Την εντυπωσιακή, σχεδόν γεωμετρική αύξηση των γνώσεών μας περί την ιατρική επιστήμη την βιώνουμε όλοι, φτωχοί και πλούσιοι, σε καθημερινή βάση. Έτσι, αυτό που στην συμβολική έννοια του χρόνου, ήταν μέχρι χτες το...”θαύμα” έγινε σήμερα πια υπόθεση...ρουτίνας!......
Χάλασε το «μηχανάκι», αυτό που τους ερωτευμένους τους τρυπάει με τα βέλη του εσαεί και ανέκαθεν εκείνος ο πονηρούλης μικρός θεός του έρωτα, έ, ή εδώ στην συμπρωτεύουσα ή εκεί στο πάλαι ποτέ κλεινόν άστυ πάμε στο Ειδικό Συνεργείο Ρεκτιφιέ (στα Καρδιοχειρουργικά Κέντρα αναφέρομαι, ντε) και όπα-λάκια, νάτος ο μπάρμπας μας ο Μήτσος που κάπνιζε αρειμανίως τα 2 πακέτα την ημέρα, έπνιγε τα τηγανιστά με τη ρετσίνα και ανήκε κατόπιν φιλοσοφικής επιλογής στην «καθιστική τάξη» με συμβολισμό όχι οικονομικό αλλά....ανατομικό, μετά το τριπλό και τετραπλό bypass φρέσκος, ακμαίος και όπως ομολογεί “κατ ιδίαν στην συννυφάδα της ή κυρά-Μήτσαινα «ζωηρός» μετά συγχωρήσεως ξέρετε πού και μάλιστα όσο ποτέ πριν....Να είναι καλά η ιατρική επιστήμη που κάνει καθημερινά τα θαύματά της...
Μήπως κάτι παρόμοιο δεν μας συμβαίνει και με τα άλλα τα μηχανάκια αυτά που κάτω από τα γυαλιστερά καπό τους εγκλωβίζουν τώρα πια τον απίστευτο αριθμό 100 ή 150 και 200 ακόμη και βάλε ατίθασων «ίππων», κοινώς, αλόγων; Διότι ποιός θα φανταζόταν ποτέ να έχουμε κοντέρ με επταψήφιες δυνατότητες εγγραφής χιλιομέτρων που διανύσαμε όταν κάποτε το πρώτο μέλημα μετά τα δέκα χρόνια ζωής ήταν η... αλλαγή μοτέρ στο χρυσοπληρωμένο «δήθεν» αυτοκινητάκι μας αφού είχαν προηγηθεί κάνα-δύο επιτηδευμένα...ρεκτιφιέ!
Αειθαλείς λοιπόν οι σύγχρονοι οδηγοί, αειθαλή και τα σύγχρονα επιτεύγματα της προηγμένης τεχνολογικά αυτοκινητοβιομηχανίας αλλά μονίμως «στα ίδια Παντελάκη μου, στα ίδια Παντελή μου» τα περί την καθαριότητα στους Δήμους της ελλαδικής επικράτειας....Τουτέστιν σύννεφο το σκουπιδαριό στους δρόμους των πόλεών μας, καθότι για τη σύγχρονη ελληνίδα νοικοκυρά τα σκουπίδια ανήκουν στους κάδους περισυλλογής απορριμμάτων που κάρφωσαν οι Δήμαρχοι μπροστά στις εισόδους των πολυκατοικιών μας, ενίοτε και στο πεζοδρόμιο, και να ξεχειλίζουν οι κάδοι, στα καλά-καθούμενα ή εξαιτίας απεργιακών κινητοποιήσεων των υπαλλήλων καθαριότητας, ή εξαιτίας της έλλειψης οχημάτων καθότι ΔΕΝ περίσσεψαν λεφτά για…συντήρησή τους αλλά επ΄ούδενί λόγο στα διαμερίσματά μας..
Και συνεργοί στο έργο της ελληνίδας νοικοκυράς έρχονται τα πληρώματα των απορριμματοφόρων του Δήμου που επιμένουν να εκτελούν το λαοπρόβλητο έργο τους σε ώρες κυκλοφοριακής αιχμής έτσι ώστε να αναδύεται σύννεφο το παράγωγο των χιλιάδων μηχανών εσωτερικής καύσης που περιμένουν καρτερικά καθιστώντας τους οδηγούς «συνεργούς στο ύψιστο έγκλημα κατά των εαυτών μας και των παιδιών μας» αλλά κατά τα άλλα έχουμε ανάγκη αυτοκινήτων σύγχρονης καταλυτικής τεχνολογίας ώστε να μη ρυπαίνεται το περιβάλλον!....
Καθαρά, τα διαμερίσματά μας, “καθαρά” τα αυτοκίνητά μας αλλά κιτρινόμαυρο λεφούσι στην ατμόσφαιρα και πανδαισία για γάτες, ποντίκια και μικρόβια τα πεζοδρόμια των περισσότερων μεγάλων και μικρών ελληνικών αστικών κέντρων μας....
Στην Ελλάδα, φίλες και φίλοι συμπολίτες μου, και μπόλικα σκουπίδια παράγουμε και έχουμε, και παρά τον αποκλεισμό μας από τη Συνθήκη του Κιότο και ρύπανση έχουμε, και όταν χρειασθεί αφού αναπνεύσουμε τα θανατηφόρα καυσαέρια; Ε, και... καρδιοχειρουργούς για να μας κάνουν bypass έχουμε, ντε!
Λέτε τελικά με τη φτώχεια που μας τύλιξε να μειωθούν και τα σκουπίδια μας και να επιβεβαιωθεί το «ουδέν κακόν αμιγές…καλού;»
