Ζητιάνοι υπήρχαν ανέκαθεν, και μάλιστα στην πατρίδα μας υπάρχει και η παρεξηγημένη, και μάλλον ανυπόστατη, διασύνδεση της άγονης και φτωχής περιοχής των Κραβάρων της ορεινής Ναυπακτίας και των Κραβαριτών με την εσκεμμένη σωματική κακοποίηση παιδιών που έχει ως αποτέλεσμα το «σακάτεμα» έτσι ώστε ο ζητιάνος να γίνεται ακόμη πιο συμπαθής και η πράξη της ζητιανιάς περισσότερο διεγερτική της συμπάθειας και των ενοχών μας για να επιτευχθεί ο στόχος της «είσπραξης» κάποιων κερμάτων.
Κάποιοι γονείς, δηλαδή εκείνα τα άτομα εκείνα που βιώνοντας τον γονικό τους ρόλο πρέπει να αναλώνουν συναισθήματα και φυσικές-οργανικές αντοχές στη συστηματική προσπάθεια να μεγαλώσουν σωστά το παιδί ή τα παιδιά που έφεραν στον κόσμο αποδεικνύουν με την συμπεριφορά τους ότι τελικά ΔΕΝ προστατεύουν, ΔΕΝ νουθετούν, ΔΕΝ αγαπούν αλλά εκμεταλλεύονται, σαν να τα μισούν θα έλεγε ο Λαός μας, τα παιδιά τους ρίχνοντάς τα στην αναζήτηση μερικών κερμάτων ως ζητιάνους στα φανάρια, στις καφετέριες, στα ρεστοράν…
Η συνταγή είναι πανάρχαια, δοκιμασμένη και επιτυχημένη: ένα λίγο βρώμικο, εμφανέστατα αθώο παιδικό προσωπάκι, το «παρακαλώ» μιας παιδικής φωνούλας με προτεταμένο παιδικό – συχνά σκελετωμένο – χεράκι με μια μικρή ανοιχτή παλάμη αποτελούν τα στοιχεία που διεγείρουν στο καθένα και την καθεμιά μας ΕΝΟΧΕΣ τις οποίες «εξαγοράζουμε» εναποθέτοντας στην παιδική «ικέτιδα, ζητιάνα παλάμη» κάποια κέρματα…
Λίγα μέτρα πιο πέρα οι σαδιστές γονείς, ή τα άτομα που «νοίκιασαν» αυτά τα παιδάκια για να τα απασχολήσουν ως ζητιάνους θα «εισπράξουν» τα αποδεικτικά στοιχεία των δικών μας…ενοχών!
Ο κοινωνικός ρόλος του παιδιού, της ηλικίας που εξυπακούεται ότι σε κάθε κοινωνία αλλά και σε κάθε οικονομικό στρώμα κάθε κοινωνίας, χαρακτηρίζεται από ομαδικό παιχνίδι, ξενοιασιά, ανέμελες στιγμές και ώρες μετουσιώνεται σε «επιτηδευμένη» επαγγελματική ενσάρκωση του ρόλου του «παιδιού-ζητιάνου»
Ζητιάνοι υπήρχαν πάντοτε και σε κάθε κοινωνικό σύστημα αλλά οι τρέχουσες οικονομικές συνθήκες, η αύξηση του αριθμού οικογενειών που ζούνε κάτω από τα όρια της φτώχειας και η έλλειψη αξιοπρέπειας εκ μέρους των γονέων σπρώχνουν καθημερινά ολοένα και περισσότερα μικρά παιδιά στην ζητιανιά για να εισπράξουν οι «κακοί γονείς» τα λάφυρα της διέγερσης των δικών μας ενοχών ή, ακόμη χειρότερα, για να προ-εισπράξουν οι φυσικοί γονείς αυτών των παιδιών ΤΟ ΕΝΟΙΚΙΟ για τις υπηρεσίες που τα παιδιά τους θα προσφέρουν στους ανάλγητους εκμεταλλευτές της παιδικής αθωότητας και του φιλότιμου του καθένα και της καθεμιάς μας που θα δώσουν στα παιδάκια λίγα κέρματα ως δείγματα της δικής μας «αγάπης και συμπόνιας».
Καθώς τα οικονομικά μας χειροτερεύουν θα πρέπει Πολιτεία και φορείς προστασίας του δικαιώματος των παιδιών «να είναι παιδιά» και μαζί ΕΚΚΛΗΣΙΑ αλλά και η ΕΛ.ΑΣ. να φροντίσουν το καθημερινά διογκούμενο πρόβλημα να ελεγχθεί και τα αθώα παιδάκια να πάψουν να είναι έρμαια κακόπιστων γονέων και ανάλγητων εκμεταλλευτών…
