Στο σουξέ της δικής μας νιότης ο γνωστός μας τροβαδούρος δήλωνε μισό-αστεία μισό-σοβαρά πώς « ...δεν το ξανακάνει σε autobianchi...» πιστοποιώντας την ανεπανάληπτη γοητεία αλλά και τις εγγενείς δυσκολίες του...να κάνουμε συγκεκριμένα πράγματα στο αυτοκίνητό μας!.... Όχι, ειλικρινά, δεν προτίθεμαι με τις κατρακύλες στα διεθνή χρηματιστήρια, και την τραγωδία στο ελληνικό, να ξεπεράσω τα όρια ευπρέπειας του πανεπιστημιακού δάσκαλου που, όπως γνωρίζουν οι φίλοι και φίλες αναγνώστες των απόψεών μου, έχω το δικό μου πιπεράτο στυλ στο οποίο εντάσσεται και η πρωτοτυπία της προσέγγισης των θεμάτων με μία ικανή δόση υγιούς χιούμορ.
Και είναι το ευλογημένο το χιούμορ «αγαθό σε ανεπάρκεια» στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και είναι για αυτό υπεύθυνοι κυρίαρχα οι πολιτικοί και οι πολιτικάντηδες που αγνοώντας τις θετικές λειτουργίες του, έκρυψαν πίσω από τη σοβαροφάνειά τους την εμφανή έλλειψη της δικής τους σοβαρότητας αρνούμενοι τις θεραπευτικές λειτουργίες του χιούμορ!
Ακόμη και εκείνος ο μεγάλος Φορντ βοηθώντας ως γενναιόδωρος πάτρωνας τις υποκριτικές Τέχνες είχε παραδεχθεί αυτό που επί δεκαετίες ολόκληρες διδάσκει το παγκοσμίου φήμης Actors studio της Νέας Υόρκης «...ότι δηλαδή μόνο ένας εξαιρετικά ταλαντούχος δραματικός ηθοποιός μπορεί να κάνει επιτυχημένη κωμωδία, και αντίστροφα ο χαρισματικά ταλαντούχος κωμικός μπορεί και συχνά δημιουργεί τις δραματικές προϋποθέσεις για ειλικρινές, βαθύ και λυτρωτικό κλάμα...»
Μισό αιώνα πριν όταν βρέθηκα έφηβος φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης για να σπουδάσω με υποτροφία Κοινωνιολογία και Ψυχολογία (πού να έβρισκε τις χιλιάδες δολάρια ο μακαρίτης ο Πόντιος πατέρας μου) ανακάλυψα ότι, ελλείψει της «γκαρσονιέρας» κάποιου εύπορου φίλου, της πατροπαράδοτης δηλαδή ερωτικής φωλιάς καθιερωμένης στην ελλαδική επικράτεια, οι ερωτευμένοι νεολαίοι της Αμερικής σύχναζαν με τα αυτοκίνητα των γονιών τους στα Drive In όχι για να δούνε το έργο αλλά για να βιώσουν τα δικά τους ερωτικά σενάρια…
Εμείς στην χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς είχαμε στη διάθεσή μας τις αντίστοιχες με τις αμερικανικές κοινωνιολογικές δομές lovers’ lanes σε απόμερες τοποθεσίες των κακόγουστων αστικών μας κέντρων αλλά μας προέκυψαν ηδονοβλεψίες και τυχοδιώκτες και, όπως θα θυμούνται οι συνομήλικοί μου (και καλά θα κάνουν να το εξομολογηθούν κάποτε στα παιδιά τους) πηγαίναμε στα ελληνικά drive in όπου κυριάρχησαν φιλμ με ήρωες τύπου Γκουζγκούνη.
Αλλά τα σινεμά εκείνα δεν έδιναν δυνατότητες στα νέα παιδιά να γράψουν τα δικά τους...ερωτικά σενάρια ή και όταν αυτό ήταν εφικτό για μερικές ψυχές με έντονο ερωτισμό παρεμβάλλονταν η χυδαιότητα του προβαλλόμενου στην οθόνη πορνό, και μαζί η έλλειψη λειτουργικότητας του «παλκοσένικου...» Καθότι άλλο να «το κάνεις» σε μια Ford, Buick ή Chevrolet και άλλο σε...autobianchi!..
Βέβαια σε κάθε ελληνικό αστικό κέντρο, πέραν της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, στα νέα παιδιά που ήδη έχουν αποκτήσει δίπλωμα οδήγησης είναι γνωστές οι καθιερωμένες Lovers’ lanes...
Πάντως δεν μπορώ να ξεχάσω τον ειλικρινή αυθορμητισμό του φίλου μου του Θόδωρου που εξομολογήθηκε προχθές στην παρέα ότι θα άλλαζε πάραυτα τη Mercedes του για ένα autobianchi εφόσον γινόταν ξανά νέος!..
