Η «Αναγνωρισημότητα» Δούρειος Ίππος στο Δημοκρατικό Πολίτευμα;

                                                                                       Στα Blogs & Sites 8, 9 & 10 Νοεμβρίου, 2021

       

     Ο τίτλος του σημερινού μου άρθρου που φιλοξενείται εδώ στο αγαπημένο Blog προέκυψε στην σημειολογική αναζήτηση κάποιου προσδιορισμού που θα σκιαγραφούσε εννοιολογικά το «πνεύμα της εποχής » και νομίζω ότι αντιδιαστέλλει επιτυχώς το χθες με το σήμερα, επιβεβαιώνοντας το «έξις δευτέρα φύσις» για όσους έχουν καθιερωθεί στο συλλογικό μας υποσυνείδητο ελέω TV και Ραδιοφώνου!...

     Συζητούσα προχτές με μια εκλεκτή παρέα, με αφορμή το γεγονός ότι προσωπικά ΔΕΝ συμμετέχω πλέον σε Ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια εδώ και πολλά χρόνια, για τη σημασία, τη βαρύτητα, τον καθοριστικό ρόλο που διαδραματίζει πλέον εδώ και πολλά χρόνια και στην Πατρίδας μας η Τηλεόραση για τα άτομα που έγιναν γνωστά μέσα από αυτήν ως προσκεκλημένοι επισκέπτες και ταυτόχρονα για τα άτομα που καθιερώθηκαν στην κοινή γνώμη ως παρουσιαστές και παρουσιάστριες τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών προγραμμάτων.

     Φυσικά σε αντιδιαστολή με τους προσκεκλημένους που εκφέρουν γνώμες, απόψεις και εκτιμήσεις στη διάρκεια της χρονικά σύντομης παρουσίας τους σε μια εκπομπή, οι μόνιμοι παρουσιαστές περιγράφονται σωστά με τον τίτλο «διαμορφωτές της κοινής γνώμης». 

     Η συγκεκριμένη συζήτηση μεταμορφώθηκε σε άτυπη δημοσκόπηση εντυπωσιακά αποκαλυπτική...

     Πριν με ρωτήσετε γιατί την χαρακτηρίζω ως «αποκάλυψη» και άτυπη δημοσκόπηση τη συζήτησή της παρέας μας θα εξηγήσω.

     Καταλήξαμε σε ομόφωνη διαπίστωση ότι η πολυσυζητημένη «αναγνωρισημότητα» αποτελεί τελικά έναν σύγχρονο Δούρειο Ίππο στα Δημοκρατικά Πολιτεύματα καθώς αφορά το πάντα επίκαιρο θέμα επιλογής προσώπων από τα μεγάλα και τα μικρά Κόμματα που  εμφανίστηκαν, άλλαξαν ονομασίες ή εξαφανίστηκαν από τον Ελληνικό πολιτικό ορίζοντα τις τελευταίες 4 δεκαετίες, δηλαδή μετά την είσοδο ιδιωτικών τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών στην Ελλάδα.

     Τελικά η «αναγνωρισημότητα» είναι κρίσιμος (και κατά περίπτωση) καθοριστικός ως παράγοντας επιλογής για τα άτομα που τα Κόμματα μας παρουσιάζουν στους συνδυασμούς τους και διεκδικούν την ψήφο μας για να κατακτήσουν τοπικό, περιφερειακό ή εθνικό «θώκο εξουσίας»...

     Δηλώνω όμως κατηγορηματικά ότι η «αναγνωρισημότητα» δεν αντικατέστησε ούτε πρόκειται να αντικαταστήσει τους δεσμούς συγγένειας (διάβαζε Οικογενειοκρατία) στην επιλογή υποψηφίων από τα Κόμματα. 

     Στη Ελλάδα όπου ανθούσε η «φαιδρά πορτοκαλέα» ενώ τώρα διανθίζεται από δάση κεραιών εκπομπής και πιάτα λήψης ράδιο-τηλεοπτικών σημάτων έχουμε βιώσει αρκετές  πρωτόγνωρες εμπειρίες πολλών τηλεοπτικών προεκλογικών περιόδων που οφείλουμε, έστω συνοπτικά, να αξιολογήσουμε σε αντικειμενικό και αδέσμευτο ακαδημαϊκό επίπεδο από την κοινωνιολογική, ψυχολογική και επικοινωνιακή οπτική γωνιά.

     «Η πολιτική είναι η Τέχνη του εφικτού», αρέσκονται να μας υπενθυμίζουν Αρχηγοί των Κομμάτων οι οποίοι την τελευταία δεκαετία, μετά την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ διαστρέβλωσαν άκομψα τα όρια και τα ιδεολογικά περιεχόμενα του κάποτε «κυανού» και «πράσινου» Δικομματισμού δημιουργώντας έναν περίεργο πολιτικό-ιδεολογικό «αχταρμά» που έδωσε το δικαίωμα στον πρώην Συνασπισμό να εξελιχθεί σε πολύχρωμο ΣΥΡΙΖΑ.

     Την ίδια γραμμή μετεξέλιξης ακολούθησαν και τα μικρότερα Κόμματα, με τους Αρχηγούς τους και τις νομενκλατούρες τους να λειτουργούν στις παρυφές των δύο νέων μορφών του διαιωνιζόμενου Δικομματισμού που σήμερα εμφανίζεται ως «Ν.Δ.» και ως ΣΥΡΙΖΑ.

     ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ απαιτούσαν σε άλλες εποχές και σε άλλες πολιτικές αναμετρήσεις οι καιροί, και στην περασμένη γενιά οι τότε αείμνηστοι πολιτικοί μονομάχοι, Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου (και μετά Κωνσταντίνος Μητσοτάκης) βγαίνοντας στα μπαλκόνια σαγήνευαν τα πλήθη, τιθάσευαν ή αποδέσμευαν πάθη συμπαρασύροντας τις λαϊκές μάζες σε παραληρήματα ενθουσιασμού με τη δύναμη της γλώσσας του ΣΤΟΜΑΤΟΣ τους και το ευθυτενές και σημειολογικά «μπαλκονάτο» της γλώσσας του ΣΩΜΑΤΟΣ τους!..

     ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙΑ τώρα πια στην εποχή μας έχει επιβάλει η Τηλεόραση και αυτά υπαγορεύουν τις Κομματικές επιλογές και ανάδειξη υποψηφίων για τις τοπικές, περιφερειακές και Εθνικές εκλογές!..

     «Έβγα στο παραθύρι σου ξανθέ βασιλικέ μου…» ή μάλλον «Σας καθιέρωσαν στο συλλογικό εθνικό μας υποσυνείδητο και ατομικό συνειδητό τα τηλεοπτικά παράθυρα μελαχρινούς και ξανθούς ηθοποιούς, δημοσιογράφους, ποδοσφαιριστές, καθηγητές πανεπιστημίων, και τηλεπερσόνες» άρα σας «ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ» (αυταπατώμεθα ότι η εξοικείωσή μας με τα πρόσωπά σας και η υποδοχή σας καθημερινά στα σπίτια μας μέσω ΤV σημαίνει ότι μας είσθε γνωστοί-οικείοι οπότε αφού τα Κόμματα σας επέλεξαν εμείς σας ψηφίζουμε!..)

     «Το μήνυμα είναι το μέσο», είχε πει σε μια δόκιμη αποστροφή του λόγου του απαντώντας στην ερώτηση «τι μηνύματα μεταφέρει η Τηλεόραση» ο Marshall McLuhan. 

     Στις εποχές των τηλεοπτικών παραθύρων στις πρωινές «ενημερωτικές», στις μεσημβρινές εκπομπές ΣΑΧΛΑΜΑΡΑΣ και σε πολλές νυχτερινές «σοβαροφανείς» εκπομπές πολιτικού, κοινωνικού, οικονομικού «ΤΙΠΟΤΕ» όσοι και όσες συμμετείχαν έγιναν πρόσωπα ΓΝΩΣΤΑ και, επικοινωνιακά, κέρδισαν την συμπάθειά μας, ακόμα και όταν αυτό-γελοιοποιήθηκαν, ΔΕΝ είπαν τίποτε ή είπαν και ξείπαν μέσα στα 10 λεπτά της παρουσίας τους στα τηλεοπτικά στούντιο και τα ραδιοφωνικά παράθυρα!..

     Στα Διεθνή τηλεοπτικά δεδομένα, και φυσικά με ιδιαίτερη έμφαση στην Πατρίδα μας Ελλάδα, όπου σε καθημερινή βάση από τα χαράματα μέχρι τα μεσάνυχτα κυριάρχησαν και κυριαρχούν συγκεκριμένα πρόσωπα σε όλες τις εκλογές οι πολίτες επιλέξαν στο παρελθόν και φρονώ, χωρίς εμπάθεια ή κακεντρέχεια, ότι και στις ερχόμενες Ελληνικές εκλογές της «απλής αναλογικής» οι πολλοί θα επιλέξουν και θα ψηφίσουν με κριτήριο «το περίβλημα, την επιδερμίδα της τηλεοπτικής ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΜΟΤΗΤΑΣ» αγνοώντας ότι επιλέγουν αυτούς και αυτές που η ελληνική τηλεόραση ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ και αποτελούν τον πολύ, μα πάρα πολύ επικίνδυνο σύγχρονο Δούρειο Ίππο καθώς η κάλπη ΔΕΝ είναι το μηχανάκι της AGB, αλλά η σκληρή πραγματικότητα τοποθέτησης σε ΘΩΚΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ανδρών και γυναικών που θα κρίνουν το αύριο το δικό μας και των παιδιών μας …

     Κλείνω δίνοντας έμφαση στον καθοριστικό, και τολμώ να πω επικίνδυνο για κάθε Δημοκρατικό Πολίτευμα, ρόλο της ράδιο-τηλεοπτικής «αναγνωρισημότητας» και όπως έχουμε δει στην Ελλάδα και θα δούμε και πάλι σύντομα και σε εκλογές άλλων Ευρωπαϊκών και όχι μόνο χωρών οι τηλεοπτικοί διαμορφωτές κοινής γνώμης συνεχώς παράγουν Δούρειους Ίππους…

     Διεθνή και Ελληνικά ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) μας κατευθύνουν όπου αυτά εντέλλονται…Είναι επιτακτική ανάγκη να Αφυπνιστούμε για να έχει η επόμενη γενιά αυθεντικούς Ηγέτες!..