Με ρώτησε χτες με παράπονο ο
φίλος μου, στέλεχος σε ένα από τα μεγαλύτερα Ξενοδοχειακά Συγκροτήματα της
χώρας μας (ονόματα δεν λέμε για ευνόητους λόγους) στην Ελλάδα που η μόνη
βιομηχανία που της απέμεινε είναι ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ εάν άκουσα ότι ο ΟΑΕΔ από
Ιανουάριο του 2013 καταργεί το επίδομα ανεργίας των «εποχιακά απασχολούμενων». Φυσικά
το άκουσα, όπως άκουσα ότι οι μισθοί που εισπράττουν πολλοί ξενοδοχοϋπάλληλοι
δεν είναι οι «τρέχοντες» αλλά της προηγούμενης σαιζόν με…καθυστερήσεις!
Τον διαβεβαίωσα ότι περιμένω να
ακούσουμε ότι σταδιακά θα αρχίσουν να εφαρμόζονται και τα υπόλοιπα 89 «μέτρα»
που έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα και έχουν ψηφισθεί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο
από την Κυβέρνηση Παπανδρέου, την πρώτη Συγκυβέρνηση
Παπαδήμου-Σαμαρά-Καρατζαφέρη και την δεύτερη Συγκυβέρνηση
Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη…
ΣΙΓΟΥΡΑ θα ακολουθήσουν και άλλα
«μέτρα» (μιλούσαν για 11,5 δις τώρα φτάσανε τα 14 δις ευρώ) και του είπα να
περιμένουμε ακόμη περισσότερα καθώς η ΔΟΣΗ των 31,5 για τις Τράπεζες και τους
Δανειστές ΔΕΝ θα αφήσουν «ούτε σάλιο» (όπως έλεγε και ο κ Λοβέρδος) για τις
ελληνικές επιχειρήσεις και τους Έλληνες…
Να παραφράσω τη φράση του
Δημοσθένη στον οικονομολόγο κ Σαμαρά, και τους νομικούς κκ Βενιζέλο και Κουβέλη
ότι για την ελληνική οικονομία και τους Έλληνες
«Δεί δή χρημάτων, ώ άνδρες πολιτικοί, και
άνευ αυτών ου δύνασθαι ποιείν ουδέν…»
Περίσσεψαν στην Ελλάδα η ανεργία και η
φτώχεια, λιγόστεψαν η Εθνική αξιοπρέπεια και περηφάνια, και σαν Λαός
λειτουργούμε με τον ψυχολογικό μηχανισμό «άρνησης της πραγματικότητας» και σαν
τις στρουθοκαμήλους θάψαμε τα κεφάλια μας στην άμμο λες και…δεν τρέχει
τίποτε!...
Διαβάζω τη
φράση του Θουκυδίδη που έγραφε στον «Επιτάφιο» του Περικλή «Δεν θεωρούμε
ντροπή τη φτώχεια. Ντροπή είναι να μην την αποφεύγει κανείς δουλεύοντας…»
Σωστά για την Αρχαία Ελλάδα,
εποχή του Χρυσού Αιώνα του Περικλή, αλλά που να βρεθεί «θέση απασχόλησης» για
όσους και όσες με πάθος και με πόθο το θέλουν στη σημερινή Ελλάδα όπου φουσκώνει η ανεργία σε ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΑ ψηλά ποσοστά στον
γενικό πληθυσμό και σε ΑΠΕΙΛΗΤΙΚΑ ποσοστά στη νεολαία της Ελλάδας ενώ είναι
χείμαρρος πια οι πτωχεύσεις σε μεγάλες και μεσαίες και τα λουκέτα σε μικρές
επιχειρήσεις;
Επίσημα ΕΝΑΣ
στους ΤΕΣΣΕΡΕΣ είναι σήμερα άνεργος και ανάμεσα στους νέους ο αριθμός ξεπερνά
τους ΕΞΙ στους ΔΕΚΑ (σύμφωνα με τα «επίσημα» στοιχεία γιατί όπως λέγεται στα
ανεπίσημα στοιχεία τα πράγματα είναι πολύ πιο άσχημα, πολύ χειρότερα…)
ΕΝΑΣ στους
πέντε Έλληνες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ζει κάτω
από τα όρια της φτώχειας!
Λέει το
σχετικό Ινδικό δίστιχο Tiruvalluvar's Tirukural, «ρωτήστε τι είναι πιο άθλιο από το να είσαι φτωχός, και η απάντηση είναι ότι - μόνο η φτώχεια πονάει όπως η
φτώχεια…»
Έχει γράψει ο Γιάννης Ρίτσος:
«Μεγάλη φτώχεια
πλάκωσε, παιδί μου,/ και το ψωμί το τρώμε με το δράμι…Πέθανε η κόρη εψές του
μπάρμπα Τίμου- δεκάξι χρονών, σαν το κρύο νερό- κ’ η σεμνούλα η Πηνιώ του
μπάρμπα Τσάμη/ την κακιά στράτα πήρε από καιρό…Η φτώχεια τους ανθρώπους έχει
αγριέψει./ Προχτές τη Δημαρχία είχαν κυκλώσει μάνες, παιδιά, που η πείνα τα
‘χει ρέψει,/ κι άλλος ψωμί ζητούσε, άλλος δουλειά, μ’ αντίς ψωμί- σαν πήρε να
σουρουπώσει-/ με το ξύλο τους διώξαν τα σκυλιά…»
Αυξάνονται
τα συσσίτια σε Ενορίες και Δήμους και ο αριθμός αυτών που προσέρχονται για να
φάνε ένα πιάτο φαγητό…
Δεν το είπε ο
Αρχιεπίσκοπος Ελλάδος ούτε κανένας άλλος δικός μας Μητροπολίτης αλλά είχε πει
επιγραμματικά ο Βραζιλιάνος Αρχιεπίσκοπος ~Dom Helder Camara:
«όταν δίνω τροφή στους φτωχούς,
με λένε άγιο. Όταν ρωτάω γιατί οι φτωχοί δεν έχουν τροφή, με λένε κομμουνιστή…»
Διαβάζω στα blogs ότι λιποθυμούν
από την πείνα πολλά Ελληνόπουλα μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας ενώ πολλά
εγκαταλείπουν τα σχολεία…
Εδώ πρέπει να σας πω ότι εμείς
που γεννηθήκαμε στη δεκαετία του 40 κρατούσαμε το κύπελλο για να μας το
γεμίσουν οι μαγείρισσες στη δεκαετία του 50 με το βρασμένο γάλα (από σκόνη) που
μας έδινε η UNRA και μαζί ένα κομμάτι σταφιδόψωμο πριν μπούμε για μάθημα στο
Δημοτικό…
Ήμασταν
τότε εάν όχι ΟΛΟΙ πάντως οι περισσότεροι «φτωχοί» αλλά με μπόλικη αξιοπρέπεια
(οι βολεμένοι πάντα υπήρχαν όπως και τώρα) και μας περιγράφει εκείνο που είχε
πει ο Πρόεδρος της Αμερικής Lyndon Johnson «Όταν ήμουν νέος, η
φτώχεια ήταν κάτι τόσο κοινό που δεν ξέραμε ότι είχε και όνομα» εγκαινιάζοντας
την εφαρμογή των Ομοσπονδιακών Δράσεων «προγράμματα
κατά της φτώχειας»…
«Η
φτώχεια» είχε γράψει ο Αριστοτέλης, «είναι ο γονιός της επανάστασης και τους
εγκλήματος» και όπως βλέπουμε στην δραματικά δοκιμαζόμενη πια Πατρίδα μας το
έγκλημα ΦΟΥΝΤΩΝΕΙ ενώ μένουν στο απυρόβλητο εκείνοι που ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΣΑΝ εναντίον
της Ελληνικής Οικονομίας και των Ελλήνων με αποφάσεις και πράξεις που μας
οδήγησαν εδώ που είμαστε…
Σε ένα
λαό που έχυσε αίμα μπόλικο σε αγώνες για τη λευτεριά μπορώ να αναρωτηθώ μήπως
οι ηγήτορές μας εφαρμόζουν αυτό που αποδίδεται στον Βίκτωρα Ουγκώ «Για να είσαι λεύτερος, πρέπει να μάθεις να
είσαι φτωχός!»
Να
κλείσω με φράση που αποδίδεται στον Καρλ Μαρξ:
«Καλύτερα ένα
άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος...»
