επιστήμες, την κοινωνιολογία, την ψυχολογία, τη στρατιωτική επιστήμη και τη θεολογία, ενώ η έννοια της ηγεσίας είναι επίσης ένας τομέας ενδιαφέροντος και μελέτης για τα περισσότερα από τα παραπάνω αυτά γνωστικά πεδία.

     Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν προκύψει ευρύτατες συζητήσεις αναφορικά με τις ομοιότητες και τις διαφορές μεταξύ Ηγετών και Μάνατζερ ως πρόσωπα, και μεταξυ Ηγεσίας και Διοίκησης ως διαδικασίες. Οι Bennis και ο Nanus, θεώρησαν τους μάνατζερ ως άτομα που εκτελούν ρουτίνες και εκπληρώνουν προκαθορισμένες δραστηριότητες σε αντίθεση με τους ηγέτες που επηρεάζουν τους άλλους παρέχοντας οράματα: «Οι Μάνατζερς κάνουν τα πράγματα σωστά ενώ οι Ηγέτες κάνουν τα σωστά πράγματα».

    Για τον Πλάτωνα, οι ηγέτες δεν γεννιούνται με την έμφυτη ικανότητα να διοικούν, αλλά πρέπει να επιλεγούν προσεκτικά και να εκπαιδευτούν για να το κάνουν και μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης να γίνουν άριστοι σε αξία και κατοχή γνώσεων.

     Ο Αριστοτέλης δεν ευνοούσε την αριστοκρατία και επέμενε ότι οι Ηγέτες πρέπει να αποκτήσουν «σοφόσυνη» η οποία ως όρος δηλώνει εγκράτεια και σύνεση και ακόμη και μια αρμονική κατάσταση αυτοελέγχου.

     Ο Μαξ Βέμπερ έφερε στη σύγχρονη κοινωνιολογία, και κατ' επέκταση στη θεωρία του μάνατζμεντ, τον αρχαιοελληνικό όρο «χάρισμα» που σημαίνει «δώρο ικανοτήτων» και χαρακτηρίζει μερικά μόνο άτομα. Χαρισματικοί Ηγέτες επιβάλλονται στους υφισταμένους και τους οπαδούς τους μέσω ηρωικών, θρησκευτικών ή ηθικών ικανοτήτων, δεξιοτήτων ή επιδεξιοτήτων τους, ανεξάρτητα από την πραγματικότητα ότι είναι πράγματι έτσι ή αυτοί που τους ακολουθούν πιστεύουν ότι είναι έτσι.

     Καθώς οι θεωρίες του Μάνατζμεντ εξελίχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, η έννοια του «Σπουδαίου Ανθρώπου» στην πολιτική και τη θρησκεία μεταφέρθηκαν στον επιχειρηματικό κόσμο δημιουργώντας το πόβαθρο για την εισαγωγή της θεωρίας που διαφοροποιεί τη συναλλακτική ηγεσία και τη μετασχηματιστική ηγεσία.

Ύπάρχει άραγε χώρα όπου «πετάει» ο γάιδαρος;

      

                                                                                              Στα Blogs & Sites 20, 21 & 22 Ιουνίου, 2022

  

     Επικαιροποιώ και εμπλουτίζω σήμερα ένα παλιότερο άρθρο μου καθώς διαβάζω πηχιαίους τίτλους και ακούω ραδιοτηλεοπτικούς διθυράμβους για το ΤΕΛΟΣ της «αυστηρής οικονομικής μας επιτήρησης» την ώρα που διαθνώς επισημαίνεται με έμφαση ότι τα Ελληνικά και Ιταλικά ομόλογα μέσα στην απρόσμενη δίνη οικονομικών προβλημάτων  θα αντιμετωπίσουν πάλι δυσκολίες...

https://www.ft.com/content/1a699b10-7ed4-40b4-b0f3-1eb716e1f8d2

     Τελικά πετάει ή δεν πετάει ογάιδαρος όπως θέλει το σχετικό παροιμιακό λαϊκό δίλημμα;

     Όσο και αν ακουστεί αυτό παράξενο και ίσως κριθεί από μερικούς και επιστημονικά αντιδεοντολογικό στο μέτρο που όλοι γνωρίζουμε ή θα έπρεπε να γνωρίζουμε από το Νόμο της βαρύτητας και την ανατομική μορφή των συμπαθών τετράποδων η απάντηση είναι πάντα απόλυτα αρνητική!..

     Με άλλα λόγια με δεδομένες τις συγκεκριμένες επιστημονικές, ιστορικές, πολιτικές, συναισθηματικές και ψυχοκοινωνικές παραμέτρους ο γάιδαρος ΠΟΤΕ και σε καμιά χώρα του πλανήτη μας ΔΕΝ μπορούσε και δεν μπορεί να πετάξει!..

     Υπάρχει, όμως, (όπως πιστοποιεί η πολιτική μας ιστορία και όπως απέδειξαν τα χρόνια που πέρασαν από τον «Μνημονιακό» Μάιο του 2010 μέχρι και σήμερα) η χώρα που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ όπου ο γάιδαρος και πετούσε και συνεχίζει να «πετάει!»..

     Πόσο εύπιστοι είμαστε αλήθεια, παιδιά, γυναίκες και άνδρες στην εποχή μας και πόσο εύκολα θα μπορούσε κάποιος ή κάποιοι να μας αλλάξουν τα μυαλά, με υποβολή σε πλύση εγκεφάλου, και να μας κάνουν να δούμε τα άσπρα μαύρα, τα μαύρα άσπρα και τον  γάιδαρο να…πετάει;

Όνειρα νύχτας και ΕΝΑ όνειρο της ημέρας!...

 

                                                                                                        Στα Blogs & Sites 14, 15 & 16 Ιουνίου, 2022

     

     «Στη ζωή μου» έγραψε στα ταξειδιωτικά του ο μεγάλος συμπατριώτης μας που τα έργα του διαβάζονται σε όλες σχεδόν τις χώρες του πλανήτη, ο Νίκος Καζαντζάκης, «οι πιο μεγάλοι μου ευεργέτες στάθηκαν τα ταξίδια και τα ονείρατα.,,»

     Τη φράση αυτή του Κρητικού δημιουργού την βίωσα και τη βιώνω κάθε φορά που ταξιδεύω εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων και κάθε πρωινό που ξυπνάω εδώ στην Πατρίδα ή κάπου στο εξωτερικό και έχω δει ένα ενδιαφέρον όνειρο τη νύχτα που μόλις τέλειωσε. 

      Είμαστε μια καλή παρέα, όλα τα μέλη στην «τρίτη» (κατ΄ ευγενή ευφημισμό και γενναιόδωρα αποκαλούμενη και «χρυσή ηλικία») μετρώντας πολλές γενέθλιες επετείους μετά την συνταξιοδότηση, όλοι με παιδιά και εγγόνια αλλά κανείς ακόμη με δισέγγονα...

    Συνηθίζουμε όταν βρισκόμαστε θυμοσοφικά να αναλύουμε τα τρέχοντα γεγονότα σε Εθνικό και Διεθνές επίπεδο (τρεις της παρέας ζήσαμε κάποια χρόνια της ζωής μας εκτός Ελληνικών συνόρων για σπουδές και εργασία) οπότε έχουμε, πέραν της κλασικής ιδιομορφίας των Ελλήνων να διαθέτουν άποψη «επί παντός επιστητού» τον αντικειμενικά διαπιστωμένο «λόγο» για ενασχόληση με τα Διεθνή...

     Μια από τις γνωστές μας πιά συνήθειες είναι να διηγούμαστε στην παρέα και κάποιο όνειρο μιας περασμένη νύχτας ανάμεσα στην τελευταία μας συνάντηση και την τρέχουσα εφόσον ο καθένας μας κρίνει ότι αξίζει τον κόπο να το διηγηθούμε...

     Η συνάντησή μας το περασμένο Σαββατοκύριακο είχε ιδιαίτερη αξία καθώς ενδιαφέρον όνειρο είχαν να διηγηθούν ο φίλος μας ο Τάκης και ο Γιάννης και ο Δημήτρης και μαζί τους και ο υπογράφων το παρόν κείμενο...

    Βιώνουμε δύσκολες μέρες όλοι μας με τον συνεχιζόμενο Ρώσο-Ουκρανικό πόλεμο, με τις καλπάζουσες στα ύψη τιμές στην βενζίνη, στο ρεύμα αλλά και σε προϊόντα καθημερινής ανάγκης και τα απειλητικά και ξεχασμένα για πολλά χρόνια επίπεδα πληθωρισμού σε Ελλάδα, Ευρώπη και Διεθνώς...

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ: Οι ψυχοκοινωνικές διαστάσεις του χρόνιου προβλήματος

                                                                                                    Στα Blogs & Sites 10, 11 & 12 Ιουνίου, 2022

     

     Ξεκινώ δηλώνοντας ότι προσωπικά ΔΕΝ μου άρεσαν καθόλου, επειδή εγκυμονούν πολλούς κινδύνους και δεν συνιστούν στείρα ΑντιΚυβερνητική κριτική, οι χθεσινές ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ αναφορές στην «επίλυση» του Δημογραφικού μας προβλήματος με τη βοήθεια των μεταναστών!..

     Συνεχίζω δηλώνοντας ότ ΔΕΝ είμαι ο μόνος που ασχολήθηκε με το χρόνιο οξύ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ μας πρόβλημα στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Καθώς, όμως, αναδύεται και πάλι στην επικαιρότητα η δραματική μείωση του πληθυσμού της Πατρίδας μας φέρνω στην προσοχή σας το παρακάτω κείμενό μου που φιλοξενήθηκε στον Τύπο τέλη της δεκαετίας του 1980, και μετά στις αρχές του 2000 (τότε που ανθούσε το Χρηματιστήριο στη χώρα του «Σημιτικού Εκσυγχρονισμού»).

     Είναι κοινά αποδεκτό, με αντικειμενικά κριτήρια χωρίς πολιτικές εμπάθειες και σκοπιμότητες, ότι εξαιτίας των τελευταίων 13 μηνών της καταστροφικής πανδημίας covid-19 θα πρέπει να διαχειριστούμε στο εγγύς μέλλον (και πάλι μετά το 2010 τότε που οι «Σύμμαχοι» μας γονάτισαν με τα «Μνημόνια»), πολύ δύσκολες οικονομικά, κοινωνικά και υγειονομικά ημέρες φοβάμαι ότι για μια ακόμη φορά θα αποθέσουμε το ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ στις περιβόητες συμβολικές «Ελληνικές καλένδες».

     Δείτε παρακάτω το σχετικό ηχητικό από την ομιλία μου για το ΟΞΥ δημογραφικό μας πρόβλημα που έκανα στη Σχολή Γονέων Κατερίνης τον Νοέμβριο του 1992 και ευχαριστώ το αγαπημένο blog για την φιλοξενία!

https://www.youtube.com/watch?v=DwlNfXDLgR4

       Δεν θα τολμήσω να κάνω μια βαθιά τομή στο καυτό ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ μας πρόβλημα διότι δεν το επιτρέπει ο χώρος, αλλά θα σκιαγραφήσω, σύντομα, τις ψυχοκοινωνικές του διαστάσεις επειδή σε αυτές πιστεύω ότι εστιάζονται και οι αιτίες και μαζί και οι πιο αποδοτικές λύσεις του.

Μια τσιπούρα, ένα τηλεφώνημα και Πρυτανικές Λιμουζίνες...

 

                                                                                                         Στα Blogs & Sites 6, 7 & 8 Ιουνίου, 2022

     

     Στο Ψαράδικο της γειτονιάς ο Γεράσιμος (χαϊδευτικά Μάκης), τακτικός πελάτης, πιάνει στα χέρια του μια τσιπούρα από την κάσα που γράφει «τσιπούρες…αλανιάρες» φέρνει την ουρά της κοντά στη μύτη του και την μυρίζει!..

     Παραξενεμένος ο ιδιοκτήτης του ψαράδικου ο Ανέστης, τον κοιτάζει τον καλό του πελάτη τον Γεράσιμο ο οποίος περιεργάζεται και μυρίζει την τσιπούρα από την ουρά προς το…κεφάλι και παρεμβαίνει δηλώνοντας με σχετική έκπληξη:

     -Εάν δεν γνώριζα φίλε μου Μάκη ότι τα ξέρεις όλα για τα ψάρια θα έλεγα πως είσαι πρωτάρης και λάθος σε καθοδηγήσανε να μυρίζεις το ψάρι από την ουρά προς το…κεφάλι…Μένω έκπληκτος!

     -Αφορμή για κουβέντα ήθελα Ανέστη! Ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι το ξέρω! Ότι ΠΟΛΛΑ «κεφάλια» χαλάσανε στην Πατρίδα μας το ξέρω, απλά ήθελα σήμερα να σου δώσω αφορμή σα γείτονες και φίλοι να κουβεντιάσουμε εάν «το χάλασμα έφτασε μέχρι την ουρά!...»

     - Για Κόμματα, Υπουργούς, Βολευτές, Γιατρούς, Δικηγόρους, Αστυνόμους, Δεσποτάδες, Καθηγητές και βάλε, το συζητάμε…

     -Για τα ψάρια μου, όμως, ΟΧΙ!!!

     Είμαστε στον Ιούνιο, συνεχίζει στα ψηλά ο δείκτης της θερμοκρασίας και φεύγοντας από το ψαράδικο έκατσα στο γνωστό μου καφέ-μπαρ για να απολαύσω τον μονό-λούνγκο εσπρέσσο μου.

     Ξαφνικά, έτσι στα καλά καθούμενα, δέχτηκα ένα ανώνυμο τηλεφώνημα από άνδρα που μου δήλωσε ότι είναι μικρό-επιχειρηματίας που φοβάται ότι ίσως χάσει την επιχείρησή του εξαιτίας του καλπασμού τιμών ενέργειας και πρώτων υλών και μείωσης του αγοραστικού ενδιαφέροντος… 

    Με ρώτησε εάν παρακολουθώ το τί γινεται μετα την πανδημία και τον 100 ημερών πόλεμο Ρωσίας Ουκρανίας και εάν παρακολουθώ τις εξελίξεις στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Του απάντησα ότι τα βλέπω, πληγώνομαι και αναρωτιέμαι που θα μας πάνε όλα αυτά...

Εσείς πού ζείτε; Στο «σήμερα», στο «χθες» ή στο «αύριο»;

 

                                                                                               Στα Blogs & Sites 30, 31 Μαίου & 1 Ιουνίου, 2022 

     

     Είναι πιθανό να σας ξαφνιάσω αλλά ειλικρινά και προκαταβολικά ελπίζω να δεχθείτε τη σημερινή μου πρόσκληση, ίσως πρόκληση όπως δηλώνει και ο τίτλος του άρθρου μου,  σε ένα διαφορετικού τύπου ψυχό-κοινωνιολογικό και φιλοσοφικό προβληματισμό. Αφήνοντας στην άκρη τους κάθε λογής ανασταλτικούς ενδοιασμούς και αψηφώντας τις πρόωρες υψηλές θερμοκρασίες ελάτε να διερευνήσουμε το συγκεκριμένο ερώτημα με νηφαλιότητα και ψυχραιμία.

    Όπως θα διαπιστώσετε άμεσα το σημερινό μου κείμενο επικεντρώνεται στην εγκράτεια, στην ικανότητα που ο καθένας και η καθεμιά μας είχαμε και έχουμε να μπορούμε να αναβάλουμε την άμεση ικανοποίηση των αναγκών και των επιθυμιών μας μεταθέτοντάς την σε μελλοντικό χρόνο. Η συγκεκριμένη ικανότητα συνιστά μια ειδοποιό διαφορά ως στοιχείο της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μας η οποία πρωτοεμφανίζεται στα νηπιακά χρόνια της ζωής του καθένα και της καθεμιάς μας και μας συνοδεύει σε όλη τη ζωή μας.

     Επιστρέφω στο ερώτημα του τίτλου μου και τολμώ να υποθέσω ότι στον στενό σας οικογενειακό κύκλο, και στον ευρύτερο κύκλο φίλων και συναδέλφων, έχετε ήδη συναντήσει κάποια άτομα που ζούνε στο «σήμερα», κάποια άλλα που προσανατολίζονται στο «αύριο» και κάποια που έχουν «κολλήσει στο χθες».

Τουρκική Οικονομία και Εξωτερική πολιτική: Σχέσεις αντιστρόφως ανάλογες

 

                                                                                                     Στα Blogs & Sites 27, 28 & 29 Μαίου, 2022

     

     Το σημερινό μου σχόλιο είναι, αντίθετα με τις συνήθεις απόψεις μου που φιλοξενεί το αγαπημένο Blog, απροσδόκητα λακωνικό αλλά «πιπεράτο» εναρμονισμένο στο αρχαϊκό «ουκ εν τω πολλώ το εύ...»

     Σήμερα 27 Μαίου του 2022 η υποτίμηση της Τουρκικής Λίρας άγγιξε και πάλι πολύ  δραματικά επίπεδα καθώς η ισοτιμία Αμερικανικού Δολαρίου με την Τουρκική Λίρα προσδιορίσθηκε στο 16.24!!!  

https://www.exchangerates.org.uk/Dollars-to-Lira-currency-conversion-page.html

     Σας υπενθυμίζω ότι στις 28 Αυγούστου του 2014 ο κ. Recep Tayyip Erdoğan ορκίστηκε και ανέλαβε καθήκοντα Προέδρου της γείτονάς μας Τουρκίας αφού είχε ήδη υπηρετήσει επί σειρά ετών ως Πρωθυπουργός της χώρας του και προγενέστερα Δήμαρχος της γενέτειράς του πόλης Κωνσταντινούπολης 

https://en.wikipedia.org/wiki/Recep_Tayyip_Erdo%C4%9Fan

   Εξετάζοντας την ισοτιμία του Αμερικανικού Δολαρίου με την Τουρκική Λίρα διαπιστώνει κανείς άμεσα και εύκολα ότι στη διάρκεια του 2014, χρονιά ανάληψης Προεδρικών καθηκόντων από τον κ Ερντογάν, η ισοτιμία Αμερικανικού δολαρίου-Τουρκικής Λίρας ήταν κατά μέσο όρο 2.18!!!  

https://www.exchangerates.org.uk/USD-TRY-spot-exchange-rates-history-2014.html 

     Συνδυάζοντας την υποτίμηση της Τουρκικής λίρας με την δραματική αύξηση του πληθωρισμού τον Απρίλιο του 2022 στο 70% η Τουρκία έχει ένα πολύ επικίνδυνα εκρηκτικό μίγμα δυσμενών οικονομικό-κοινωνικών δεδομένων.

https://www.aljazeera.com/news/2022/5/5/turkeys-inflation-rate-soars-to-almost-70-percent-in-april